پاسخ : سمپادی های سنندج
ببخشید دوستان من این مدت شدیدا سر کلاس بودم و وقت نداشتم ج بدم!
خب بحث کنکور و المپ قبول دارم فرق میکنه
البته حالت المپیاد ما شبیه کنکور 10سال پیشه!
ما همیشه منتظریم که یه نفر قبل ما باشه تا بش تکیه کنیم و خودمون رو مثل اون تصور کنیم! یه ذره که با خودتون فکر کنین به این نکته می رسین!
واسه همین همیشه
منتظریم که یه نفر باشه و اون یه نفر منتظر یه نفر دیگه و... این باعث میشه که هیچ اتفاق خاصی نیوفته!

همیشه میخوایم مثل شهرام رحیمی/شادی/هانا/نوید قادرمرزی/امیرکیان/فرزانه رحمانی.....باشیم!هیچ وقت نخواستیم خودمون باشیم!
تا 5 سال پیش هیچ کس از سنندج فکر نمیکرد که رتبه اول بشه!فکر میکرد خیلی باشه زیر 100 مثلا!چون هزار تا دلیل میاورد که آره نمیشه و اونا دبیراشون بهتره و کتابای بهتره و فرصت بهتره و هزار تا دلیل میبافتن که نمیتونن رتبه یک شن!هر کس هم میخواست رتبه یک شه بقیه مسخره ش میکردن و میگفتن نشدنیه!

ولی بعد شهرام رحیمی همه بچه های سنندج حس میکنن که میتونن زیر 10 باشن!
حالا توی المپ هم یکی باید سعی کنه که
طلا شه تا بقیه پشت سر اون باشن!سعی کنین اون یه نفر شما باشین...بعد از شما کلی حس خوب القا میشه به بچه ها!
دبیر شیمی ما خودش گفت که هیچ دبیر خاصی نداشته و یکی از بچه ها که یه سال از خودش بزرگتر بوده و فقط مرحله اول قبول شده راهنمایی اش کرده و وقتی قبول شده تو دوره اون چن روز آخر رو از تهران دبیر آورده(کمتراز 7 روز)
یا دبیر قبلی بچه های ریاضی,اهل
اشنویه (یه شهر کوچیک تو آدربایجان غربی)بوده و تو اونجا
طلای ریاضی گرفته!چیز کمی نیس!چون اراده کرده....
نوبتش رسیده ما هم اراده کنیم و فقط موج های مثبت رو بگیریم نه منفی....
کتاب هم همیشه مشکل بوده!ولی بهانه نمیشه برا درس نخوندن!من خودم چندتا کتاب خواستم که نبوده تو سنندج! یا دانلود کردم یا از اینترنت سفارش دادم یا از تهران گرفتم!
درکل بگم که امید ما به شما سال 2می هاست!

ینی فکر کنم یه کم جو بهتر شده توی المپیاد,امیدوارم به زودی (امسال-سال دیگه-دو سال دیگه نهایتا

) طلای بچه ها رو ببینم!
پ.ن:یادتون نره برام دعا کنین مرحله 2 قبول شم
