نتایج جستجو

آره سرکوبش فقط از کنترل خارجش میکنه. این احتمال رو هم لحاظ کن که شاید کلا تو موقعیت های رسمی راحت نیستی. مثلا من به مرور دیدم فضای آکادمی برام انقدر خشکه که ترجیح میدم کلا ساکت بشم توش هیچی نگم.

مثلا من خیلی تلاش کردم علاقه م به آدم ها و کتاب ها رو با هم ترکیب کنم. هی جمع کتابخوانی زدم. ولی نشد. خوش نمیگذشت. دیدم کتاب چیزیه که احتمالا باید تو تنهایی خودم انجامش بدم عموما. به نظرم ببین کجاها نمایش دادنت رو میخوای کجاها نه.

راستش من حق اینو ندارم بگم خارج شدم. هنوزم با دوستام جمع میشم هی حرف میزنم. دوست دارم مرکز توجه باشم. صرفا کنترلش کردم. محدودش کردم به یسری جاها یا کارها. اینجوری که دیدم تنهایی یسری کارها بیشتر خوش میگذره.

میتونی تقدم تاخر زمانیشون رو بم بگی؟ یعنی اگه بخوام تمام کتاب های این سری رو بخونم باید اول از کجا شروع کنم؟

پوکر هم من امسال دیدم واقعا تو ایران نمیتونه فراتر از تفریح بره برام:)) جوش و آدماش و برخوردشون با باخت و احتمال تقلب و .. باعث شد بکنمش چندماه یه بار

سلام باورت نمیشه چقدر تو آموزش بدم. چون نامنظم و سریع فکر میکنم نمیتونم منظورمو به طرف برسونم. پارسال بعد دوماه بیخیالش شدم:)) ولی با چیزای خیلی ساده شروع کن تو شطرنج. مثل اینکه مرکز رو باید تو شروع بازی گرفت، سوارهای سبک رو اول باید گسترش داد و شاهت باید امن باشه

شاید بد بیان کردم اما غرض طرف این بود که تو اهداف و ارزش های مهم زندگیت رو چندان نمیتونی اصلا دستکاری کنی. تو ناخودآگاهتن و صرفا اگه کم کم باشون کنار بیای راحتتر زندگی میکنی. اما نحوه ی رسیدن بهشون رو با منطق خودآگاهت میتونی بهبود بدی

حتی میدونم شرایط با شرایط متفاوته ولی، بودن چندتا از دوستامون که پزشکی رو به تعویق انداختن یا کم کم جلو بردن تا بتونن برند شن تو تدریس و مشاوره ی کنکور و به شدت قابل تحسینه منطقشون. یکی دوسال دیرتر دکتر شدن اما یه مسیر کامل دیگه رم پیش بردن.

از ویلیام اکهارت

گاردن ملت و فکر میکنن هرکی اومد چیزی گفت یا داره از خودش تعریف میکنه یا میگه بقیه بدن. ولی خب اوکیه این سایت تا بوده جای بحث بوده و همین هم سازنده ش میکنه

میدونی من به این رسیدم که نمیتونی چیزی رو که نداری به دیگری بدی. من تا خودمو دوست نداشته باشم نمیتونم به دیگری هم مهر بورزم. اگه خودمو دوست ندارم و دارم به دیگری محبت میکنم در واقع صرفا دارم مسائل خودم رو روی دیگری پروجکت میکنم. قطعا به این سادگی نیست کل داستان اما من اینجوری برا خودم مدل کردمش:)

در واقع من دیدم خودم نمیتونم اون ذهنیت فردگرای غربی رو تو خودم جا بندازم. پس به جاش با فرهنگ جمعی خودمون کنار اومدم فقط کاری که کردم این بود که با شفافیت تمام تلاشمو کردم که منافع جفتمون لحاظ بشه. ولی باز هم هرکار کنی بت خودخواه میگن و این اوکیه:))

از طرفی جالبه که من بابت ایرانی بودنم نه تنها پشیمون و ناراحت نیستم، بلکه مطمئنم دلیل اصلیم برای مهاجرت نکردن هم همین بوده. من عاشق این فرهنگ جمعی ام. دیوونه ی گپ زدن با بقیه و دیدن دنیای اونام. منافع بقیه هم واقعا برام مهمه و .. فقط یه چیز خیلی مهم فرهنگ ما کم داره که من به زندگی اجتماعی خودم...

حالا و با این مقدمه بریم سر اصل مطلب من فکر میکنم فرهنگ ما تو ایران شدیدا جمعیه. یک بار یادمه علی پاشا حرف جالبی زد، گفت تا بوده تو ایران قحطی بوده و مردم باید جمعی و کنار هم زندگی میکردن که زنده بمونن. در واقع خودخواهی برای ایران و ایرانی نه یک انتخاب که یک الزام بوده. اساطیر ما هم هرگز اراده،...

درباره ی مساله ای که گفتی طبق معمول دوست دارم جواب کلی بدم. ببین من دیوونه ی اشتباهاتم.چجوری؟ این شکلی که طبق تجربه ی من آدما به طور تصادفی یا مسیر رو عموما درست و مستقیم میرن و این باعث میشه که خیلی چیز جدیدی یاد نگیرن و احتمالا خیلی از اشتباه بترسن. یا اشتباهات کشنده ای در مسیر میکنن که دیگه...

قبل اینکه جوابتو بدم اینو بگم که من خیلی خیلی خوشحال میشم وقتی توسط نهایتا ده نفر حدود سن خودم تو سایت خونده میشم:)) تو، ملیکا، علیرضا و .. حس روزهای قدیم سایتو داره برام که کلی آدم از یک نسل هرروز نظرمون رو با هم به اشتراک میذاشتیم و من همیشه هروقت برمیگردم به خاطراتم میبینم اون روزها به چیزهای...

نمیدونم راستش اینو نمیشناسم خودشو