پاسخ : اعترافگاه !
اعتراف می کنم: وقتی حدودا هفت هشت سالم بود، ذرات گرد و غبار و پرز ها رو که توی هوا معلّق می دیدم فکر میکردم اینا مولکول و اتم هستن و فقط من می تونم ببینمشون چون یه بچه ی جادویی ام و چشم هام جادوییه! ;D
تا مدت ها به هیشکی هم نگفتم که ریا نشه و این قدرت جادویی مال خودم بمونه... :))