زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست
هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود
صحنه پیوسته به جاست
خرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
قفسه ی کتاب خودم رو شروع می کنم! :د
لازمه میدونم که اشاره کنم من نه کتابخوان هستم؛نه نویسندگی یاد دارم؛نه از نقد، چیز خاصی سرم میشه و نه هیچ چیز دیگه.
خلاصه که هیچ نقطه...