ماه: آگوست 2008

ساعت 7 صبح است … چند وقتی است خورشید ساعت 7 را ندیده ام و تا 10 می خوابم!
اینجا کتابخانه ی بزرگ اتاقم هست … چقدر مرتبند … چند وقتی می شود کتابی نخوانده ام!
جلوی بانک و آرشیو مجلاتم ایستاده ام … هر هفته و هر ماه بیشتر می شوند اما هنوز خیلیشان را نخوانده ام … فقط می خرمشان تا روزی بخوانم !

اینجا پارک جنگلی لویزانه … حدودا بیخ گوش ماست ! … خیلی وقتی آنجا نرفتم … یا وقت نمی کنم یا حوصله …!

این شبکه 4 تلویزیون ملی است … برنامه های قشنگی داره … اما … اما چند وقتی سراغش نرفتم … روزا کوتاه شده؟

دیروز دوستم زنگ زد… گفت نمی خوای فیلمای منو بیاری ؟ گفتم ندیدم! دروغ که نگفتم … تعجب کرد : بابا خیلی وقته دستته پس چی کار میکنی ؟

چی کار میکنم ؟ نه … واقعا چیکار میکنم؟
——————————————————-
چند وقتی است مرد بی اساس شده ام !

خواب

بار دیگر خواب می دود در بدنم

و تنم آرام می گیرد در پس یک رویا

گرم ونرم و زیبا

ساخته ی ذهن خودم

و اگر در بهبهه ی این رویا مار گزید

بی درنگ به خودم می گویم ،خواب بود

یک غلت و دوباره خواب چشم هایم را می گیرد

سر سنگین از افکارم

می شود پر روی دستانم

می روم دور از این جا

يك:

يه چيزيه كه رو دلم سنگيني مي كنه. تمام وجودمو انگار مي لرزونه و صدام در نمياد. نهايت، 4 ، 5 دقيقه در موردش حرف زدم و ديگه هيچي…حتي اشك هم نريختم!
اشك جوابمو نمي داد!
دلم نمي خواست بگم اشتباه كردم.. دلم مي خواست بگم نه… من دوست خوبي واسه ش بودم! دلم مي خواست بگم من وظايفم رو به عنوان دوست انجام دادم. اما اينا دروغه. اگه انجام مي دادم…
دلم مي خواست ساز دهني م رو بگيرم دستم، دو تايي، فقط با سازدهني م ، بريم يه جايي كه فقط آسمون باشه و خاك! دلم مي خواد تمام تنم فرياد بزنه… تمام سنگيني غم رو از رو دلم بكنه و ببره… ببره تو خاك. تو آسمون…
دلم مي خواد از چيزي راحت شم كه حتي نمي تونم واسه تون وصف ش كنم! مي فهمين؟!

دو:

بازي دوم ساعي رو دارم از دبي اسپورت مي بينم. اسم ساعي رو كه با لهجه ي خودشون مي گن، تپش قلبم زياد مي شه! چهار زانو مي شينم رو مبل… و ناخونامو تو ساق پام فرو مي كنم! تمام ساختمون رو گذاشتيم روي سرمون… فقط مامانم، طاقت نداشت حرص بخوره و رفت تو اتاق! با صداي جيغ ممتد ما، از اتاق مياد بيرون.. وقتي بازي دوم رو مي بره!
سر بازي سوم صورتم قرباني ناخونامه! بعد از اينكه برد، تو آينه ديدم كه رو صورتم پر از جاي ناخون شده!!
بازي آخر… اسم ايران رو كه مي گه يه لرزش خفيف تو تنم احساس مي كنم. بالش رو تو دستم فشار مي دم و زير لب به خواهرم كه از 4 امتياز از دست داده نگرانه، ميگم «اين ساعيه… مي بره!»
و وقتي مي بره… اشكي كه تو چشام حلقه زده رو پاك مي كنم و مي گم «دسّت درس! خسته نباشي»

7:45 دقيقه، اين طورا بود فكر كنم. كانال سه، داره اشكاي ساعي رو نشون مي ده… «تو ايران خيلي فشار روم بود…»
يه لبخند تلخ مي زنم.
غرور آفرين ايران، سرزمين پارسيان، مهد تمدن بشري، بايد چه جمله اي بگه… بعد از پيروزي!!

پي نوشت:
1. يك و دو اصلا ربطي به هم نداشتن!‌ داشتن؟! نه!
2. ببخشيد كه روي شماها آپ كردم… تاريخ مصرف داشت مطلبم!

فقط می خواستم سلام کنم و بگم ممنون که این گروه نوشت رو راه انداختین . سعی می کنم قدرشو بدونم!

نوشتن متفاوت توی یک جای متفاوت خیلی سخته ، مگر این که خودت هم متفاوت باشی. گروه نوشت هم برای متفاوت نویسی بود و هست. نمی دونم آیا تاحالا تفاوتی بوده یا نه ! شاید اصلا نبوده و ماهم مثل همه تکراری بودیم. شاید متفاوت بودیم و یا شاید داریم متفاوت میشیم. هرچی باشه امیدوارم به سوی تفاوت بریم. همیشه این سوال برام مطرح بوده که آیا بچه های سمپاد متفاوت هستند یا نه ؟ گاهی اوقات به این نتیجه رسیدم که سمپادی ها متفاوت هستند. گاهی اوقات هم برعکس . یادم میاد موقع راه اندازی دوباره گروه نوشت به نیما گفتم که باید متفاوت باشه! هیچ چیز دیگه ای نمی تونم بگم به جز اظهار امیدواری که متفاوت بشیم.

ما باید دید خودمون رو وسیع تر کنیم و از اون چهارچوبی که در اختیار ما هستش خارج بشیم. مثلا موقع نوشتن یک مطلب برای گروه نوشت سمپادیا به جای دیدن سه تا کادر نام ، نوشته و انتشار یک نگاهی هم به بالا پایین صفحه بندازیم. یکم اسکرول صفحه رو پایین تر میارم. چیزهای جدیدی دیده میشن. برچسب ها ، دسته ها ، چکیده ، بازتاب ها، زمینه های دلخواه ، دیدگاه ها و بازتاب و رمز دار کردن نوشته ! اصولا و احتمالا و حتما باید این هارو دیده باشین. جالبه که هیچ علاقه ای برای  استفاده از اون ها نشون ندادین. حداقل امتحانش نکردین ببینین چیه ! شاید هم کردین اما ما خبر نداریم!

نظرتون در مورد سادگی چیه ؟ در مورد هماهنگی چطور ؟ نمی دونم شما چقدر زیبایی رو در سادگی و هماهنگی میبینید و قبول دارید که هماهنگی اجزا، زیبا کننده سیستم هستند. یک سیستم زمانی هماهنگ میشه که اجزاش خصوصیات منطبق برهمی داشته باشند. تابحال به اجزای قالب گروه نوشت توجه کردین ؟ مهم ترین بخشش رو پست ها تشکیل میدن. همان طور که توی چند پست قبلی دیدن این هماهنگی برهم زده شده بود. پست هایی با فونت ها و سایزهای منتاقض ! که کاملا شاهد عدم هماهنگی ظاهری بین پست ها بود. بهتر نیست از این به بعد سعی کنیم متناسب با قالب بنویسیم و اجزای ظاهر رو هماهنگ کنیم ؟ اگر میخواهید بگید تنوع ، باید بگم که این تنوع نیست. ناهماهنگیه !

حالا نمی دونم چرا این هارو گفتم. مطمئنا مورد هجوم نظرات انتقادی قرار خواهم گرفت. اما خوب تا این جاش به کنار به بعدش توجه کنید. البته ببخشید که به دلیل ضعف ادبیم ، جملاتم چندان قوی و مرتبط نیستند. مهارت چندانی توی طولانی نویسی ندارم.

دو موضوع اصلی که میخواستم مطرح کنم در زمینه برچسب ها و دسته بندی ها بود.

برچسب ها : از همگی درخواست دارم که موقع نوشتن مطلب از برچسب ها استفاده کنند. برچسب ها همان کلمات کلیدی یا تگ (tag) هستند که مطمئنا توی کتاب ها و مقالات دیدین.

دسته بندی ها : توی اکثر وبلاگ ها به اسم موضوعات شناخته میشن و برای گروه بندی مطالب به کار میرن. دسته بندی فعلی مطالب چندان جالب نیست. میخوایم عوضشون کنیم . البته خودم میخواستم کلا دوباره نویسیشون کنم اما نیما گفت که از بقیه هم نظرخواهی کن. خوب این هم نظرخواهی. از همگی خواهشمند هستیم موضوعات پیشنهادی خود رو توی نظرات بیان کنند.