مادران سینگل!

[^N^]

.

 

[Kda1998]

اولین سوالی که برام پیش میاد اینکه اگه یه خانومی انقد وضع‌ش خوبه و توانایی اینو داره که به تنهایی بچه دار شه و بزرگش کنه، چرا بچه های بی‌سرپرست رو اداپت نکنن؟

ببین آخه ماجرا خیلی بیشتر از این حرفا فکر میخواد،بالاتر گفتم منم همین رو‌ ترجیح میدم.ولی خب لذت بارداری،دیدن رشد یک زندگی درونت،شیر دادن به نوزادت و ... غیرقابل انکارن!اینا چیزای کمی نیستن واقعا،اصن اوج لذته!
ولی گذشته از این،فک کنم سارا بود که اشاره کرد به مشکلات فرزند خوندگی؛که اصن جز سخت ترین کاراست به نظرم.وقتی حتی نحوه حالات مادر تو روزای اول بارداری قراره تو شخصیت کودک تاثیر داشته باشه،خیلی سخته بخوای قبول کنی فقط با تربیتش میتونی انسان سالم و شادی تحویل بدی.[حتی اگه نوزاد رو به سرپرستی بگیری،یه گذشته پررنگی هست که اصن منجر به تولد این موجود شده]
و اصن کلی مسئله دیگه هست که بخوایم این دو روش رو مقایسه کنیم.
یعنی میخوام بگم نباید اگه مثلا اداپت کردن انتخاب همه نباشه،تعجب کنی و اینا

 

[نی زار]

حالا که پیشرفت های علمی این امکان رو فراهم کرده که آدم ها بدون ازدواج بتونن بچه دار بشن، و داره در مورد پیامدهای اجتماعیش صحبت میشه که چقدر درسته یا نه، به نظرم باید در مورد شبیه سازی آدم ها این موقعیت ایجاد بشه چون نکته مهم مسئله این که افراد میخوان فرزند ژنی خودشون رو داشته باشن، حالا که علم این امکان رو داره چه بهتر که فرزندش رو بجای اینکه با یه فرد غریبه شریک بشه(از لحاظ ژنی) کاملا از خودش باشه. این منطقی تره چون مثلا طرف حاضر نیست یه شریک انتخاب کنه( که میتونه رابطه شون خیلی نزدیک یا دور باشه یا کات کنه) ولی فرزندش رو که مهمتره و دیگه امکان تغییر نداره رو از یه یکی دیگه بگیره.

 

[mim.mim.ghaf]

حالا که پیشرفت های علمی این امکان رو فراهم کرده که آدم ها بدون ازدواج بتونن بچه دار بشن، و داره در مورد پیامدهای اجتماعیش صحبت میشه که چقدر درسته یا نه، به نظرم باید در مورد شبیه سازی آدم ها این موقعیت ایجاد بشه چون نکته مهم مسئله این که افراد میخوان فرزند ژنی خودشون رو داشته باشن، حالا که علم این امکان رو داره چه بهتر که فرزندش رو بجای اینکه با یه فرد غریبه شریک بشه(از لحاظ ژنی) کاملا از خودش باشه. این منطقی تره چون مثلا طرف حاضر نیست یه شریک انتخاب کنه( که میتونه رابطه شون خیلی نزدیک یا دور باشه یا کات کنه) ولی فرزندش رو که مهمتره و دیگه امکان تغییر نداره رو از یه یکی دیگه بگیره.

کلون کردن آدما از وحشتناک‌ترین ایده‌هاست به نظرم. نمیدونم، شاید هم فقط از نظر من وحشتناکه.
باور کنید تولید مثل جنسی خیلی روش تولید مثلی پیشرفته و سودمندیه.

 

[mahta.e]

من کلا خیلی با چیزی مخالف نیستم ب همه چی احترام میزارم ات آل ولی واقعا سخته ادم بابا نداشته باشه خیلی م سخته حداقل واسه کسی که تو ایران زندگی میکنه که یه سبک خانواده محور داره
به نظر من کسی اگر از دست دادن پدر رو توی بچگیش تحربهکرده باشه قبول نمیکنه ی بچه ای رو ب دنیا بیاره که پدری نداشته باشه^_^

 

[maleck :)]

چرا یه آدم که نقش همسری نداره، میخواد نقش والدی داشته باشه؟

 

[Radikal]

در نسل های گذشته به مادران مجرد ، به چشم حقارت نگاه میشده، بخش بزرگی از این بدبینی ها و سوء ظن ها، به خاطر بارداری نوجوان ها و افراد کم درآمد بوده که قادر به سقط جنین نبودند و بچه هاشون در شرایط بدی بزرگ میشدند، و انقدر نگاه های بدی که بهشون داشتند این افراد و بچه هاشون رو طرد میکردند ، اما بعدها حتی به مادران مجردی که درآمد خوبی داشتند و از جایگاه اجتماعی مناسبی هم برخوردار بودند بد گمان بودند چرا که معتقد بودند یک خانواده باید متشکل از یک پدر و یک مادر باشه، فارغ از جایگاه اجتماعی ، درآمد و ... اونها

در اواخر سال 2010 ، مرکز تحقیقات پیو ، اعلام کرد که 69% از افراد جامعه فکر میکنند ، "داشتن و بزرگ کردن یک بچه بدون پدر، چیز بدی برای جامعه هست."

اگرچه در حال حاضر، دیدگاه ها نسبت به خانوم های مستقل و مجردی که دیگه از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، جنسی و حتی برای تولید مثل به مردان وابسته نیستند،بسیار عادی تر شده و دیگه هنجار شکنی تلقی نمیشه.

خیلی از این خانوم های مجرد، فرزند هم دارند، به طور کلی میزان خانواده هایی که فقط یک پدر یا مادر دارند، از ۱۰ درصد در سال ۱۹۷۰ به ۳۰ درصد در حال حاضر رسیده.
خیلی از این خانوم ها طلاق گرفتند، یا به خاطر رابطه مراقبت نشده بچه دار شدن و... اما خیلی از خانوم ها انتخاب کردند که مادر بشند بدون اینکه با مردی رابطه داشته باشند.

جالبه که بدونید طی تحقیقات انجام شده خانوم هایی که خواستار این بودند که به صورت مجرد بچه های خودشون رو تربیت کنند، اغلب تحصیل کرده،مسئولیت شناس و از لحاظ مالی جزو اقشار توانمند جامعه بودند. بیشتر این خانوم ها در دهه ۳۰ یا ۴۰ سالگی هستند و از اهدای اسپرم و لقاح آزمایشگاهی برای مادر شدن استفاده میکنند.

با این وجود خیلی ها اعتقاد دارند که بزرگ کردن یک بچه بدون همراهی پدر میتونه توی روحیات بچه ها و خانوم ها تاثیرات به سزایی بذاره که سعی میکنم تعدادی از مقالات رو اینجا بررسی کنم :‌

برای اینکه تاثیرات این نوع بارداری و بچه داشتن رو بررسی کنند ، تعدادی از خانواده های سینگل مادر و خانواده های معمولی رو از بدو تولد بچه تا سن ۱۰ سالگی بررسی کردند و نتایج در زیر به صورت خیلی خلاصه اومده :

نتایج این تحقیقات مشخص کرد که این روش بارداری تاثیر منفی روی روحیات مادران یا بچه ها نمیذاره.
در حقیقت مادران سینگل رضایت بیشتری از بچه هاشون داشتن و میزان احساسات منفی(به طور خاص عصبانیت) به میزان خیلی کمتری از خانوم هایی که به صورت معمولی باردار بودند داشتند.
البته این فقط مختص به مادران نبود و حتی میزان مشکلات عاطفی و رفتاری بین بچه های سینگل مادرز به مراتب کمتر از بچه هایی بود که دو تا والد داشتند.

این تحقیق چندین بار تکرار شد (زمانی که بچه ها ۳ ساله، ۷ ساله و ۱۰ ساله بودند) و نتایج مشابهی به دست اومد.

در سال ۲۰۱۶ تحقیق دیگه ای انجام شد که بچه هایی که همشون با اهدای اسپرم و توسط یک مادر به دنیا اومده بودند ، با بچه هایی که در خانواده های معمولی زندگی میکردند مقایسه شدند(بازه سنی بچه ها از ۴ سال تا ۹ سال بود)

سوزان گلمبوک از دانشگاه کمبریج برای بررسی این قضیه مصاحبه های زیادی با مادران و پدران بچه ها، معلمانشون، محققان و... انجام داد و البته سعی کرد سلامت کودکان رو از لحاظ روانی مثل اوتیسم، اختلال کم توجهی ، بیش فعالی ، افسردگی و... بررسی کنه که در نهایت هیچ تفاوت معنی داری بین بچه های این مادران و بچه های عادی دیده نشد.

سوزان گلمبوک خاطر نشان کرد که سطح پایین مشکلات روحی بین بچه های مادران مجرد نشون میده که نبود پدر بیولوژیکی این بچه ها تاثیری روی بهزیستی روانشناختیشون نداره.

توی تحقیقات جامع دیگه ای که روی بچه های به دنیا اومده از انواع حاملگی انجام شده (مثل اهدای اسپرم،‌ تخمک ،‌ رحم اجاره ای و... ) نشون داده که نبود ارتباط رحمی بچه با مادر میتونه اثر منفی بیشتری روی بچه ها بذاره تا نداشتن ارتباط ژنتیکی با بچه (میدونم جمله رو خیلی بد ترجمه کردم ولی خب بهتر از این هم نمیدونستم چی باید بگم ‌)

جعبه متن مخفی: منابع

Golombok, Susan, Lucy Blake, Polly Casey, Gabriela Roman and Vasanti Jadva. “Children born through reproductive donation: a longitudinal study of psychological adjustment.” Journal of Child Psychology and Psychiatry. 54.6 (2013): 653–660. NCBI http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23176601

Golombok, Susan, Sophie Zadeh, Susan Imrie; Venessa Smith and Tabitha Freeman. “Single Mothers by Choice: Mother–Child Relationships and Children’s Psychological Adjustment.” Journal of Family Psychology. 30.4 (2016): 409–418. NCBI. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26866836

Murray, C. and Golombok, S. “Solo mothers and their donor insemination infants: follow-up at age 2 years.” Human Reproduction. 20.6 (2005): 1655-1660. NCBI. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15734751

Pew Research Center. “The Decline of Marriage And Rise of New Families.” Pew Research Center, 18 November 2010.

Traister, Rebecca. “The Single American Woman.” New York Magazine. New York Media, LLC, 22 February 2016.​

​

 

[ساقی]

خب دیگه همین. تنها مشکل مادران/پدران سینگل کوچیک شدن یا به تعبیری از بین رفتن خانواده است. فقط در مورد نداشتن فرزند بیولوژیک چرا خانواده به خطر بیوفته؟ چه مشکلی داره وقتی این همه بچهٔ بی‌سرپرست هست، به جای اضافه کردن به جمعیتی که همین الان هم بقاش هیچ تضمینی نداره، یکی از اون بچه‌ها رو بزرگ کنیم.
قبول، اگه حزانت بچه رو سینگل قبول کنه(که بهتر از اینه که تو پرورشگاه بمونه به نظرم) مفهوم خانواده از بین میره. ولی این که یه زوج حزانت بچه رو قبول کنن چه مشکلی داره؟

خب یه سری تمایلات ذاتی و بیولوژیک، انسان و حتی گونه های دیگه حیوانی رو مجبور میکنن که مایل به داشتن فرزند از ژن خودشون باشن البته شاید یه عده مشکلی با این قضیه نداشته باشن که خیلی خوبم هست ولی نمیشه یه همچین نسخه ای رو برای عموم مردم پیچید.

 

[mim.mim.ghaf]

خب یه سری تمایلات ذاتی و بیولوژیک، انسان و حتی گونه های دیگه حیوانی رو مجبور میکنن که مایل به داشتن فرزند از ژن خودشون باشن البته شاید یه عده مشکلی با این قضیه نداشته باشن که خیلی خوبم هست ولی نمیشه یه همچین نسخه ای رو برای عموم مردم پیچید.

من هم نگفتم دیگران باید این کارو بکنن. فقط گفتم باید از مشکلاتی که داره به وجود میاد آگاه باشن و بعد تصمیم بگیرن. صرفا نظر خودم بود.