- ارسالها
- 589
- امتیاز
- 11,379
- نام مرکز سمپاد
- فرزانگان
- شهر
- بجنورد
- سال فارغ التحصیلی
- 97
معلومه که داره ولی معمولا عاطفه و محبت مادر خیلی بیشتر و مهم تره و با پدر فرق داره واسه بچه
بله باور عمومی مردم همینه ولی سوال من اینه که آیا آماری چیزی وجود داره که اینو تایید کنه؟ خیلی از خانوادههای فعلی(در ایران) به این صورت شکل گرفتن که پدر نان آور اصلی خانوادس و مادر حتی اگر شاغل باشه بیشتر در خونه وقت میگذرونه و قطعا بیشتر با فرزند صمیمی میشه. حالا سوال من اینه که آیا اگه نقش زن و مرد در این خانوادهها کاملا فرق کنه(نه ناگهانی به طوری که از اول اینطوری میبود) آیا فرقی در فرزند ایجاد میشه؟ آیا با وجود اینکه با پدر بیشتر وقت میگذرونه باز هم با مادر صمیمیتره و یا اینکه با پدر صمیمیتره ولی حس کمبود محبتی از جانب مادر حس میکنه که در شرایط قبلی از طرف پدر حس نمیکرد؟ من نظرم اینه که فرقی حس نمیکنه فرزند و دلیل اینکه الان خیلیا فکر میکنن نقش مادر در محبت به فرزند بیشتره اینه که خانوادههای خودشون این طوری بودن.
قطعا اینطور نیست که والدین 24 ساعته در خدمت بچه باشن. اینجوری بچه اصلا لوس بار میاد و تربیت والدین مشکل داره. بله بچه خواسته هاش تمومی نداره... البته این ویژگی انسان است که خواسته هاش تمومی نداره. و این قضیه اصلا ربطی نداره. خود من و شما هم با داشتن پول و غذای کافی سیر نمی شیم (حتی اگه برای ادامه ی حیات کافی باشه باز هم بیشتر می خوایم) ولی با این حال غیر منطقیه اگه یکی بیاد بگه: تو پول و غذا می خوای چی کار وقتی هرچی بهت بدیم بازم می خوای؟
این حرف غیر منطقیه چون ما به پول و غذا برای زندگی مون نیاز داریم و نمیشه خودمون رو محروم کنیم چون قرار نیست خواسته هامون تموم بشه. یه بچه هم تا یه اندازه ای به محبت و پشتیبان نیاز داره ولی خب بیشتر بشه لوس بار میاد(بحث اصلی منحرف شد:/)
آره این حرفا رو قبول دارم و بیشتر منظورم از اون قسمت حرفم این بود که بچه ممکنه خودش این فکرو بکنه که کمبود محبت و اینا داره ولی اگه از یه بعد منطقی به میزان محبتی که بهش شده توجه کرد میزان قابل قبول و نرمالی شاید پیدا کرد. یعنی شاید در مورد پول و وضعیت اقتصادی بشه یک مرزی (هرچند کم دقت) تعیین کرد ولی در مورد میزان مهر و محبتی که به بچه میشه تعیین این مرز خیلی سخته و احتمال داره در هر حالت میزان محبت (کم متوسط و زیاد) بچه در هر صورت ناراضی باشه.