خود وجود تو از نتیجه کنکورت برای بابات مهمتره.
بدون قصد دلداری و تسکین و این چیزا دارم میگم.
منم چهارساله دارم خراب میکنم. همیشه این موقع ها این حس رو دارم که نکنه وبال گردن خانوادمم یا چه میدونم یه فرزند ناصالحم که قدردان زحمت پدر و مادر نیست. ولی مطمئنم بری دانشگاه و مسیرت مشخص شه همه حس ات درست میشه و میفهمی چه قدر سطحی فکر میکردی. این یه مقطعی بود که باید خوب یا بد ازش گذر میکردیم. کار خلاف عرف نکردی که بخوای حس شرم بگیری. تلاش کردی و حالا خواسته تو نشد. هیچ تضمینی هم نبود که بشه. قدردان بودن یا فرزند صالح بودن رو به نتیجه یه آزمون پیوند نزن.
بنده خدا الان بفهمه چه کسیو بدلش کردید موسیقی ایران رو میبوسه مهاجرت میکنه یه نقطه کور
بنده خدا ۱۰۰ هیچ میزنه منو مال اون پرفسوریه مال من داعشی