به نظرم علتش میتونه فرهنگی باشه که رسانه ها در گسترشش نقش دارن که نشون میدن کسی که با فردی از جنس مخالف چت میکنه یا حرف میزنه یا به هر نحوی دوسته سرانجام بدی داره یا خبر هایی که گفته میشه باعث میشه نگرانی خانواده ها بیشتر باشه در این مورد. اعتماد خانواده ها به کسی که همجنسه معمولا بیشتره چون مطمئن میشن که اون فرد همجنس کار خاصی که دردسر ساز شه ازش ساخته نیست ! در حالیکه این فرض اشتباهه به نظرم. و برای خیلی از خانواده و حتی اطرافیان همسن خودمون این موضوع قابل درک نیست که یک نفر با جنس مخالف میتونه دقیقا در همون جایگاهی از نظر دوستی باشه که فرد همجنس هست در نتیجه دیدگاه مثبتی نسبت به این موضوع ندارن.
این جمله به خاطر اینه که توی زمان قدیم(به نسبت سن ما) خیلی ها از این راه،حریم هاشون شکسته شده و ضرر کردن و ضربه خوردن!
این کاملا واضحه که به شخصیت ربط داره
نمیدونم
و جزو اون ١٠٪ي باشه ك مشكلي براش پيش نمياد! درواقع با خودشون ميگن كار از محكم كاري عيب نميكنه ديگه از اول دوست نشو و وقتي آدم وارد فاز احساسي ميشه ديگه از روي عقل و منطق تصميم نميگيره.
) ولی بیشتر همدیگه رو درک میکنن و تو این موارد باهم راحت ترند. خانواده ها شاید مقصر نباشند بیشتر به فرهنگ جامعه برمیگرده.. جنس مخالف در درجه اول یه انسانه مثل همه ی انسان ها.. البته فرهنگ خانواده ها هم همونطور که گفتم تاثیر خیییلی زیادی داره .. به نظرم خانواده ها باید صمیمیتشونُ با بچه ها حفظ کنند بیشتر باهاشون حرف بزنند و وقت بیشتری براشون بذارن.
به نظرم دیگ مثل قبل نیست و اونقدرم تابو نیست
عاقا اتفاقا چند روز پيش مامانم داشت يه سريال تعريف ميكرد (نميدونم كدوم شبكه ميذاره نميدونمم اسمش چيه من تلويزيون نميبينم
)اينطوري كه دخترِ يه خانواده سنتي و مذهبي با دوس پسرش در ارتباطه و به خانوادش معرفي ميكنه و خواستگاري و اينا!واقعا بالاخره صدا سيما هم يه فعاليتي كرد
من که کلا تلویزیون نگاه نمیکنم اما چند قسمت پدر و دلدادگان رو همزمان با شام و... دیدم تو جفتش دخترا رسما خودشون رو انداختن به پسر مردمعاقا اتفاقا چند روز پيش مامانم داشت يه سريال تعريف ميكرد (نميدونم كدوم شبكه ميذاره نميدونمم اسمش چيه
خب اونوقت مادرتون چ دلیلی برای این کار میاره؟!!والا اینایی که شما میگید مربوط به ارتباط با غریبه ست،در صورتی که مادر من حتی اجازه نمیده درست حسابی با پسر دایی هام سلام و احوال پرسی کنم!
حتی یه پسر دایی دارم،واقعا آدم با ایمانیه،با جنبه س ،مکه و کربلا و اینا هم رفته والا،ولی وقتی حتی میخوام بهش سلام کنم،مامانم چپ چپ نگام میکنه!
بقیه پسرای فامیل که هیچی دیگه،حق نگاه کردنم ندارم! ،به جز یه پسر خالم که تقریبا با اون راحت ترم..البته خود مادرم خیلی راحت با پسر دایی و... گرم میگیره و خودش منو منع میکنه،که البته منم مریض نیستم الکی با هر پسری گرم بگیرم!!!
. حالام که پسرای فامیل و ... فکر میکنن مشکل از منه که مغرور واینام که باهاشون حرف نمیزنم!
حتی یکی از پسردایی هام دیگه بهم نگاهم نمیکنه،ناراحت شدن همه...
الان مکه و کربلا رفتن چه ربطی داشت؟والا اینایی که شما میگید مربوط به ارتباط با غریبه ست،در صورتی که مادر من حتی اجازه نمیده درست حسابی با پسر دایی هام سلام و احوال پرسی کنم!
حتی یه پسر دایی دارم،واقعا آدم با ایمانیه،با جنبه س ،مکه و کربلا و اینا هم رفته والا،ولی وقتی حتی میخوام بهش سلام کنم،مامانم چپ چپ نگام میکنه!
بقیه پسرای فامیل که هیچی دیگه،حق نگاه کردنم ندارم! ،به جز یه پسر خالم که تقریبا با اون راحت ترم..البته خود مادرم خیلی راحت با پسر دایی و... گرم میگیره و خودش منو منع میکنه،که البته منم مریض نیستم الکی با هر پسری گرم بگیرم!!!
. حالام که پسرای فامیل و ... فکر میکنن مشکل از منه که مغرور واینام که باهاشون حرف نمیزنم!
حتی یکی از پسردایی هام دیگه بهم نگاهم نمیکنه،ناراحت شدن همه...
در واقع دلیلشو نمیدونم ، ولی خب دوست نداره با پسرا حتی یه کلمه هم صحبت کنم... اگه یه کلمه هم بگم، نارضایتی شو نشون میده،با اخم و دعوا و... mary2003@ یعنی میخواستم بگم اینقدر آدم مذهبی ای هست که خطا ازش سر نمیزنه،حرف بیجایی هم نمیگه، همه خانواده قبولش داریم،وواقعا آدم بزرگواریه،ولی چون جوونه(۲۶سالشه) مادرم همش مخالفت میکنه[/QUOTE]
