جديداً علاقه زيادي به نمايش نامه پيدا كردم ! نمايش نامه ، تصوير هاي خيلي خوبي رو تو ذهن آدم ايجاد مي كنه و من از همين تصاوير ذهني خوشم مياد ! تا حالا چند تا از نيل سايمون خوندم . يكي رو هم ميخوام بخونم از جرج برنارد شاو كه اسمش پيگماليون ـه . بايد خيلي عالي باشه . اگر اشتباه نكنم ، فيلم بانوي زيباي من رو از رو همين نمايشنامه ساختن
من خوندن نمایش نامه رو دوس دارم اما بعضی وقت ها شخصیت ها گیجم میکنن.تو رمان اروم اوم با شخصیت ها اشنا میشی اما تو نمایش نامه اول کتاب کل شخصیت ها رو میشناسی.بیشتر نمایش نامه های شکسپیر و خوندم.خوندن تاجر ونیزی (شکسپیر)-گوشه نسینان التونا (ژان پل سارتر)-خرده جنایت های زناشوهری (اریک امانوئل اشمیت )و توصیه میکنم.
همه گیر دادن به اریک امانوئل اشمیت و شکسپیر چرا؟
البته اینا نویسنده های خوبی هستن، ولی من شخصن اصلن به مترجم های کشورمون اعتماد ندارم که مثلن ترجمه ی هملت رو بخونم! ترجیح میدم چند تا کتاب قدیمی انگلیسی بخونم با لغت های قدیمی آشنا بشم و بعد آثار شکسپیر رو به زبان اصلی بخونم.
یک نمایشنامه ای که هیچ کس بهش اشاره نکرد، «مرگ در می زند» وودی آلن بود. من خیلی دوسش داشتم، توصیه می شود!
ولی من این رو هم خیلی دوست دارم که اول تئاتر رو ببینم و بعد برم نمایشنامه رو بخونم و تحلیل کنم و اینا.
به نظرم نمایشنامه ی خوب بهتره شخصیت هاش زیاد نباشن و فکر می کنم خیلی هم جالب نیست مث فیلم نامه هیچ حرفی واسه گفتن نداشته باشه. (بعضی از فیلما!) یعنی درواقع نمایشنامه نویسی خیلی اصیل تر از این حرفاست که فقط بخواد داستان باشه! اگر یه مفهومی پشتش نباشه که اصن نمایشنامه نیست.
راستی در بسته (البته انگلیسیش no exit) ژان پل سارتر هم به نظرم باید جالب باشه. اجراش رو دیدم ولی هنوز وقت نکردم نمایشنامه ی اصلی رو بخونم.
(از این هشدار ۱۲۰ روز است فلان هم بدم میاد! خب تاپیک به این گلی...)
من به غیر مرگ در میزند وودی آلن تا حالا نمایشنامه نخوندم . واسه شروع چی بخونم؟؟
از نمایش نویسای بزرگم کسی رو نمیشناسم
بعد میشه با ترجمه ی خوب معرفی کنید ؟؟
اگرم کسی نمایشنامه ی عروسی خون گارسیا لورکا رو خونده میشه نظرشو بگه؟
درود.
من تازگی دارم توی این انجمن بحث و تاپیک های جذابی پیدا میکنم...
بنده هم نمایشنامه سوء تفاهم از آلبر کامو و زندگی گالیله از برتولت برشت رو خوندم...
عالی بودن و خیلی جذاب...
تنها نکته این هست که جینش صفحه من رو اذیت میکنه توی نمایشنامه خوندن و اینکه دیالوگ ها رو پشت هم میارن...
من برای خوندن رمان رو ترجیح میدم چون روان تر هست و داستانهاشون هم بهتره به نظرم...
اوهوم
واقعا روش خاصي داره خوندنش
يعني كل جذابيتش به تفاوت نوع خوندنه!
كم و زياد كردن تن صدات،عوض كردن لحنت،جاي فقط يك شخصيت گذاشتن خودت و ...
معركه است