l,sdrd,lhadk

قبل از هر چیز:از سریع به روز کردن این تارگاه  شرمنده ام! این مطلب به کل نوشتنی نبود(کما اینکه در  #mce_temp_url# نیز نگذاشتیم)، به هر روی  عذر تقصیر  بپذیرید به قول شاعر:

چه برخيزد از دست تدبير ما
همين نکته بس عذر تقصيرها.

در روایت های قدیمی آمده است که…

روزی لابُد(احتمالاً نویسنده با لابُد گرز صمیمی بوده که وی را لابُد می خوانده است.) آلبومی به نام Death Magnetic از گروه شوم Metallica بارگزاری کرد و بسیار نقد وارد کرد بر آن گروه و آن آلبوم بطوریکه جیمز و لارس جهت خودکشی بر آمدند.

با توجه به نقد منتشر شده از طرف لابُد در Rolling Stone و جاهای مختلف، وی می بالید به اینکه چنین نقدی کرده است .

تا بعدها، روزی لابُد، سوار بر خودرویی شد. راننده ی وی که از احوالات لابُد خبر نداشت، آخرین آلبوم گروه مذکور را گذاشت.لابد که ابتدا بر اندیشه ی چرت بودن آن بود، بعد در کمال تعجب دید که اینقدر ها هم مزخرف نیست…

در آنجا بود که وی به دو نتیجه ی اخلاقی رسید:

1.نقد خود را به دست کس مسپار
که پشيمان شوي در آخر کار.

2.بهتر است قبل از نقد هر آهنگی، ابتدا آن را در خودرو هم حتماً گوش بدهیم .

———————————–

به همین روی است که می گویند به هیچ وجه از روی دژآهنگی نقد ننویسید که سرآهنگ نقد نویسان چنین ناراحت گردید و قبل از نوشتن نقد بناگریز آن را در خودرویی گوش بدهید و چه بسیار بهتر و خوشتر  که با توجه به نتیجه ی اخلاقی شماره #1، کلاً نقد ننویسید.

18 نظر

اضافه کردن نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *