نتایج جستجو

شبانگاهان بود که دیدم گل سرخی زنده در دست آن کودک گریخته از قهوه ی تلخ خانشان و بر بام بلند آسمان ایستادم آی جهان زیبا بود پرنده برای خود می خواندو مورچه برای خود لانه می ساخت و زنبور عسل شهد گل را می مکید چه شیرین بود شهد در دهان او و عسل بر لب او و دلی دیدم می تپید اما نه بام بام بام بوم بوم...