مشاعره

[Amin rouhi]

یاقوت جان فزایش ، از آبِ لطف زاده
شمشاد خوش خرامش ، در ناز پروریده
حافظ

 

[Samineh]

هفت آسمان را بردرم وز هفت دریا بگذرم
چون دلبرانه بنگری در جان سرگردان من

مولانا

 

[Amin rouhi]

نه در مسجد گذارندم که رند است
نه در میخانه ، کین خمار خام است
عطار

 

[a.khakpour77]

تا توانی دلی بدست آور
دل شکستن هنر نمی‌باشد

 

[Amin rouhi]

دلِ چو غنچه من نشکفد به بوی بهار
بهارِ من بُوَد آن گَه که یار می آید
امیر هوشنگ ابتهاج

 

[Samineh]

دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من
سرو خرامان منی ای رونق بستان من

مولانا

 

[Amin rouhi]

نوای دلِ او بود که سوزِ غزلم داد
غزل باز مخوانید که نی سوخت ، نوا رفت
ابتهاج

 

[Farnaaaz]

تو مو بینی و مجنون پیچش مو
تو ابرو، او اشارت های ابرو

وحشی

 

[Samineh]

وه که جدا نمی شود نقش تو از خیال من
تا چه شود به عاقبت در طلب تو حال من

سعدی

 

[Shkf.tv]

نسیما جانب بستان گذر کن
بگو آن نازنین شمشاد مارا
به تشریف قدوم خود زمانی
مشرف کن خراب آباد ما را

 

[Samineh]

از لطف تو چو جان شدم وز خویشتن پنهان شدم
ای هست تو پنهان شده در هستی پنهان من

مولانا

 

[نسیـم]

نازنینا ما به ناز تو جوانی داده ایم
این زمان با جوانان ناز کن با ما چرا
شهریار

 

[Samineh]

ای جان پیش از جان ها وی کان پیش از کان ها
ای آن پیش از آن ها ای آن من ای آن من

مولانا

 

[نسیـم]

نکهت باغ گل و نزهت نارنجستان
از نسیمم بنوازند مشام ای شیراز
نرگسم سوی چمن خواند و سروم سوی باغ
من مردد که دهم دل به کدام ای شیراز

 

[Amin rouhi]

بدون من ؟
ز مهربانی جانان طمع مبر حافظ
که نقش جور و نشان ستم نخواهد ماند

 

["Mehrab"]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

حافظ

 

[Farnaaaz]

مرغ باغ ملکوتم، نیم از عالم خاک
دو سه روزی قفسی ساخته اند از بدنم
مولانا

 

["Mehrab"]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

حافظ

 

[Amin rouhi]

تو خود وصال دگر بودی ای نسیم وصال
خطا نگر که دل امید در وفای تو بست
حافظ

 

[نسیـم]

تا طاق ابروی بت من تا به تا شد
دردی کشان پیمانه هاشان را شکستند