نتایج جستجو

اما خود این حق بر زنده بودن، مبتنی بر اینه که «زنده بودن» امریه که میتونه همگانی باشه؛ زنده بودن من با زنده بودن کس دیگه ای در تضاد نیست. وقتی یک آزادی عمل، آزادی عمل دیگه ای رو ماهیتا نقض نمیکنه و میتونه همگانی باشه، یه آزادی مشروعه. این تاحدی شبیه موضع کانته، ولی برخلاف کانت، مسئله اینجا صرفا...

بهره مندی از رفاه همگانی، «لزوما» یه ایده چپگرایانه نیست و راست های زیادی هم بهش اعتقاد دارن، اما شرط لازم برای هر چپگراییه. اما مسئله دومی که تو رشته پست های اول گفتم، منحصرا چپه. «رخ دادن مرگ» یه امر طبیعی و خارج از کنترله، اما «کشتن» اینطور نیست. چه از اخلاق، و چه از حقوق و آزادی ها که حرف...

تمدن و جامعه بشری، از اساس براساس کمک متقابل، و وجود یک «بودجه برای امور عمومی» شکل گرفته؛ اولین و‌ ساده ترین شکلش، همون بودجه نظامیه، یعنی مالیات دادن به ارتش تا تمام جامعه دفاع کنه(حتی با اینکه خیلیا ممکنه به محض شروع جنگ، از اون کشور خارج بشن). اگه مبخواید مالیات ندید و در هیچ امر عمومی...

البته «بهره مندی همگانی» تو اون دوتا بافت، بیشتر اشتراک لفظی داشت تا معنایی ((= ولی درباره این سوال بطور کلی، بدیهتا قرار نیست بهره مندی همه یکسان باشه و نمیشه اینکارو کرد؛ نیازهای افراد متفاوتن. اما امور اساسی، باید برای همه باشه. مثلا خدمات پزشکی، آموزشی، حمل و نقل عمومی و مسکن رایگان یا ارزان...

منظور رو نمیفهمم. آزادی همگانیه، و برای همه یکسانه. مثلا هیچکس حق قتل نداره، استثنا بردار نیست. بطور کل، هیچکس حق نقض محدودیت های کس دیگه ای رو نداره، «همه» از آزادی، و همچنین تعهدات و محدودیت ها و قوانینی که پشت سرش میان، بهره مندن. وگرنه میشه برده داری.

محدودیت اصلی بر آزادی، «همگانی» بودنشه. یعنی من نمیتونم آزادی ای برای خودم داشته باشم، که آزادی بقیه رو نقض کنه. اما کدوم آزادی ها و حقوق بنیادی، معتبرن؟ این موضوع بحث برانگیز اصلیه.

هیچ ربطی به سوسیالیسم نداره، هر نظامی قتل رو ممنوع میکنه؛ تو همون آمریکای کاپیتالیست هم آدم بکشید زندانتون میکنن! کج فهمی اینجاست که آزادی رو در تضاد مطلق با «محدودیت، باید، قانون» قرار میدید؛ در حالی که برعکس، به رسمیت شناختن یک حق و آزادی، یعنی اعمال یک «محدودیت، باید، قانون» و وظیفه برای حفظ...

اگه آزادی رو صرفا «محدود نشدن انتخاب» تعریف کنیم، منطقا قاتل هائم باید آزاد باشن! چنین برداشتی از آزادی حتی مورد قبول سایکوپت ترین آنارکوکاپیتالیست هائم نیست، بلگه تعریف ذهنی شماست که ناشی از بدفهمی از حتی همون لیبرالیسمه.

من هم «اخلاق» رو مطرح نکردم. البته، هر نقض آزادی ای، غیراخلاقی هم هست؛ ولی هر عمل غیراخلاقی، لزوما نقض آزادی نیست. مثالهایی که گفتم هم از نوع دوم نبودن. آنارکوکاپیتالیسم رو هم به هیچوجه «آزادترین» نمیدونم، اگرچه بدیهتا خودشون درباره خودشون چنین ادعایی دارن؛ اما «آزادی»، صرفا «آزادی از دولت»...

«آزادی ضربه زدن» هیچوقت جزوی از آزادی نبوده. حتی برای لیبرال هائم شعار معروفیه که «آزادی من در حرکت دادن دستم، جایی پایان می یابد که دماغ شما آغاز میشود». اما اینکه «ضربه زدن» دقیقا یعنی چی، بدیهتا مصادیق اختلاف برانگیز زیادی داره.

آلمان متحد فعلی وجود داره، هرچند کمتر از قبل. همونطور که دولت رفاه هم کم قدرت تر شده و جهان، چه اقتصادی و چه سیاسی، یه گردش به راست، و حتی راست افراطی و پوپولیست داشته).

انگیزه واقعی من تو بحث چپ/راست، همون دو مورد رفاه اجتماعی و تعیین سرنوشت مشترک اقتصادیه. بدیهتا، در جهان وحشی فعلی، از اقدامات و اصلاحات محافظه‌کارانه‌تر هم حمایت میکنم(مثلا نمونه محافظه‌کارتر از ویژگی دوم، میشه Codetermination که تو آلمان غربی ایجاد شد و هنوز هم تو

برنامه‌ریزی دموکراتیک رو به ایدئال‌هام نزدیک‌تر میدونم، ولی از اونجایی که هم ایده نسبتا جدید و نامعروفیه و اونقدر روش کار نشده، با وجود اون به اصطلاح Quasi-marketها مشکلی ندارم و دستکم در کوتاه‌مدت،عملی‌تر و واقع‌گرایانه‌تر میدونمشون؛در کل مکانیسم توزیع اقتصادی برام بحث فرعی تریه،

آزادی اقتصادی، میتونن با بازار(یا دقیق تر، quasi-market) همراه باشن، مثل مدل افرادی مثل Jaroslav Vanek, Oskar Lange, Gregory Dow, David Schweikart، و یا بدون بازار و مبتنی بر برنامه‌ریزی دموکراتیک، مثل مدلهای Michael Albert, Robin Hahnel, Pat Devine, Paul Cockshot. من شخصا مدل

مثل اقتصاد برنامه‌ریزی شده از نوع شوروی و کشورهای مشابه. بهترین ساختار مدیریتی برای تحقق این امر، مدیریت شرایط کار، و در صورتی که اون شرکت دولتی نباشه، حتی تصاحب سود شرکت، توسط کارگرانه. یعنی worker cooperatives یا labor-managed economy). این دو ویژگی، به عنوان عناصر کلیدی مفهوم

اصطلاح بازار کامل، بلکه Quasi-market استفاده بشه)، و همچنین حق بیشترین مشارکت در تعیین سرنوشت سیاسی، که اغلب بهش industrial democracy گفته میشه(چیزی که در هر نظام مدیریتی شرکتیِ سلسله مراتبی، نقض میشه؛ چه راس این سلسله مراتب، مالک خصوصی یا مدیر باشه مثل سرمایه‌داری، چه دولت

مالکیت اقتصادی هم در این کشورهایی، سرمایه‌داریه و ساختار اصلی توزیع اقتصادی، بازاره، اما بازار "آزاد" نیست و مواردی مثل قوانین کار سفت و سخت، مالیات‌های بالا، حقوق مصرف‌کننده که محدودیتهای زیادی رو به بازاریابی و سیاست شرکتها تحمیل میکنه، و...باعث میشن که گاهی حتی براشون نه از

دروغ گویی، آلودگی محیط زیست و حتی گذاشتن بار ورشکستگی و بحران‌هاشون رو دوش جامعه نمیدونم؛ همین امر درباره کشورهایی نظیر شوروی هم صادقه. "آزادی اقتصادی" برای من، یکی یعنی بهره‌مندی همگانی از رفاه اجتماعی و امنیت اقتصادی(چیزی که گرچه در نظام‌های دولت رفاه هم وجود داره، و شکل عمده

تاپیک "به هیتلر نزدیک‌ترید یا گاندی؟" بوده، تا اونجایی که یادمه اونجا از این جهت، اختلاف کمی با کاربر اورلیا داشتم. دوما اینکه مفهومی به نام "آزادی اقتصادی" رو قبول دارم، اما نمودش رو به هیچ وجه اقتصاد بازار آزادِ کاپیتالیستی و آزادی شرکتهای مالی و سرمایه‌داران در استثمار کارگران،

نه نمیشه. توقع جمع‌بندی یه بحث طولانی اقتصادی-سیاسی توی منشن، خیلی عجیب و ناممکنه. تنها چیزی که میتونم بگم، یکی اینه که نمیدونم چپ"ترین" یعنی چی(فقط میتونم بگم چپ محسوب میشم، همین)، منظور از اون پست هم این بوده که من چپ‌ترین کاربر "اینجا" در "این سال" هستم؛ که احتمالا با استناد به