اگر پدرمادر بودید بچه تون رو چجوری تربیت می‌کردید؟

  • شروع کننده موضوع شروع کننده موضوع Admin2
  • تاریخ شروع تاریخ شروع
ی طوری ک بتونه بهمون اعتماد کنه و در مورد مسائل و مشکلاتش راحت صحبت کنه!
 
چیزایی که میخوام بهش یاد بدمو در قالب عمل یاد میدم نه حرف
مثلا پیشش کتاب میخونم که تشویق شه.نه اینکه هی بگم کتاب بخون
 
هرچی میخواستم بهش یاد بدم با رفتار و عملکرد خودم در موارد مشابه بهش یادش میدادم..
 
عاقا من پنجم دبستان و دوره راهنماييم يه مدرسه مزخرفي ميرفتم(چون اصلا نكته اين نيس اسمشو نميگم ولي همه ميشناسنش :))) بعد واقعا روم فشار بود يه جو رقابتي به شدت منفي اي حاكم بود... يكي از ضعف هاي تربيتي پدر مادرمو انتخاب همين مدرسه ميدونم.بعد دو روز پيش يكي از دوستامون داشت ميگفت بچش از وقتي تو كلاس شنا وارد مسابقه شده و هرهفته بايد مسابقه بده به شدت دچار استرس و بي خوابي و تنش شده چرا؟چون وارد يه فضاي رقابتي شده!عاقا حواسمون به اين نكته باشه كه ١٠ ١٢ سال اصن سني نيس كه بچه بخواد استرس بكشه و وارد رقابت بشه!
تفاوت مثال هامو درك كرديد؟بحث سر همون رقابته نه درس و مدرسه؛ اگه بچه مسابقه زومبا هم شركت كنه و بحث اول،دوم،سوم و آخر شدن مطرح بشه يعني ديگه اون لذتي كه از رقص ميبره هم داره تبديل ميشه به استرس و قطعا مخربه براي بچه!
 
اولندش اینکه غلط بکنم که در آینده پدر بشم
یک درصد هم اگر چنین تصمیمی بگیرم ترجیح میدم از پرورشگاه بگیرم
خب ولی تربیتش :
۱. مهربانی با حیوانات
۲.تو روستا بزرگش میکردم
۳. از همون بچگی وگن بارش میارم (شیر خشک سویا هم داریم (: )
۳. مثل خودم آزاد بارش میارم جوری که به هیچ چیز و هیچ کس وابسته نشه
۴. از خزعبلات دینی هم دورش میکنم
۵‌. تفکر نقادانه رو هم بهش می آموزم
۶. بهش یاد میدم که باید های جنسیت اهمیتی نداره (اصلا وجود نداره ) و بهش میگم هرکی بهت گفت پسر/ دختر مگه اینکارو میکنه یا باید اون کارو کنه بگه برو به اسفالسافیل عوضی مادر.....
۷ . پرسشگر باشه
۸. از هیچ چیز و هیچ کس هم خجالت نکشه
۹. کتابخون هم حتما بارش میارم
۱۰. بهش یاد میدم که انفرادی کار کنه
 
آخرین ویرایش:
البته واسه اجرای هر کلمه از اینا پدرمون در میاد ولی من اگه باشم یه کم مسئولیت کاراشو میندازم گردن خودش.ینی بعضی کارا رو اگه انجام داد میذارم خودش سود و زیانشو تجربه کنه.
و بازم میگم کار هر کسی نیست عمل به این حرفا.
حداقل کار من نیست.
 
بهش یاد میدم انسانیت،شرف،قدرشناسی،شعور و وفاداری مهم ترین اصل های زندگی هستن که باید رعایت کنه
بهش یاد میدم یا رفیق کسی نشه یا اگه بشه رفیق نیمه راه نشه
بهش یاد میدم یک طرفه برای رابطه ها نظر نده و تصمیم گیری نکنه
بهش یاد میدم فقط به فکر خودش نباشه و هوای اطرافیانش داشته باشه
بهش یاد میدم به هرکسی اعتماد و تکیه نکنه
بهش یاد میدم که باید از خانواده و نوامیس و دوستاش مراقبت کنه
و در کل بهش یاد میدم یه آدم باشه!
 
به نقل از corvo :
اولندش اینکه غلط بکنم که در آینده پدر بشم
یک درصد هم اگر چنین تصمیمی بگیرم ترجیح میدم از پرورشگاه بگیرم
خب ولی تربیتش :
۱. مهربانی با حیوانات
۲.تو روستا بزرگش میکردم
۳. از همون بچگی وگن بارش میارم (شیر خشک سویا هم داریم (: )
۳. مثل خودم آزاد بارش میارم جوری که به هیچ چیز و هیچ کس وابسته نشه
۴. از خزعبلات دینی هم دورش میکنم
۵‌. تفکر نقادانه رو هم بهش می آموزم
۶. بهش یاد میدم که باید های جنسیت اهمیتی نداره (اصلا وجود نداره ) و بهش میگم هرکی بهت گفت پسر/ دختر مگه اینکارو میکنه یا باید اون کارو کنه بگه برو به اسفالسافیل عوضی مادر.....
۷ . پرسشگر باشه
۸. از هیچ چیز و هیچ کس هم خجالت نکشه
۹. کتابخون هم حتما بارش میارم
۱۰. بهش یاد میدم که انفرادی کار کنه
کلیک کنید تا باز شود...
آزاد؟
:)مث همه پدر مادرا
من تورو میبندمت که آزاد نگه ات دارم
سمت دین برو
سمت دین نرو
اینو نخون
اینو بخون
گوشت بخور
گوشت نخور
تو آزادی فرزندم
منم میفهممت تورو
 
براش وقت میزارم و باهاش صحبت میکنم و هر سوالی داشته باشه با حوصله جوابشو میدم

تا 7 سالگی هر چی بخواد براش تهیه میکنم ضمن اینکه چیزهایی که برای اون ضرر داره رو خودم و مادرش هم استفاده نمیکنیم.
از 7 تا 14 سالگی بهش میفهمونم باید ادب داشته باشه و هر چی من یا مادرش بگیم باید همون موقع گوش کنه و فرمانبردار باشه.
از 14 به بعد هم باهاش طوری رفتار میکنم که انگار خواهر/برادر کوچیکترمه و تو همه موضوعات ازش سعی میکنم مشاوره بگیرم و دخیلش کنم.

هیچ وقت با مادرش صحبتی نمیکنم که فکر کنه تو خونه مشکلی وجود داره.
 
به نقل از "Saleh" :
آزاد؟
:)مث همه پدر مادرا
من تورو میبندمت که آزاد نگه ات دارم
سمت دین برو
سمت دین نرو
اینو نخون
اینو بخون
گوشت بخور
گوشت نخور
تو آزادی فرزندم
منم میفهممت تورو
کلیک کنید تا باز شود...
اممم...میدونم ربطی به تاپیک نداره ولی موضوع مهمیه حیفم اومد نگمش :-"
مثل خیلی دیگه از هویت های انتزاعی، "آزادی" هم این خاصیت رو داره که بطور مطلق، تناقض آمیز و نامطلوبه بلکه فقط نسبت به موارد دیگه ای هست که معنا پیدا میکنه. تناقض اینجاست که وقتی از آزادی مطلق حرف میزنیم، آزادی در انجام "هر" کاری، تلویحا این رو شامل "آزادی در سلب آزادی دیگران" هم دونستیم که واضحه متناقضه. آزادی در سلب آزادی دیگران، دقیقا همون چیزیه که آزادی جمعی رو تهدید میکنه! اینکه کسی به خودش حق برده داری، زورگویی ناموجه، کشتن بخاطر عقاید و....بده و در همه اینها آزاد باشه.
دقیقا بخاطر دوری از این تناقض و وضعیت نامطلوب، نیاز به قوانینی مناسب داریم که آزادی رو تضمین کنن. قوانینی که با عقاید و اعمالی که در نهایت باعث محدودسازی و سرکوب آزادی مردم میشن، مبارزه کنن. بنابراین ممنوعیت افکار جهاد طلبانه، فاشیستی، برده داری و چیزهایی شبیه به این(واضحه که منظورم در شکل اصیلشونه که خواهان نابودی افراد مخالف و اقدام عملی برای اینکار توسط پیروانشونن. این هم خب معلومه که سلب آزادیه) نه محدودیت آزادی، بلکه دقیقا از ملزومات حفظ اونه. با یاد دادن بد بودن این افکار و دور کردن فرزندانمون از اونها، هم آزادی خودشونو حفظ کردیم(انبوهی از قوانین احمقانه و محدود کننده که خیلی از این افکار به پیروانشون اعمال میکنن و آزادی تفکر و افق دید رو سلب میکنن) و هم از آزادی افراد دیگه ای که با تربیت نادرست بچمون ممکن بود قربانی این افکار بشن(مثلا توسط حمله انتحاری پسر تروریستمون از بین میرفتن!) حفاظت کردیم. همونقدر که قانون گذاری ناموجه و دست و پا گیر بده، نبود هیچ قانون مناسبی هم بده. رابطه یه قانون خوب با آزادی، دو سویه ست(میتونیم از تعریف آزادی و لزوم حفظ اون، به اون قوانین برسیم و همزمان اعمال اون قوانین، آزادی در عمل رو به ارمغان میاره. یه دیالکتیک جالب! ((: ). ظلم به حیوانات هم جزء دسته همین افکار خطرناک برای آزادیشه طبیعتا!
البته در واقع تفکر نقاد و استدلال طلب، مقدم ترین شرطه. این خیلی بهتره که دلیل منطقی اینکه چرا باید از تروریسم دوری کنه رو با استدلال، مثلا به همین شکلی که گفتم، یاد بگیره تا اینکه فقط به چشم قانونی که بابا مامان گفتن و باید ازش اطاعت کرد بهش نگاه کنه. البته تو سن های خیلی پایین بعید میدونم بشه اینکارو کرد و بهتره از قبل یه پیش زمینه هرچند بدون اسدلال، وجود داشته باشه و از کارهای بد، دوریش بدیم. وقتی فهمیده تر شد، در اولین فرصت دلیلشون گفته بشه. شایدم جور دیگه ای باید باشه، از رشد ذهنی کودک چیزی نمیدونم که بخوام نظر قطعی بدم ((: ولی در کل میخواستم بگم و قانون و آزادی لزوما متضاد هم نیستن بلکه مواردی هست که کاملا ملزومات همدیگن. حفاظت از آزادی واقعی، مستلزم مبارزه با "آزادی در سلب آزادی" دیگرانه.
 
بسته ب جنسیت ب نظرم نوع تربیت فرق داره
دختر بیشتر نیاز ب یک رفیق و هم صحبت؟! داره ب نظرم. ی حالتی ک دیالوگای زیادی برقرار بشه و از طریق اون تربیت صورت بگیره. نه حالت نصیحت ولی بیشتر جهت دهی و ساختن نوع فکر درست از بچگی. ب نظرم مهم ترین مسئله برای تربیت یک دختر ساختن ذهنیت قوی برای اونه. کنترل فکری بیشتر
پسر ولی ب نظرم کمتر باید دیالوگ برقرار بشه. بیشتر پسر میبینه و الگو برداری میکنه. از رفتار پدرش مخصوصا ب عنوان یک مرد. از نصیحت باید دوری بشه. تو سن کودکی تنبیه[مسلما نه فیزیکی بیشتر تنبیه حالت نداشتن چیزی ک میتونست داشته باشه] و پاداش[قطعا کار درست یا حتی حرف درست باید گوشزد بشه ک این کار درست بود ک انجام دادی] برای پسرا هم سیستم خوبیه ب نظرم. داشتن ترس از پدر و مادر میتونه برای پسر خوب باشه. برای دختر نه.
+مهم ترین چیزم تو تربیت ب نظرم هماهنگ بودن پدر و مادره. احترام متقابل پدر و مادر ب هم میتونه خیلی از لحاظ تربیتی مهم باشه. خیلی باید دقت بشه ک بعضی حرفا مرز بندی دارن و بهتره بعضی مشکلات جدا از بچه ها حل بشه
 
در دوجمله تربیت من اینه:
دخترمو جوری تربیت می کنم که فاسد نشه
پسرمو جوری تربیت می کنم فاسد باز نشه
 
بهش یاد میدادم که به جای دکتر و مهندس شدن شاد باشه شادددددد//////بهش یاد میدادم که قبل از این که هرچی باشه اول اول انسانه
 
به نظرم تربیت کردن یک موجود از 0 واقعا چیز سختیه!
من به شما خوندن کتاب های روابط متقابل والدین با فرزندان رو توصیه میکنم! دیدگاه خیلی خوبی به آدم میده.
به طور کلی یک بچه از وقتی که متولد میشه احساس نا امنی میکنه دنیا برای اون محل ناشناخته ایه این فردِ متولد شده به طور کامل به افراد بزرگتر از خودش وابستس در نتیجه احساس حقارت، کوچیکی یا وابستگی و در یک کلمه احساسِ بد بودن میکنه!
برای همین هست که اغلب افراد چه این رو به زبون بیارن یا نیارن به نظرشون پدر و مادرهاشون قهرمانهاشونن و در درون خودشون رو انسان هایی کامل نمی دونند!
بعد یک سری چیزها هست که خیلی تاثیر های عجیبی میذاره ، مثلا افرادی که توی بچه هاشون به دنبال استعداد میگردن و اونها رو مستعد میخونن، اصولا بچه ها رو بیشتر سرخورده میکنند!!! دلیلش هم اینه که وقتی همین بچه در بزرگسالی به یک مشکل بربخوره، این مشکل رو به نداشتن استعداد مرتبط میدونه نه تلاش نکردن...
در نتیجه خیلی از چیزهایی که اتفاقا پدر و مادر ها برای تشویق و اعتماد به نفس دادن به بچه هاشون استفاده میکنند در نهایت برعکس عمل میکنه.
پس سعی کنید بچه تون رو پر تلاش بار بیارید و تلاش هاش رو ستایش کنید نه استعدادهاشو!!!

برای اینکه بچه کمتر احساسِ بد بودن بکنه شما باید سعی کنید وقتی که اون تا حدودی درک کرد اطرافش رو و تونست با شما ارتباط برقرار کنه، به جای امر کردن بهش توضیح بدید ، شاید بچه خیلی منظور شما رو نفهمه منتها متوجه میشه که دلیلی پشتش هست و کم کم متوجه میشه که برای هر کاری دلیل هایی وجود داره نه یک لیست بلند از باید و نباید ها! و همینطور متوجه میشه که شما صرفا یک دانای کل نیستید و اون فرد هم میتونه یاد بگیره و با استدلال کردن آشنا میشه!!

× من به هیچ عنوان بچه نخواهم داشت در آینده! کلا برای بچه دار شدن آدم باید خیلی مسئولیت پذیر باشه، خیلی هم با گذشت و آگاه! که من هیچ کدوم از اینها نیستم |:
 
آخرین ویرایش:
بهش اجازه میدم تصمیمات زندگیش رو خودش بگیره و خودش هرچیزی رو انتخاب کنه. به هیچ وجه مجبور به چیزی نمیکنمش.
یه کاری هم که میکنم اینه که یه تایمی داشته باشیم هر روز واسه حرف زدن. حرفایی که اون دلش میخواد رو بزنه. منم حرفامو بهش بزنم.
من زندگی خودمو داشته باشم اونم زندگی خودشو داشته باشه. من دلم میخواد کتاب بخونم. حالا اون اگه دلش نمیخواد کتابخون باشه به خودش مربوطه.
راستش پدر و مادر من هیچ وقت خوره ی کتاب نبودن. نمیدونم چیشد که من اینقدر عاشق کتاب خوندن شدم. حتی مادربزرگم بم میگفت کتاب نخون چشمات ضعیف میشن:))
کلا خیلی به کلمه ی تربیت اعتقاد ندارم که بگم کتابخون بارش میارم.
ولی دوست دارم مقایسه ممنوع باشه. احترام متقابل همممیشه حفظ شه. حرفای زشت نه ازش بشنوم نه ازم بشنوه.
من بهش حق انتخاب میدم که مثلا نماز بخونه یا نخونه، چه رشته ای بخونه و راه زندگیش رو خودش انتخاب کنه ولی حق انتخاب نمیدم که مواد مخدر و این چیزا مصرف کنه:D
عزت نفس! عزت نفس چیزیه که سعی میکنم براش به وجود بیارم
 
اینکه چطور تربیتش میکردم به نظرم مهم نیس، مهم اینه که اگر اون چیزی که من خیال میکردم باشه، نباشه، اونموقع چی؟
میترسم ازش دلسرد شم و فاصله بگیرم و یه جورایی رهاش کنم(فاجعه اس)

مثلا من دوس دارم هوشش بالا باشه و تو کار مهندسی یا حداقل دیگه پزشکی باشه
بعد یه بچه ای باشه با هوش معمولی و عاشق فوتبال و فرار از مدرسه(البته تو این قسمت فرار باهاش مشترک بودم خودمم...خخخ)
نمیدونم چی میشه؟
انگار یهو همه ی قصر ارزوهات فرو میریزه... و از اون بدتر، از اون به بعد باید در راهی تلاش کنی که دوس نداشتی و حتی قبلا مخالفشو فکر میکردی(مثلا هر روز ببریش کلاس فوتبال درحالیکه فکر میکردی باید ببریش فرضا کلاس رباتیک)
 
سپیده دمه حوصله ی زیاد نوشتن رو ندارم ...

اما اگه بخوام به یک جمله اکتفا کنم باید بگم که بچه باید استقلال مالی و فکری و غیره داشته باشه!....

در ضمن بچم اگه کفگیره ازش توقع بیل بودن نداشته باشم و کاری کنم که با کفگیر بودنش بهترین خودش باشه
 
آخرین ویرایش:
دلم میخواد جوری تربیتش کنم ک اول خودش رو خوب بشناسه،
چون بنظرم آدمی ک خودشو میشناسه، دنیای اطرافشو بهتر درک می‌کنه و موفق‌تره، چون میدونه چی میخواد...
راستگویی رو بهش یاد میدم،
و محبت و احترام ب دیگران

البته من دوست دارم با شعر و ادبیات پارسی مأنوسش کنم، اما از ی سنی ب بعد نظر خودشم میپرسم ک اگه دوست نداره خیلی مأنوس شدن رو(!) ب علاقه‌ش بپردازه...
 
من ترجیح میدم هیچوقت بچه دار نشم چون احساس میکنم لیاقت و شاءن اینو ندارم که به انتخاب خودم یه موجودی به اسم انسان رو وارد این دنیا کنم
چون هییچ کدوم از کودکان به انتخاب خودشون به این دنیا نیومدن بلکه به انتخاب مادر و پدرشون بدنیا میان و کسی که بچه دار میشه باید طوری بچه رو با دنیا آشنا کنه و تربیتش کنه که هیچوقت تو زندگیش این فکر و نکنه که کاااااش هیچوقت بدنیا نمیومدم،کاااش خانوادم کسای دیگه ای بودن،کاش مامانم هیچوقت منو بدنیا نمیاورد....
که اون قضیه تربیت با ۴خط تایپ نمیشه به کسی توضیح داده شه یه فرد باید در کل زندگیش و در تمام ادوار زندگیش خودش توسط جامعه یا خانواده یا.... طوری تربیت شه که صلاحیت اینو تو خودش ببینه که آیا واقعا من در حدی هستم که لیاقت اینو داشته باشم بتونم یه فرد رو وارد این دنیا کنم طوری که بتونه از زندگی و این دنیا راضی باشه؟؟؟
+من خودم به شخصه هیچوقت این لیاقت رو تو خودم ندیدم:d
 
You must log in or register to reply here.
Back
بالا