تا اینجاش رو تقریبا قبول دارم، یعنی قبول دارم که مثلا واسه بعضی پسرا، دخترا شدند مثل یه اژدها که فقط باید ازشون فرار کرد
مثالش رو هم دارم:
تابستون یه جایی بودم که کلاساش مختلط بود، یه بار یه بچه ها ( خیلی مذهبیه، یه بار تو خوابگاه داشتیم تلویزیون میدیدیم، که فهمیدم کلا تلویزیون نمیبینه ( یعنی آرم شبکه‌های تلویزیون رو هم بلد نبود ) ) وایساده بود پای تابلو نمرات رو میدید، یه دختر اومد کنارش وایساد که نمره‌ها رو بخونه ( اتفاقا دختره حجابش رو هم رعایت کرده بود ) بعد این پسره واسه اینکه نگاهش به اون نیفته، یه برگه گرفت کنار صورتش!!!!!!
خوب این کار به نظر من خیلی کار مسخره‌ای بود، و حداقلش این بود که میتونست از اونجا بره و چند دقیقه دیگه برگرده! و این کار رو نکنه، و دلیل این کار هم فکر کنم اینه که طرف واقعا فکر میکنه دخترها موجودات عجیب و قریبی اند که فقط باید ازشون دور شد!
ولی اگه دلیلتون واسه مختلط کردن مدارس اینهاست، که این اتفاقا توی دانشگاه مییوفته و دیگه لزومی نداره مدارس رو مختلط کنند ( فعلا هم کمتر کسی هست که توی دوران دبیرستان ازدواج کنه، پس نمیتونیم بگیم، دانشگاه برای ایجاد این ارتباط دیره! )
من قضیه این اعتماد رو نمیفهمم! شما پسرا چقدر به خودتون اعتماد ندارید! والا پسرا اینقدر ها هم بد نیستند.
چقدر گیر دادید به اعتماد؟
دلیل جداییشون توی مدارس اینه که:
اگه جدا باشند، فکرشون بیشتر روی درس متمرکز میشه!
اگه با هم باشند، ممکنه به خاطر سن پایین و بچه گی بی جنبه بازی در بیارند!
کلا این با هم بودن ( از لحاظ اسلام که دین رسمی این کشور ( و البته نظاممون هم جمهوری اسلامی ) است ) به دلایل زیاد ( فقهی و دینی و عقلی و ... ) کار خوبی نیست، و تا جای ممکن باید جلوش رو گرفت مگر زمانی که نیاز باشه با هم باشند، که باز هم باید تا جای ممکن ارتباط رو کم کرد!
