خیلی خوب بود
به نظرم این تو دکتری باشه بهتره
به نظرم من اینکه یک فرزندی با والدینش اینطوری صحبت میکنه برمیگرده به همون والدین و نحوه تربیتشون که اگر صحیح میبود فرزند هم اینطوری برخورد نمیکرد.
احسنت. یه زمانی دقیقا این سوالم بود.
با این جمله موافقم. جبرگرایی اشتباهه، ولی اختیاز محض هم اشتباهه. اگر عامل سومی رو قبول داشته باشیم ( من اسمش رو فعلا میذارم روح ) جبر و اختیار باهم معنا پیدا میکنند. به عنوان مثال کودکی رو تصور کن که مسئولیتش با توئه. تو یه سری محدودیت هایی رو براش تعیین میکنی، مثلا دیر وقت بیرو نبودن، روزی نیم ساعت با کامپیوتر بازی کردن و .... ولی این خود کودکه که انتخاب میکنه چه بازیی بکنه، تا زمان تعیین شده کجا باشه. پس عملا اختیار ما در راستای جبر بالادستیمونه
فقط دوست داشتن خودمون باید تدریس بشه؟
بنده نوشتم یکی از واحد ها باید این باشه نگفتم فقط
البته این مورد فک کنم به محض لانه گزینی بلاستوسیت خودبخود شروع به نمو میکنه تو وجود مادرا
