یادمه ۲ سال پیش رفته بودیم نیروگاه خصوصی خیام فولاد داخل نیشابور برای تعمیر برجهای خنک کننده دیزل ژنراتورها، مالک مجموعه میگفت ما ۵ ساله با دولت قرارداد بستیم که برق بفروشیم به دولت. حالا ما مجبوریم برق بدیم به دولت و دولت هم بدحسابی میکنه.
از این رو اوضاعمون زیاد خوب نیست.
حالا من اگر پول داشتم قطعا میرفتم روی انرژی سرمایه گذاری میکردم که کار به قطع برق صنعت به مدت ۲ هفته اونم از ۸ صبح تا ۱۰ شب نکشه. چون قطعی برق صنعت اول از همه گریبان قشر صنعتگر از جمله پدر من و خانوادهام رو میگیره و بعد هم کل جامعه رو!
ترجیحا روی نیروگاه های فوتوولتائیک سرمایهگذاری میکردم که هزینه های دوره ای کمتری دارند و به گاز طبیعی وابسته نیستند.
چون مثلا دیزل ژنراتورهایی که اونجا بودن همه مال شرکت ژنرال الکتریک آمریکا بودن که تامین کردن قطعات و روغنشون هزینه های گزافی رو تحمیل میکنه به مالک شرکت. اما با بومیسازی فناوری پنل های فوتوولتائیک مشکل تا حد زیادی حل میشه.
زمینه دیگه ای که روش سرمایهگذاری میکردم، تسلیحات هدایت خودکار و هدایت ماهواره ای هست. چراکه همینک اسرائیل داره با جدیت زیاد این کار رو میکنه و در آینده از خون ما جوانان وطن لاله خواهد دمید درحالی که اسرائیلی ها داخل منزلشون نشستن و ربات ها بجای اونها میجنگن.
البته که دفاع از وطن به هر قیمتی حتی با خون، وظیفه و افتخار ماست اما به هرحال جان انسان ها خیلی ارزشمنده