برای ماهایی که معمولی هستیم و شانس خیلی فوقالعادهای به جهت محل زندگی، خانواده و استعداد خدادادی ویژهای نداریم، تنها راه نجات تلاش بسیاره.
این تلاشها در نهایت شاید باعث بشه شانس بیاریم و موفق بشیم.
فائزه ی قشنگ و مهربونِ من، با تاخیر تسلیت میگم... من که نمیتونم درکت کنم چون عملا از بچگی وجودشون حس نمیشد و خودمو بدون اونا همیشه میدونستم ولی آرزوی حال دلِ آروم دارم برات.
دلمم برات تنگ شده=)