پاسخ : سيد علي صالحي
آسمانی ها ، ربطِ راه ...!
گاهی اوقات اندوهِ سنگپارهی خُردی
وَرایِ تحملِ کوه در خوابِ کبوتر است.
درست است که اين حرفِ ساده
سهمی از امضای آينه بُرده است،
اما گاه که میآيم از پنجره
کسی را به آواز بلند بخوانم
تازه به ياد میآورم
کوچه تاريک است
حواسَم پَرت
دلم شکسته
راهم دور...