سمپادیسم

[PrimeOfLife]

پاسخ : سمپادیسم

دوست دوست نیست! واقعا تاثیر گزاره! اینو یادتون باشه دوستی با آدمای بزرگ شما رو بزرگ می کنه. اشتباهی من انجام دادم و سه سال از عمرم رو توی جوی گذروندم که شبیه خودم نبود. بعد از 3 سال به خودم اومدم دیدم چقدر عوض شدم. می خواستم کجا باشم اما الان کجام؟! هیچوقت با هر کسی معاشرت نکنید. یک جا مجاز هستید! اونجایی که یک نفر میاد و حس میکنید می تونه آدم بزرگی بشه و شما می تونید کمکش کنید. نه اینکه خودتون تحت تاثیر قرار بگیرید.
در کل، می خوام بگم نه اینکه مغرور بشیم نه اینکه تافته ی جدا بافته باشیم ولی قدر بزرگی شخصیت و رفتار خودمون رو بدونیم. و سعی در پیشرفت داشته باشیم. الان ممکنه مشخص نباشه ولی به وقتش حس میکنید شرایط چقدر می تونه تاثیر گزار باشه.
من خودم دوستای غیر سمپادی در دوران تحصیلم زیاد داشتم ولی هیچوقت باهاشون قاطی نشدم. ولی توی دانشگاه باعث افتم شدن.

پ.ن: همیشه اینا صادق نیست. آدمایی هم پیدا میشن که آدمای بزرگی باشن اما سمپادی نباش. کلا به اسم سمپاد زیاد تکیه نکنید به آدمای بزرگ تکیه کنید. هر جا می خوان باشن.

 

[Fatimal]

پاسخ : سمپادیسم

کاملا درستههه
[/color]حرف دل منو زدین
[/color]من شخصا به مرحله رسیدم (از دوران راهنمایی رسیده بودم) که وقتی با یه فرد جدید اشنا میشم نمیپرسم کدوم مدرسه ای معمولا! چون میدونم در پی این سوال اونم میپرسه کجایی؟ که من باس بگم فرزانگان (که اکثرا میدونن فرزانگان چیه!) واینطوری اون فکر میکنه من میخواستم پز بدم
[/color]واقعا بده
[/color]ززدن این پیجا خوبه اما ما داریم زیاده روی میکنیم فک کنم اونقدی که پیج سمپادی داریم ، سمپادی نداریم!
[/color]ما فکر میکنیم بقیه ی مدرسه ها یه جورین چون از اول اینطوری وانمود کردیم و ناخواسته متفاوت شدیم!
[/color]راهنمایی یکی از مهم ترین دوران زندگی ماهاس که اومدیم سمپاد و شخصیتمون اونجا شکل گرف برای همینه این تفاوتا حالا وقتی هم که اومدیم مدرسه اول از همه مشاورا ی مدرسه که برای اشنایی میومدن هی بهمون میگفتن شما الین و بلین و سمپادی این و اینا..
[/color]خوب اولین گامو اونا برداشتن ما هم که بچه...
[/color]
[/color]برای همیناس که خیلی وقته میخوان سمپادو بردارن
[/color]چون به اجتماع اسیب میزنه
[/color]میگن اعضای جامعه یه دست نیستن اذم باید از بچگی بودن بین ادمای متفاوتو تجربیه کنه اما تو سمپاد تا حد زیادی اینطوری نیست!

 

[versa]

پاسخ : سمپادیسم

منم احساس میکنم که بازم یه فرق هایی بینمون هست....
شاید تفاوت اصلی توی دغدغه هامون باشه....البته دغدغه هرکس به خودش مربوط میشه اما اونو از بقیه متمایز میکنه
من دلیل این تفاوت رو درکمال احترام توی جو مدارس عادی میبینم
اما بازم میشه با خیلی از اون بچه ها روابط خوبی داشت.....فقط باید دنبالش گشت.....

 

[tara.7]

پاسخ : سمپادیسم

گاهی ...گاهی که چه عرض کنم، بیشتر اوقات سعی میکنم کسی نفهمه من سمپادیم، چون وقتی کسی میفهمه ، فکر میکنه من مغرورم و می خوام فخر بفروشم که میگم سمپادیم....به خدا باهاتون فرقی ندارم..... ولی همیشه این فرق بین من و بقیه بچه های کلاس زبان و ... مشخصه، چون به نظر خودم درکم بالاتره و زود میگیرم چیزارو... این دیگه دست خودم نیس...معلما بیشتر من رو تشویق میکنن به همین خاطر هم شاید اینجوریه...

شنیدم میخواد ظرفیت ها خیلیییییی بالا بره، اینجوری که ، معلومه هر کی آزمون رو بده میاد سمپاد....اونوقت دیگه مدارس سمپاد بی معنی میشن......غصه نخورین.....چی کار به بقیه داریم!

 

[Tan¥a]

پاسخ : سمپادیسم

گاهی ...گاهی که چه عرض کنم، بیشتر اوقات سعی میکنم کسی نفهمه من سمپادیم، چون وقتی کسی میفهمه ، فکر میکنه من مغرورم و می خوام فخر بفروشم که میگم سمپادیم....به خدا باهاتون فرقی ندارم..... ولی همیشه این فرق بین من و بقیه بچه های کلاس زبان و ... مشخصه، چون به نظر خودم درکم بالاتره و زود میگیرم چیزارو... این دیگه دست خودم نیس...معلما بیشتر من رو تشویق میکنن به همین خاطر هم شاید اینجوریه...

شنیدم میخواد ظرفیت ها خیلیییییی بالا بره، اینجوری که ، معلومه هر کی آزمون رو بده میاد سمپاد....اونوقت دیگه مدارس سمپاد بی معنی میشن......غصه نخورین.....چی کار به بقیه داریم!

درسته ولی گاهی هم وقتی میفهمن سمپادی هستی فکر می کنن باید یه آدم عجیب باشی یا مثلا گاهی هم فکر می کنن چون خیلی درس خوندی یه جورایی کم داری حتی جوری شده که دیگه معلمامون هم میگن شما خیلی بچه این نسبت به بقیه مدارس یا حتی جالب تر این که یکی از معلما هم گفت کمتر درس بخونید که بعد مثل بچه های سوم و چهارم موقع راه رفتن نرید تو در ودیوار

 

[m@#Sa]

پاسخ : سمپادیسم

من یه چندباری با بچه های غیرسمپادی معاشرت کردم والا خیلی بدن ازهمه لحاظ خداییش تو سمپاد ادمای درست تری داریم اینا ازهمه نظر افنضاحن جوری که ادم از نشست و برخاست باهاشون پشیمون میشه واسه همین من فقط با بچه های سمپاد درارتباطم

اگه موافق باشین ما سمپادیا یجورایی شبیهیم و بهتر همو درک میکینیم اصلا آدم حال میکنه حتی با سمپادی ها فقط درحد یه سلام درارتباط باشه چون هم ازنظر عقلی و فکری از هم سناشون بالاترن هم ازنظر هوشی....دغدغه های دلچسبی دارن که با بقیه فرق میکنه آرمانای زیباتر و مهمتری دارن زندگیاشون هدف داره و اصولا خاصه رفتاراشون که به دل میشینه

بنظرم سمپادی ها اگه بخوان کاری کنن حتما موفق میشن چون اصولی میرن جلو که بقیه اینطور نیستن

 

[Tan¥a]

پاسخ : سمپادیسم

من یه چندباری با بچه های غیرسمپادی معاشرت کردم والا خیلی بدن ازهمه لحاظ خداییش تو سمپاد ادمای درست تری داریم اینا ازهمه نظر افنضاحن جوری که ادم از نشست و برخاست باهاشون پشیمون میشه واسه همین من فقط با بچه های سمپاد درارتباطم

اگه موافق باشین ما سمپادیا یجورایی شبیهیم و بهتر همو درک میکینیم اصلا آدم حال میکنه حتی با سمپادی ها فقط درحد یه سلام درارتباط باشه چون هم ازنظر عقلی و فکری از هم سناشون بالاترن هم ازنظر هوشی....دغدغه های دلچسبی دارن که با بقیه فرق میکنه آرمانای زیباتر و مهمتری دارن زندگیاشون هدف داره و اصولا خاصه رفتاراشون که به دل میشینه

بنظرم سمپادی ها اگه بخوان کاری کنن حتما موفق میشن چون اصولی میرن جلو که بقیه اینطور نیستن

البته توی سمپادی ها هم خوب و بد داره ولی در مقایسه با بقیه عالین

 

[Roy@ 188]

پاسخ : سمپادیسم

من یه چندباری با بچه های غیرسمپادی معاشرت کردم والا خیلی بدن ازهمه لحاظ خداییش تو سمپاد ادمای درست تری داریم اینا ازهمه نظر افنضاحن جوری که ادم از نشست و برخاست باهاشون پشیمون میشه واسه همین من فقط با بچه های سمپاد درارتباطم

اگه موافق باشین ما سمپادیا یجورایی شبیهیم و بهتر همو درک میکینیم اصلا آدم حال میکنه حتی با سمپادی ها فقط درحد یه سلام درارتباط باشه چون هم ازنظر عقلی و فکری از هم سناشون بالاترن هم ازنظر هوشی....دغدغه های دلچسبی دارن که با بقیه فرق میکنه آرمانای زیباتر و مهمتری دارن زندگیاشون هدف داره و اصولا خاصه رفتاراشون که به دل میشینه

بنظرم سمپادی ها اگه بخوان کاری کنن حتما موفق میشن چون اصولی میرن جلو که بقیه اینطور نیستن

به نظرم درست نیست که بگیم بچه های دیگه بدن...به قول مادرم،خوب و بد همه جا هست...ولی خب،هر کسی با هم ردیفای خودش خوشه...ما سمپادیا هم باهم...

 

[فاطمـه]

وحتی گاهی خودم رو شماتت میکنم که چرا با افرادی جز حلی۱و۳؛حرف میزدم:/

″سمپادی″ یا ″غیر سمپادی″ بودن، مگه باعث چه تفاوتی در آدم‌ها میشه که فرد برای معاشرت کردنش با بقیه، این رو لحاظ کنه؟ .---.

 

[صوراسرافيل]

من كه اصلا و كلا خياى با سمپادى ها ارتباطى ندارم بيشتر با غير يمپادياس.والا سمپاديايى كه من ميشناسم همشون ازاون دسته ادمايين كه به حدى رفتن تو درس كه عملا يادشون رفته چطور زندگى كنن و عملا دچار سندروم(خود استكهلميسم درسى)شدن و خب،عملا ديگه با قدرت تفكر مزخرفى كه دارن رفاقت باهاشون چندان جالب نيست.اكثر سمپاديايى كه باهاشون ارتباطى دارم از طريق همينجاس

 

[zeynabgol]

فکر نمیکنید داریم یه مقدار زیاده روی میکنیم؟

فکر نمیکنید داریم از بقیه بچه ها فاصله میگیریم؟همین بچه هایی،که میشن آدم های این اجتماع، و ما باهاشون زندگی قراره زندگی کنیم،چه سمپادی چه غیر سمپادی!
من به شخصه خیلی سعی میکنم با دوستای غیر سمپادیم رابطه ی خیلی خوبی داشته باشم،و با بقیه هم خوب ارتباط برقرار کنم!اما گاهی به خاطر همین جدایی ها و فاصله ها که بینمونه،اونام به ما دید خوبی ندارن بعضا" !

الان دوران دبیرستان و راهنمایی که سمپادی هستیم اینجوری پشت هم هستیم، اما فک کنم با توجه به جوّی که هست تو دانشگاه شاید دیگه خبری از اون عِرق(!)سمپادی نباشه!شاید هم مدرسه ایی های سمپادی،دیگه براتون نا آشنا بشن تو دانشگاه!اگه اینجوری قراره ادامه پیدا کنه، تو بقیه دوره های زندگی خیلی ضربه میخوریم!


مدرسه های جدا،دبیرهای مطرح،تصورات غلط ، همین سمپادیا،پیج های فیسبوک،میشه یه دیدگاه که بقیه به ما پیدا میکنن،که ما از بقیه جدا هستیم،بعدا این دیدگاه به خودمونم منتقل میشه.

شاید وقتی به خودمون بیایم ، که دیر شده

راستش مامان من استرس داشت که وقتی برم سمپاد از ملت جدا بشم و منزوی بشم، ولی از وقتی رفتم سمپاد از عادیم عادی تر شدم، با همه می جوشم تو خیابون حرف میزنم اصن خیلی عوض شدم. اجتماعی شدم.

اصن حس نمیکنم فرقی داریم ما. هوش که زندگی نیست. زندگیمون عادیه.

 

[خواهر کوچیکه شیرین]

″سمپادی″ یا ″غیر سمپادی″ بودن، مگه باعث چه تفاوتی در آدم‌ها میشه که فرد برای معاشرت کردنش با بقیه، این رو لحاظ کنه؟ .---.

به سمپادی بودن ربطی نداره منظورم اینه قبل از ورود به راهنمایی سمپاد هم این افراد متمایز از سایرین بودند

طرز تفکرشون؛نوع نگاهشون؛نکته سنجی و ریزبینی شون و....
ارزش ها و اهدافشون هم خیلیی متفاوته

 

[Smohammadreza]

سلام!
تو سال نهم معلم یکی از کلاسام(خارج از مدرسه) داشت راجع به اینکه برای دوره دوم میخوای بری انرژی یا حلی صحبت میکرد. میگفت که من خودم حلی بودم. اونجا یه تفکر اشتباهی که جا افتاده و اصلاح هم نمیشه اینه که میگن ما خفنیم و اینا! ما از همه سرتریم و...
حالا از شما میخوام بپرسم که به نظر شما همچین جوی واقعا وجود داره؟
خودم حلی هستم ولی هنوز چندماهیی بیشتر نیست که اومدم بنابر این نمیتونم قضاوت درستی بکنم
البته این داستان برای یک سال پیشه حدودا و شاید حرف های معلمم درست یادم نمونده باشه

 

[_Fatemeh_]

تو سال نهم معلم یکی از کلاسام(خارج از مدرسه) داشت راجع به اینکه برای دوره دوم میخوای بری انرژی یا حلی صحبت میکرد. میگفت که من خودم حلی بودم. اونجا یه تفکر اشتباهی که جا افتاده و اصلاح هم نمیشه اینه که میگن ما خفنیم و اینا! ما از همه سرتریم و...
حالا از شما میخوام بپرسم که به نظر شما همچین جوی واقعا وجود داره؟
خودم حلی هستم ولی هنوز چندماهیی بیشتر نیست که اومدم بنابر این نمیتونم قضاوت درستی بکنم
البته این داستان برای یک سال پیشه حدودا و شاید حرف های معلمم درست یادم نمونده باشه

سلام!
در مورد این موضوع کلا اون چیزی که من تو اکثریت بچه های سمپاد دیدم و بین بقیه بچه ها کمتر دیدم، این بود که بچه های خودمون نسبت به هم سن هاشون، دغدغه مند تر بودن، هدف های بزرگتری داشتن و نگاه عمیق تری به مسائل و دنیای اطرافشون داشتن و اینکه مسائل و اتفاقات روز جامعه براشون اهمیت داشت و بی تفوت نبودن.این نوع نگاه و هدفمندیشون توی کارها، فقط به حوزه ی درس محدود نمیشه واقعا. یک نمونه ی کوچیکش توی مدرسه ی ما مثلا، اینه که یه بازارچه خیریه ای توی مدرسه ما از چندسال قبل راه افتاده که درامد حاصل از اون بازارچه هرسال ، صرف یه کار خیریه میشه. اونجوری که من دیدم بیشتر برای هزینه های بیماران و خرید تجهیزات و دستگاه های مورد نیاز بیمارستان ها خرج میشه و به نسبت اینکه یه بازارچه دانش اموزیه، واقعا اون درامد کلی مشکل از کار یه سری ادم رفع میکنه. مثلا یه سال هزینه اشو دادن برای خرید داروی برای بیمارانی که داروهای خیلی گرون نیاز داشتن و در توانشون نبود. ایده برگزاری این بازارچه رو خود بچه های مدرسه دادن و حتی تو این دو سال کرونا با اینکه شرایط برگزاریش واقعا سخت بود ولی با کمک هم دیگه انجامش دادن و کنار نذاشتنش. اجباری هم از جانب مدرسه برای برگزاریش نیست ولی عشق و علاقه بچه هاست که دور هم جمعشون میکنه واین نتیجه رو میده.
اگه در حوزه درسی بخوام بگم،من وقتی اومدم سمپاد، دوستای خودم بیشتراشون رفتن نمونه دولتی. بعد کنکور وقتی درمورد انتخاب رشته باهم صحبت میکردیم واقعا تفاوت های زیادی بینمون به وجود اومده بود که نمیتونم بگم بودن من در سمپاد درش بی تاثیر بوده.من تو این چند سال بین ادمایی قرار گرفته بودم که اکثرا پر از ایده و هدف بودن و این از کارگاه علوم هامون مشخص بود.( حداقل در مدرسه ما اینجوری بود) اون اشتیاق بچه ها برای رسیدن به یه نتیجه جدید تو پژوهش هاشون، ساخت یه وسیله جدید برای حل یه مشکل و همه و همه باعث شده بود من تو انتخاب رشته ام دنبال اهداف بزرگتری به جز درامد و وضعیت استخدامی و ایناش برم. نمیگم اونا برام مهم نبود، مهم بود ولی اولویت نبود. من دوست دارم یه رشته ای بخونم که بتونم واقعا یه مشکل اساسی حل کنم نه اینکه صرفا استخدام بشم و هرماه حقوق بیاد به حسابم. ولی اون دوستم واقعا نظراتش ۱۸۰ درجه با من متفاوت بود و میخندید و میگفت چرا واقعا انقدر خوشبین و امیدواری به زندگیت که بتونی همچین کاری کنی تو اینجا و دنبال صرفا همون استخدامی و بیمه و حقوق سرماه بود.
قطعا تو سمپاد هم همه اینجوری نیستن و همینطور تو مدارس دیگه هم ادم های دغدغه مند و هدفداری هستن ولی ادم وقتی یه جایی تو یه جمعی قرار میگیره معمولا شبیه اکثریت غالب میشه بعد یه مدت.
در مورد جو اینکه میگن ما از همه سرتریم نمیتونم نظر قطعی بدم چون بین بچه ها شدت این حس متفاوته و شاید بعضی هام همچین حسی کلا نداشته باشن ولی اگه بخوام حقیقتشو بگم به نظرم هست حالا شاید در ظاهر نه ولی زیر پوستی یه چیزایی حس میشه واقعا

 

[Nimbus]

کم نبودن تو آدمایی که میشناسم، کسایی که هم باهوش بودن (اگه من بگم یه نفر باهوشه، واقعا باهوشه، شک نکنید)، هم چند بعدی بودن و درسخون بودن ولی فقط فاز درس خوندن نداشتن، هم پارامترای اخلاقی مثبتی داشتن، و سمپادی هم نبودن.

برعکسش، تو دو سه نسل اخیر سمپادی های دبیرستانی تا دلتون بخواد نخاله دیدم.

 

[sombrero04]

کم نبودن تو آدمایی که میشناسم، کسایی که هم باهوش بودن (اگه من بگم یه نفر باهوشه، واقعا باهوشه، شک نکنید)، هم چند بعدی بودن و درسخون بودن ولی فقط فاز درس خوندن نداشتن، هم پارامترای اخلاقی مثبتی داشتن، و سمپادی هم نبودن.

برعکسش، تو دو سه نسل اخیر سمپادی های دبیرستانی تا دلتون بخواد نخاله دیدم.

99 درصد تلاش 1 درصد استعداد
همه به یک میزان ترس تنبلی شجاعت پشتکار و... توی وجودشون دارن
اینکه شما بخوای چطور این نسبتارو تنظیم کنی شخصیتت رو میسازه
ما از کلاس ششم وارد سمپاد شدیم و نهم هم آزمون نداشتیم احتمالا اونم والدینمون گفتن که یه جایی هست به اسم سمپاد و...
ولی وقتی که بزرگتر بشیم کم کم تفکر جای تقلید رو میگیره
کسی که یاد گرفته باشه که درست فکر کنه میتونه موفق بشه

 

[wisteria.]

خب ببینید گاهی وقتا هم اصلن ب خود ماها ربطی نداره، تقصیر ماها نیس ینی بعضاً
من خودم ورودی جدید سال هفتمم ‌‌‌، و جالب اینجاست که هنوز پامو تو مدرسه نداشتم سال تحصیلی شروع نشده پشت سرم بهم میگن سمپادی یا غیرعادی!
ولی مسله اینه که وقتی ازت میپرسن کدوم مدرسه ای و میگی فرزانگان، یا علامه ،نمیگن آفرین چقد تلاش کردی، تلاشی که کردی و میکنی رو حساب نمیکنن و میگن حالا چرا پز میدی! و وقتی میخوای توضیح بدی که نه و فلان یادت میاد ارزششو نداره و کلن بیخیال رفت و امد میشی باهاشون. هرچند سمپادیای سال بالایی رو میشناسم که واقعا یجوری رفتار میکنن انگار از دماغ فیل افتادن