منظور از اولی همون شخص در حالت انزوا و واقعی خودشه، و دومی هم تغییراتی که براساس روابطش با دیگران میکنه و اینکه انگار "بخشی از «من»" مالِ "دیگری"ئه.
معمولا از زوایه فروید و لاکان و سارتر و هگل و نیچه بررسیش میکنن. اما منبع الهام خود آنو، و خصوصا دیالوگ‌های ری، یه کتاب از یه روانشناس ژاپنیه، که ترجمه‌ای نداره.
معمولا از زوایه فروید و لاکان و سارتر و هگل و نیچه بررسیش میکنن. اما منبع الهام خود آنو، و خصوصا دیالوگ‌های ری، یه کتاب از یه روانشناس ژاپنیه، که ترجمه‌ای نداره.