القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

[ibtkm]

-پدر دانش آموز: { مهندس، دکتر } فلانی هستم. اقا این نمره‌ی بچه‌ی من چرا کم شده؟

-راننده ۱ : آقا چه خبرته، چرا اینطوری رانندگی می‌کننی؟!
-راننده‌ی ۲: خودت چرا اینطوری رانندگی میذکنی؟! به رانندگی من اعتراض می‌کنی؟ ناسلامتی من دکتر این مملکتم!

-پدر خانواده: داشتم می‌گفتم، من پسرم که شریف می‌ره ،از سفر برگشته و ...

-دانشجو‌ی پسر هنگام چت با یک دختر: سلام من فلانی هستم از دانشگاه شریف

---

دیالوگ‌های بالا درباره‌ی دو موضوع بودن‌ :

۱. بعضی‌ها چرا اینقدر به القابشون افتخار می‌کنند؟ با گفتنش به چه چیزی می‌رسن؟ وقتی اینا رو می‌گن در اون لحظه با خودشون چه فکری می‌کنند؟ آیا تاثیری داره؟

۲. کسی باید به چیزی افتخار کنه که خودش به دستش اورده باشه! پسر فلانی که شریف می‌ره، خودش زحمت کشیده به اینجا رسیده. پدره واسه چی پیش این و اون می‌گه که پسرم شریف می‌ره؟ مثلا چون پسر تربیت یافته‌ی تحت پدر و مادره؟ قبول ندارم. ارزش یک فرد، وقتی معنا پیدا می‌کنه که همه چیزش نظیر خانواده، شغل، تحصیل، ... ازش بگیریم و بعد ببینیم فرد چی داره! یکی یه حرف خوبی زد. یه راننده‌ی تاکسی می‌تونه از لحاظ ارزش فردی بالاتر از یک فرد خیلی تحصیل کرده تر باشه!

نظرتون رو درباره‌ی این اپیدمی‌های جامعه‌ی ما بگید

 

[Madmazel Fairy Tale]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

با اینکه خیلی خیلی خیییییییلی این القاب بکار برده میشه تو جامعه ی ما ولی هنوزم که هنوزه واسه من مسخره ست یعنی شاید واسه شما هم باشه!

همین چند روز پیش نمایشگاه کتاب که بودیم یه خانومه از اینور شبستان داد میزد مهندسسس مهندسس مهندسس... [در حال بدو بدو به اونور شبستان ] کلاً اگه فامیلی طرفُ صدا میکرد الان مشخصاً انقد تو ذهن من نمیموند حرکتش!!

یه سری جمع های خونوادگی هستن حالا بنا به اصالت خانوادگی که دکتر یا مهندسای قدیمی دارن بزرگای خانواده رو اینطوری صدا میزنن (مخصوصاً ما ایرانیا که خیلی برای افراد مسن ارزش قائلیم از لحاظ فرهنگی)

اما از یه طرف دیگه اینکه دیگه هیشکس فامیلی هیشکیو صدا نمیزنهُ جامعه پُر شده از یه مشت لقب دکتر مهندس واقعاً حالمو بهم میزنه :-& چند روز پیش جشن بود مدرسه مون و داشتن از عوامل تشکر میکردن : مهندس فلانی... دکتر فلانی... مهندس فلانی.. مهندس فلانی... از یه طرف منی که مهندس دکتر ندیده نیستم حالم بهم خورد حالا مثلاً چه برسه به یکی دیگه از دوستام که شاید از لحاظ درکُ فهمُ درس ُ خیلی چیزا از من بالاتر باشه اما مثلاً دکتر مهندس نداشته باشن... خب مثلاً این یه تاثیر بد نیس براش...؟ مثلاً فک کنین همین بچه اول راهنمایی باشه. بعدش اگه همین بچه از کوچیکی با یه مشت دکتر مهندس داره بزرگ میشه که دیده فقط همینان که انگار ارزش احترام گذاشتن دارن تو جامعه... خیلی امکان داره سوق پیدا کنه به همین لقب ها، واسه جایگاه اجتماعیش. چیزی که الان همه میگن... جایگاه اجتماعی داره دکتر شدن!

با این تیکه:

-پدر خانواده: داشتم می‌گفتم، من پسرم که شریف می‌ره ،از سفر برگشته و ...

-دانشجو‌ی پسر هنگام چت با یک دختر: سلام من فلانی هستم از دانشگاه شریف

کلاً مخالفم! به هر حال هر پدرُِ مادری آرزو دارن بچه شون به یه درجات بالایی برسه تا بتونن بهش افتخار کنن(حالا عادت بعضیاس که پُز هم میدن!) حالا وقتی عرف اجتماعی شده مهندس بودن از شریف خیلی سختُ باکلاسه، پس مسلماً اون پسره یه افتخاره برای پدرش.

دومی هم شدیداً موافقم، به قولی، هر آدمی میتونه تهران درس بخونه ولی اونیکه تهران درس خونده صرفاً آدم نیس انقد بدم میاد

کسی باید به چیزی افتخار کنه که خودش به دستش اورده باشه! پسر فلانی که شریف می‌ره، خودش زحمت کشیده به اینجا رسیده. پدره واسه چی پیش این و اون می‌گه که پسرم شریف می‌ره؟ مثلا چون پسر تربیت یافته‌ی تحت پدر و مادره؟ قبول ندارم. ارزش یک فرد، وقتی معنا پیدا می‌کنه که همه چیزش نظیر خانواده، شغل، تحصیل، ... ازش بگیریم و بعد ببینیم فرد چی داره! یکی یه حرف خوبی زد. یه راننده‌ی تاکسی می‌تونه از لحاظ ارزش فردی بالاتر از یک فرد خیلی تحصیل کرده تر باشه!

درسته که کسی باید به داشته های خودش افتخار کنه اما فراموش نکنیم بچه ها تنها داشته های ارزشمند پدرو مادرن و اونان که بچه ها رو بوجود آوردن.

هر چی که بگن حق دارن. بایدم بگن.

 

[ibtkm]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

دقیقا مساله همینه! منظورم اینکه عرف غلط تو جامعه‌ی ماست. اینکه یه چیزی عرفه اصلا توجیه خوبی نیست! عین کلاه شرعی می‌مونه قشنگ.
درسته که آرزو دارن بچشون به یه درجه‌ی بالایی برسه، ولی وقتی رسید می‌تونن خوشحال باشن، چه دلیلی داره باهاش پز بدن یا افتخار خودشون بدونن؟ بحث سر فلسفه‌ی "افتخار کردنه" .
آدم باید به ارزش خودش افتخار کنه! ولی می‌تونه نسبت به ارزش افرادی مثل فرزندش خوشحال باشه! دقیقا مثل اینه که یکی به ایرانی بودن خودش افتخار کنه که به شدت مسخرس! چون ایرانی بودن جز چیزهایی نیست که به یه فرد ارزش می‌ده. برای ارزش دادن به یه فرد، باید چیزهای مثل محل زندگی، خانواده و ... ازش گرفت! و ته تهش، هر چیزی از اون فرد موند، مطابق با اونا به یه فرد ارزش بدیم

 

[Madmazel Fairy Tale]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

دقیقا مساله همینه! منظورم اینکه عرف غلط تو جامعه‌ی ماست. درسته که آرزو دارن بچشون به یه درجه‌ی بالایی برسه، ولی وقتی رسید می‌تونن خوشحال باشن، چه دلیلی داره باهاش پز بدن یا افتخار خودشون بدونن؟ بحث سر فلسفه‌ی "افتخار کردنه" . آدم باید به ارزش خودش افتخار کنه! دقیقا مثل اینه که یکی به ایرانی بودن خودش افتخار کنه که به شدت مسخرس! چون ایرانی بودن جز چیزهایی نیست که به یه فرد ارزش می‌ده. برای ارزش دادن به یه فرد، باید چیزهای مثل محل زندگی، خانواده و ... ازش گرفت!

خب شما خیلی زیادی آرمان گرایانه داری به مسائل نگاه میکنی بعلاوه اینکه این حرفای شما وقتی قابل اجراست که صرفاً جامعه ای از مجموعه افراد منفرد داشته باشیم که وابستگی چندانی به هم ندارن اما با وجود وابستگی های الان تو خونواده ها... یا مثلاً وقتی یه خانواده یه بچه داره فقط... واقعاً میشه مثلاً از دیدن موفقیت بچه ش فقط خوشحال باشه؟ مسلماً درونش یه حسی بوجود میاد که بهش ثابت میکنه تمام زحمت هاش واسه تربیت بچه ش تا به حال به یه جای مفید و + رسیده و اون حس غرور ُ افتخار نسبت به خودشُ بچه ش لبریز میشه که در مراحل خیلی انتحاری میش پُز! من فقط با همین تیکه ی پُز دادنش مخالفم که واقعاً مسخره ست، بیشتر مُد ِ تا یه واکنش ِ منطقی باشه!!

 

[ibtkm]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

خب شما خیلی زیادی آرمان گرایانه داری به مسائل نگاه میکنی بعلاوه اینکه این حرفای شما وقتی قابل اجراست که صرفاً جامعه ای از مجموعه افراد منفرد داشته باشیم که وابستگی چندانی به هم ندارن اما با وجود وابستگی های الان تو خونواده ها... یا مثلاً وقتی یه خانواده یه بچه داره فقط... واقعاً میشه مثلاً از دیدن موفقیت بچه ش فقط خوشحال باشه؟ مسلماً درونش یه حسی بوجود میاد که بهش ثابت میکنه تمام زحمت هاش واسه تربیت بچه ش تا به حال به یه جای مفید و + رسیده و اون حس غرور ُ افتخار نسبت به خودشُ بچه ش لبریز میشه که در مراحل خیلی انتحاری میش پُز! من فقط با همین تیکه ی پُز دادنش مخالفم که واقعاً مسخره ست، بیشتر مُد ِ تا یه واکنش ِ منطقی باشه!!

من و شما حرف مخالف همدیگه نمی‌زنیم ولی کلا داریم دو چیز متفاوت رو می‌گیم. من دارم می‌گم این افتخار کردن به ارزش یک نفر دیگه، منطقی و درست نیست. شما داری می‌گی که خود به خود یه حسی به وجود میاد. بله منم قبول دارم که مثلا از قصد نیستش. ینی طرف بطور ناخودآگاه به فرزندش افتخار می‌کنه ولی من دارم می‌گم این جور افتخار کردن غلطه.

فرهنگ افتخار کردن تو جامعه‌ی ما اشتباه جا افتاده. حرف من اینه که از لحاظ منطق، من فقط و فقط باید به ارزش خودم افتخار کنم و نهایتا می‌تونم نسبت به ارزش دیگران خوشحال باشم. اصلا از لحاظ روانشناسی، خیلی‌هایی که به پسرشون افتخار می‌کنند و اون حسه که شما گفتی به وجود میاد، دلیلش اینه که به نوعی به خودشون افتخار می‌کنند! ینی به پسرشون افتخار می‌کنن که به خودشون افتخار کنند و این فرایند ناخودآگاهه و من دارم می‌گم غلطه این فرایند

 

[نسترنگار]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

در ادامه همین بحث سهمیه هیئت علمی رو داریم و اون ضرب المثل معروفه

به نظرم طبیعیه که یک پدر یا مادر به بچه شون افتخار کنن. تا یه حدی بد نیست ولی به جا و به موقع

 

[Madmazel Fairy Tale]

پاسخ : پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

من و شما حرف مخالف همدیگه نمی‌زنیم ولی کلا داریم دو چیز متفاوت رو می‌گیم. من دارم می‌گم این افتخار کردن به ارزش یک نفر دیگه، منطقی و درست نیست. شما داری می‌گی که خود به خود یه حسی به وجود میاد. بله منم قبول دارم که مثلا از قصد نیستش. ینی طرف بطور ناخودآگاه به فرزندش افتخار می‌کنه ولی من دارم می‌گم این جور افتخار کردن غلطه.

فرهنگ افتخار کردن تو جامعه‌ی ما اشتباه جا افتاده. حرف من اینه که از لحاظ منطق، من فقط و فقط باید به ارزش خودم افتخار کنم و نهایتا می‌تونم نسبت به ارزش دیگران خوشحال باشم. اصلا از لحاظ روانشناسی، خیلی‌هایی که به پسرشون افتخار می‌کنند و اون حسه که شما گفتی به وجود میاد، دلیلش اینه که به نوعی به خودشون افتخار می‌کنند! ینی به پسرشون افتخار می‌کنن که به خودشون افتخار کنند و این فرایند ناخودآگاهه و من دارم می‌گم غلطه این فرایند

مم... حرف شما درسته اما چجوری میشه این مساله رو واسه پدر ُ مادرا جا انداخت؟

مخصوصاً اینکه هرچی عامی تر باشن مسلماً این حالتاشونم بیشتره، چون مسلماً چیز جدیدیه واسشون و صحبت کردن راجع بهش خود به خود فراهم میشهُ دنبالش غرورو افتخار...

اگرم خودشون همون سطح باشن که میگن مثلاً بچه م پا جای پای من گذاشتُ اینا...

بعد خب باز یه مسئله دیگه ایـَم هست، اگه این افتخار کردن خیلی حاد نباشه چه ایرادی داره؟ مثلاً اگه من یه دوست خیلی خفنُ شاخ دارم یه جوری منو تو جامعه قشنگ تر معرفی نمیکنه؟ سخن معروف اینکه آدما رو باید با دوستاشون شناخت... یعنی اینو هم شما قبول نداری دیگه ؟ (من خودم قبول ندارم) چون میگی ارزش هر کی به خودشُ کاراشه نه دیگران...

ولی خب ناخوداگاه تاثیر میذاره. چه واسه خود آدم چه دیگران.

تاکید اینکه من خودم اصلاً اصلاً این قضیه جلوه دوست رو قبول ندارم اما درواقع اکثراً همین نظرو دارن که دوست خوب مایه افتخار و بالا کشیدنه آدمه تو جامعه و دوست بد مایه سرافکندگی...!!!

 

[smart girl]

پاسخ : پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

میدونین چیه؟ فک میکنم این روزا این چیزا برا مردم درونی شدن.
ینی کسی به کارایی اون فرد نگا نمیکنه تو جامعه، نیگا میکنه شریف درس خونده یا امیرکبیر یا تهران یا .....
یا این القاب دکتر و مهندس هم تقریبا، مثلن توهمین مثالای خودت، الان شاید اگه بابای اون بچه اعلام نکنه مهندس یا دکتره شاید اصن بهش محل نذارن؛ ولی فقط کافیه که بفهمه دکتره، دیگه هندونه هاس که زیر بغل میذارن....

 

[fatima !!!!!]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

1- خب این که خانواده به بچش افتخار کنه چون همه چیز بچه از خانوادشو به یه طوری بچه دست پرورده و حاصل زحمت اوناس و اگه خانواده

نبودن شاید اون آقا یا خانم الان اونجا واینستاده بود . پس شاید یه طورایی حق اشته باشن بر گردن بچه هاشون

2- آقا/ خانم به رخ کشیدن دکتر یا مهندس بودنش احساس میکنه در حقش ظلم شده و اونم یه حقی تو جامعه داره بیشتر از بقیه چون به

جامعه بیشتر خدمت کرده . برا همین از این راه میخاد حقشو بگیره و احترام از دست رفتشو به دست بیاره جایی و تو موقعیتی که احساس

میشه بهش ظلم شده



+ نظر کاملا شخصی میباشد

 

[ibtkm]

پاسخ : پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

1- خب این که خانواده به بچش افتخار کنه چون همه چیز بچه از خانوادشو به یه طوری بچه دست پرورده و حاصل زحمت اوناس و اگه خانواده

نبودن شاید اون آقا یا خانم الان اونجا واینستاده بود . پس شاید یه طورایی حق اشته باشن بر گردن بچه هاشون

2- آقا/ خانم به رخ کشیدن دکتر یا مهندس بودنش احساس میکنه در حقش ظلم شده و اونم یه حقی تو جامعه داره بیشتر از بقیه چون به

جامعه بیشتر خدمت کرده . برا همین از این راه میخاد حقشو بگیره و احترام از دست رفتشو به دست بیاره جایی و تو موقعیتی که احساس

میشه بهش ظلم شده

+ نظر کاملا شخصی میباشد

نسبت به کسی یا چیزی حق داشتن، دلیل خوبی برای اینکه افتخار اون کس یا چیز رو به خودمون نسبت بدیم نیستش!

 

[dorna]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

به نظرم برای شخصی که تلاش میکنه به یه جایگاهی میرسه و همچنین پدر مادرش که بزرگش کردن و براش زحمت کشیدن افتخار کردن یه چیز مثبت و طبیعیه.
اما بحث اینجاست که این افتخار کردن چجوریه و جاش کجاست؟
مثلاً فرض کنید تو یه جمع علمی که داره بحث علمی میشه یه سری مهندس هستند یه نفر هم هست که تحصیلات بیشتر داره.بعد همه به این میگن آقای دکتر مثلاً.خب این یه چیزیه که مشکلی نداره.استفاده از این لقب اونجا به جاست و مشکلی نداره.
اما حالا فرض کنید همین آقایی که بهش میگفتن آقای دکتر تو یه جمع خانوادگی /دوستانه/... هست که مثلاً چار تا مهندس چار تا کارگر چار تا چمیدونم شوفر هم هستن.بعد اگه به این آقا بگن آقای دکتر مثلاً باید به اون شوفره بگن آقای شوفر؟یا مثلاً تو همچین جمعه یه نفر رو صدا کنن دکتر فلانی یکی که کارگره رو باید صدا کنن کارگر فلانی؟ دقت کنید میبینید که خیلی خیلی مضحکه!

یه ماجرایی هست که خیلی مضحک هست واقعاً.یه مثال عینیه که چقدر این فرهنگ چرته:

توی اراک یه فردی بود که نی میزد گمونم.این خیلی نوازنده ی شاخی بود.جوری که کسایی که تو موسیقی دستی داشتن تو محافلشون اینو استاد صدا میزدن .بعد این آدم آبدارچی بود توی یه قسمت شهرداری.سیکل هم بیشتر نداشت.
یه دفعه یه برنامه ای بوده و یه نامه ای برای این جایی که این توش کار میکرده اومده که مثلاً فلان روز و فلان روز از جناب آقای فلانی دعوت میشه بیاد نی بنوازه.بعد این نامه میرسه دست رئیس اونجا.نامه رو میخونه و میگه این جناب آقای فلانی کی هست؟ میگن همین آبدارچیه هست.یارو خیلی تعجب میکنه و میپرسه تحصیلاتش چیه؟ میگن سیکله انگار. بعد یارو برمیگرده میگه :هه...! اون یکی آبدارچیمون که دیپلم داره.خب اونو بفرستید!!!
.
خلاصه این جناب سر کارش آبدارچی بوده ولی پیش سازش استاد بوده.
نه میشه سر کارش صداش کنن استاد.نه میشه تو محافل موسیقی صداش کنن آبدارچی!

اینم که مثلاً پدر برگرده هینجوری بگه اون پسرم که شریف میره فلان اگه دقت کنید کار مضحک و زشتیه.
کلاً نقش اجتماعی افراد مهمه.زحماتشونم قابل احترام و افتخاره.ولی به جا و درست.

 

[sayna]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

حتی بعضا دیده میشه به همسر ِ آقای دکتر هم میگن خانوم دکتر ، اون دیگه شاهکاره!
ولی این جربان آقای دکتر و آقای شوفر ؛ صرفا به کسی که پزشکه نمی گَن آقای دکتر ،معمولا هر دکترایی که داشته باشی اینجوری خطابت می کنن توی جامعه ، یعنی بحث شغل نیست ، بحث تحصیلاته .

 

[dorna]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

حتی بعضا دیده میشه به همسر ِ آقای دکتر هم میگن خانوم دکتر ، اون دیگه شاهکاره!
ولی این جربان آقای دکتر و آقای شوفر ؛ صرفا به کسی که پزشکه نمی گَن آقای دکتر ،معمولا هر دکترایی که داشته باشی اینجوری خطابت می کنن توی جامعه ، یعنی بحث شغل نیست ، بحث تحصیلاته .

آره خب.مثال منم همین بود!
تو یه جمع ملی که یه سری مهندس هستن و یکی که تحصیلات بالاتر داره قاعدتاً طرف دکترا داره.پزشک که نیست
همین بحث تحصیلات مسخرست.توی یه جمع که ربطی به مسئله ی شغلی نداره دلیلی نداره تحصیلات یه نفر بشه لقبش!

 

[fatima !!!!!]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

متاسفانه تو جامعه ما رواج داره . شاید این کار نوعی بزرگداشتن تلاش فرد برای کسب کردن تحصیلات و زحمت های انجام شده توسط فرد

باشه . که نشوندهنده ی خوب بودن و ترغیب بقیه افراد و ارزش دادن به تحصیلات باشه . چون با این کار بیشتر تلاش فرد مورد نظره نه صرفا

دکتر یا مهندس بودن

 

[dorna]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

متاسفانه تو جامعه ما رواج داره . شاید این کار نوعی بزرگداشتن تلاش فرد برای کسب کردن تحصیلات و زحمت های انجام شده توسط فرد

باشه . که نشوندهنده ی خوب بودن و ترغیب بقیه افراد و ارزش دادن به تحصیلات باشه . چون با این کار بیشتر تلاش فرد مورد نظره نه صرفا

دکتر یا مهندس بودن

ترغیب به تحصیلات چیه !
خیلی ساده ست.به خصلتیه که دلیلش متظاهر بودن مردمه.
مثلاً میگم.یه پدری میخواد که رضایت نامه ی اردوی بچه ش رو پر کنه و جای نام مینویسه دکتر فلانی... هدفش صد در صد ترغیب به تحصیل و نشون دادن خوبی تحصیلات و اینا نیست.

 

[fatima !!!!!]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

ما امیدوار هستیم که افراد تحصیل کرده جامعه از عقده های فرو خورده روانی رنج نبرند که صرفا جهت پز دادن صفت دکتر و مهندس را نسبت به

خود خطاب کنند.

+ و این کار خیلی بدیه

 

[ibtkm]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

به نظرم اگه تعریافمون رو یکی کنیم، بحثامون بهتر پیش می‌ره. درنا تعریفت از "افتخار کردن" چیه؟

 

[dorna]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

افتخار کردن به خود یعنی اینکه از جایگاهی که به شخصه توش هستی و تلاش و زحماتت راضی باشی و به خاطر چیزی که هستی خرسند باشی.
پدر و مادر هم میتونن به بچه شون افتخار کنن.نه با پز دادن و لقب بی جا بهش دادن.اون هم مثل افتخار به خوده.

در مرحله ی بالا تر بقیه هم میتونن به یه شخص افتخار کنن.مثلاً تو یه جمع هنرمند اگه به یه نفر که کارش از همه ارزش بیشتری داره بگن استاد به معنی احترام و افتخار به اونه.اصلاً هم بد نیست.
ولی مثلاً اگه یه پدر مادری بچه شون رو تو مهموی صدا بزنن مهندس دیگه افتخار به بچه نیست.تظاهر و پز دادنه!

 

[ibtkm]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

الان فرق پدر و مادری که نسبت به وضعیت فرزندشون خیلی خوشحالن با پدر و مادری که به فرزندشون افتخار می‌کنند چیه؟ هر دوشون نشان از رضایت و خرسندی دارن

 

[dorna]

پاسخ : القاب و افتخارات - اپیدمی جامعه‌ی ما

الان فرق پدر و مادری که نسبت به وضعیت فرزندشون خیلی خوشحالن با پدر و مادری که به فرزندشون افتخار می‌کنند چیه؟ هر دوشون نشان از رضایت و خرسندی دارن

فرقی ندارن!
هم خوشحالی هم خرسندی هم افتخار همش باید به جا و درست باشه.نه اینکه نشانی از پز دادن یا تظاهر توش باشه!