سمپادیا

نه نمیشه. توقع جمع‌بندی یه بحث طولانی اقتصادی-سیاسی توی منشن، خیلی عجیب و ناممکنه.
تنها چیزی که میتونم بگم، یکی اینه که نمیدونم چپ"ترین" یعنی چی(فقط میتونم بگم چپ محسوب میشم، همین)، منظور از اون پست هم این بوده که من چپ‌ترین کاربر "اینجا" در "این سال" هستم؛ که احتمالا با استناد به

تاپیک "به هیتلر نزدیک‌ترید یا گاندی؟" بوده، تا اونجایی که یادمه اونجا از این جهت، اختلاف کمی با کاربر اورلیا داشتم. دوما اینکه مفهومی به نام "آزادی اقتصادی" رو قبول دارم، اما نمودش رو به هیچ وجه اقتصاد بازار آزادِ کاپیتالیستی و آزادی شرکتهای مالی و سرمایه‌داران در استثمار کارگران،

دروغ گویی، آلودگی محیط زیست و حتی گذاشتن بار ورشکستگی و بحران‌هاشون رو دوش جامعه نمیدونم؛ همین امر درباره کشورهایی نظیر شوروی هم صادقه. "آزادی اقتصادی" برای من، یکی یعنی بهره‌مندی همگانی از رفاه اجتماعی و امنیت اقتصادی(چیزی که گرچه در نظام‌های دولت رفاه هم وجود داره، و شکل عمده

مالکیت اقتصادی هم در این کشورهایی، سرمایه‌داریه و ساختار اصلی توزیع اقتصادی، بازاره، اما بازار "آزاد" نیست و مواردی مثل قوانین کار سفت و سخت، مالیات‌های بالا، حقوق مصرف‌کننده که محدودیتهای زیادی رو به بازاریابی و سیاست شرکتها تحمیل میکنه، و...باعث میشن که گاهی حتی براشون نه از

اصطلاح بازار کامل، بلکه Quasi-market استفاده بشه)، و همچنین حق بیشترین مشارکت در تعیین سرنوشت سیاسی، که اغلب بهش industrial democracy گفته میشه(چیزی که در هر نظام مدیریتی شرکتیِ سلسله مراتبی، نقض میشه؛ چه راس این سلسله مراتب، مالک خصوصی یا مدیر باشه مثل سرمایه‌داری، چه دولت

مثل اقتصاد برنامه‌ریزی شده از نوع شوروی و کشورهای مشابه. بهترین ساختار مدیریتی برای تحقق این امر، مدیریت شرایط کار، و در صورتی که اون شرکت دولتی نباشه، حتی تصاحب سود شرکت، توسط کارگرانه. یعنی worker cooperatives یا labor-managed economy). این دو ویژگی، به عنوان عناصر کلیدی مفهوم

آزادی اقتصادی، میتونن با بازار(یا دقیق تر، quasi-market) همراه باشن، مثل مدل افرادی مثل Jaroslav Vanek, Oskar Lange, Gregory Dow, David Schweikart، و یا بدون بازار و مبتنی بر برنامه‌ریزی دموکراتیک، مثل مدلهای Michael Albert, Robin Hahnel, Pat Devine, Paul Cockshot. من شخصا مدل

برنامه‌ریزی دموکراتیک رو به ایدئال‌هام نزدیک‌تر میدونم، ولی از اونجایی که هم ایده نسبتا جدید و نامعروفیه و اونقدر روش کار نشده، با وجود اون به اصطلاح Quasi-marketها مشکلی ندارم و دستکم در کوتاه‌مدت،عملی‌تر و واقع‌گرایانه‌تر میدونمشون؛در کل مکانیسم توزیع اقتصادی برام بحث فرعی تریه،

انگیزه واقعی من تو بحث چپ/راست، همون دو مورد رفاه اجتماعی و تعیین سرنوشت مشترک اقتصادیه. بدیهتا، در جهان وحشی فعلی، از اقدامات و اصلاحات محافظه‌کارانه‌تر هم حمایت میکنم(مثلا نمونه محافظه‌کارتر از ویژگی دوم، میشه Codetermination که تو آلمان غربی ایجاد شد و هنوز هم تو

آلمان متحد فعلی وجود داره، هرچند کمتر از قبل. همونطور که دولت رفاه هم کم قدرت تر شده و جهان، چه اقتصادی و چه سیاسی، یه گردش به راست، و حتی راست افراطی و پوپولیست داشته).

"آزادی اقتصادی برای من یعنی یک بهره مندی همگانی..."اگر آزادی ضربه زدن به بقیه رو از یه گروه بگیرید دیگه آزادی سلب می شه

«آزادی ضربه زدن» هیچوقت جزوی از آزادی نبوده. حتی برای لیبرال هائم شعار معروفیه که «آزادی من در حرکت دادن دستم، جایی پایان می یابد که دماغ شما آغاز میشود». اما اینکه «ضربه زدن» دقیقا یعنی چی، بدیهتا مصادیق اختلاف برانگیز زیادی داره.

"هیچ وقت جزو ازادی نبوده"
آزادی که تو ذهن شماست یا آزادی ای که من ،او (یا هر کسی )که انتخاب هاش نباید محدود شه؟
آزادی رو با اخلاقیات ترکیب نکنید
به خود خود ancap ها آزاد ترین جبهه ی سیاسی اقتصادی رو دارن که حالا فارغ از اخلاقیات گزینه هاشون محدود نیست