ببینید شما رو چه حسابی می گین این رمانایی که یه عد ه از دوستان نام بردن رو می شه اسمشو عشقای واقعی بذاریم؟به خدا همشون کلیشه این!هیچ مفهوم جدیدی رو نمی پرورونن!به خصوص این رمانایی که حالا مد شده!به قول دوستم!شما هنوز داغی!
ته همیه داستاناشونم یه چیز قابل پیش بینی رخ می ده!قلی به گلی می رسه و گلی به قلی!!!
اگه می خوای داستان واقعی که لبریز از عشق باشه بخونه برو شیرین و فرهاد بخون(از عمد نگفتم خسرو و شیرین!)لیلی و مجنون بخون!این جوری اون حس عاشقونه ای که می خوای پرورده می شه نه با این رمانیی که یه روز در میون وارد بازار می شن!
چرا راه دور بریم.شعر ها بزرگ ترینم مکان هایی اند که عشق رو تو خودشون نگه می دارن.این همه شعر لبریز.هنوز اونقد ...نشدم که شعرای محشری که علاوه بر عشق یه دنیا از زیبایی های هنری دارن رو بذارم کنار و این رمانی ...رو بخونم.این جوری تباه می شم!
