ولی هرچقدر هم خودمو مشغول کاری کنم، هرچقدر بگردم و بخندم و حرف بزنم، هرچقدر کلیپ خنده دار ببینم، هرچقدر آهنگ های غمگین سعی کنم گوش ندم(هرچند موفق نیستم)، باز هم آخر شب یا موقعی که حواسم از نقش بازی کردن پرت بشه بازم همون آدم غمگین و ناراحتی هستم که هی به فکر فرو میره..
!
