جامی (نورالدّین عبد الرّحمن بن احمد بن محمد)

[peihaghi]

چه احساسی نسبت به جامی دارید
من احساسم نسبت بهش اینه : وارثش منم و باید رسم تقلیدش رو ادامه بدم . نمیشه ندم

 

[ghazal.gh]

پاسخ : جامی

خب اگر چند تا شعر ازش بزاري شايد يك حسي بهم دست بده!!
چون الان هيچ اشنايي ندارم!!

 

[peihaghi]

پاسخ : جامی

هفت اورنگ،لیلی و مجنون
منبع :ganjoor.net
ای خاک تو تاج سربلندان!
مجنون تو عقل هوشمندان!
خورشید ز توست روشنی گیر
بی‌روشنی تو چشمهٔ قیر
در راه تو عقل فکرت‌اندیش
صد سال اگر قدم نهد پیش،
نا آمده از تو رهنمایی
دورست که ره برد به جایی
جز تو همه سرفکندهٔ تو
هر نیست چو هست بندهٔ تو
تسکین‌ده درد بی‌قراران
مرهم نه داغ دل‌فگاران
بر سستی پیری‌ام ببخشای!
بر عجز فقیری‌ام ببخشای!
زین برف که بر گلم نشسته‌ست
بس خار که در دلم شکسته‌ست
خواهم که کند به سویت آهنگ
در دامن رحمتت زند چنگ
باشد به چو من شکسته‌رایی
زین چنگ زدن رسد نوایی

با کمی اندیشه میدرکیم که از روی لیللی مجنون و پنج گنچ نظامی رونوشت کرده

 

[sahere]

پاسخ : جامی

زندگی نامه:

از طرف پدر نسبش به محمد بن حسن شیبانی، فقیه معروف حنفی سده ۲ قمری می‌رسد. پدرش اهل دشت (شهری در نزدیکی اصفهان) بود که در سده ۸ قمری به خراسان کوچ کرد و در شهر جام با شهرت دشتی منصب قضاوت یافت و ماندگار شد.
جامی مقدّمات ادبیات فارسی و عربی را نزد پدرش آموخت و چون خانواده‌اش شهر هرات را برای اقامت خود برگزیدند، او نیز فرصت یافت تا در مدرسه نظامیه هرات که از مراکز علمی معتبر آن زمان بود، مشغول به تحصیل شود و علوم متداول زمان خود استفاده‌کند.
جامی سرانجام در سن ۸۱ سالگی در شهر هرات درگذشت. آرامگاه او در حال حاضر در شمال غربی شهر هرات واقع و زیارتگاه عام و خاص است است.

آثار:
دیوان‌های سه گانه شامل قصاید و غزلیات و مقطعات و رباعیات

1-جامی دیوان خود را در اواخر عمر به تقلید از امیر خسرو دهلوی در سه قسمت زیر مدون نمود:

الف) فاتحة الشباب (دوران جوانی)

ب)واسطة العقد (اواسط زندگی)

ج) خاتمة الحیاة (اواخر حیات)

2-هفت اورنگ که خود مشتمل بر هفت کتاب در قالب مثنوی است.

3-آثار منثور:بهارستان، رساله وحدت وجود، شرح مثنوی، نفحات الانس و منشآت.

منبع ویکی پدیا


دید مجنون را یکی صحرانورد که میان بادیه بنشسته فرد
ساخته بر ریگ ز انگشتان قلم می زند حرفی به دست خود رقم
گفت ای مفتون شیدا چیشت این می نویسی نامه، سوی کیست این
گفت شرح حسن لیلی می کنم خاطر خود را تسلی می دهم
می نویسم نامش اول از قفا می نگارم نامه ی عشق و وفا
نیست جز نامی از او در دست من زآن بلندی یافت قدر پست من
ناچشیده جرعه ای از جام او عشق بازی می کنم با نام او

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : جامی

هر چه غير از تو ، ز آن نفورم کن
پاي تا فرق غرق نورم کن

چند باشم ز خودپرستي خويش
بند ، در تنگناي هستي خويش ؟

وارهانم ز ننگ اين تنگي
برسانم به رنگ بي‌رنگي

مي‌پرد مرغ همتم گستاخ
در رياض اميد ، شاخ به شاخ

که ز بام تو دانه‌اي چينم
يا ز نامت نشانه‌اي بينم ...

 

[sk1v]

پاسخ : جامی

چو از مژگان فشانی قطرۀ آب / چو آتش افکند در جان من تاب
ز معجزهای حسن توست دانم / که از آب افکنی آتش به جانم

==
در ازل خاک وجود هر کسی چون بیختند / حصۀ ما بیکسان با درد و غم آمیختند
==
چارده ساله بتی بر لب بام / چون مه چارده در حسن تمام
بر سر سرو، کله گوشه شکست / بر گل از سنبل تر سلسله بست
داد هنگامه‎ی معشوقی ساز / شیوه‎ی جلوه‎گری کرد آغاز
او فروزان چو مه و کرده هجوم / بر در و بامش اسیران چو نجوم
ناگهان پشت خمی همچو هلال / دامن از خون چو شفق مالامال
کرد در قبله‎ی او روی امید / ساخت فرش ره او موی سفید
گوهر اشک به مژگان می‎سفت / وز دو دیده گهر افشان می‎گفت:
کای پری با همه فرزانگیم / نام رفت از تو به دیوانگیم
لاله‎سان سوخته‎ی داغ توام / سبزه‎وش پی سپر باغ توام
نظر لطف به حالم بگشای / ریگ اندوه ز جانم بزدای
نوجوان حال کهن پیر چو دید / بوی صدق از نفس او نشنید
گفت کای پیر پراکنده‎نظر / روبگردان، به قفا باز نگر
که در آن منظره، گلرخساریست / که جهان از رخ او گلزاریست
او چو خورشید فلک، من ماهم / من کمین بنده‎ی او، او شاهم
عشقبازان چو جمالش نگرند / من که باشم که مرا نام برند
نیز بیچاره چو آن سو نگریست / تا ببیند که در آن منظره کیست
زد جوان دست و فکنداز بامش / داد چون سایه به خاک آرامش
کانکه با ما ره سودا سپرد / نیست لایق که دگر جا نگرد
هست آیین دوبینی ز هوس / قبله‎ی عشق یکی باشد و بس

 

[iman__tiz]

پاسخ : جامی

شعرای جامی خیلی تاثیر گذارن
من چند هفته ای میشه که دارم هر شب شعراشو میخونم
با هیچ شاعری اینقدر حال نکردم

 

[ریـحـانـه]

پاسخ : جامی

چرا انقد اسمش نیست ؟!
ینی منظورم اینه که خیلیا شعرای جامیُ نخوندنُ باهاش آشنا نیستن . با اینکه خیلی قویه .
به نظرتون چیه دلیلش ؟

 

[INTREPID]

پاسخ : جامی

" عشق " از تحفه الاحرار

رونق ایام جوانی ست عشق / مایه ی کام دو جهانی ست عشق

میل تحرک به فلک عشق داد / ذوق تجرد به ملک عشق داد

چون گل جان بوی تعشق گرفت / با گل تن رنگ تعلق گرفت

رابطه ی جان و تن ما ازوست / مردن ما ، زیستن ما ، ازوست

مه که به شب نوردهی یافته / پرتوی از مهر بر او تافته

خاک زگردون نشود تابناک / تا اثر مهر نیفتد به خاک

زندگی دل به غم عاشقی ست / تارک جان در قدم عاشقی ست