سمپادیا

تموم شد... واقعا دوستش داشتم

خیلی عالیه. اون گنگ بودن بوف کور رو نداره ولی خیلی کتاب عمیقیه

بوف کور رو نخوندم و نمی‌دونم. اما این واقعا عجیب و جالب بود. شخصیت‌هاش رو راحت می‌شد دوست نداشت بنا به حالا مشکلات و ضعف‌هاشون اما من دوستشون داشتم

به جز پیرمرد قوزی. اون ترسناک بود

خب این کتاب از دیدگاه زن اثیری توی بوف کور روایت میشه و انگار عباس معروفی از اون الهام گرفته. اگه بوف کور رو بخونین خیلی از مسائل براتون روشن میشه. اون پیرمرد شالمه بسته هندی و ... همشون شخصیتای بوف کورن. سال هشتم بیکار بودم 4 بار خوندمش بوف کور رو (اما دلیل نمیشه فهمیده باشمش )

اگه بخواین با یه کوچولو اسپویل بهتون میگم داستانشو دوست داشتین بخونین. متنش گُنگه و تا حدودی باید بهش فکر کنیم تا متوجهش بشیم برخورد چند خط زمانی و چند شخصیت مختلفو نشون میده

چه جالبببب!!!
بی‌اسپویل نمیشه؟😂

خب چرا نمیشه نوشتم براتون اما ارور 700 کاراکتری داد باید چند تا پیام بفرستم

داستان از این قراره که شخصیت اصلی کتاب که اسمی ازش برده نمیشه (کلا هیچکدوم از شخصیتای کتاب به اسم شناخته نمی شن و همشونو با توصیفات نویسنده می شناسیم) یه فردی هست که نقاش قلمدانه و روی قلمدان همیشه یه طرح یکسانی رو تکرار می کنه همون صحنه اولی که توی پیکر فرهاد بهش اشاره شده. دختر خم شده و گل رو به پیرمرد تعارف میکنه. این صحنه رو همیشه روی قلمدان میکشه

یه روزی عموی این فرد بعد کلی سال میاد به دیدنش و این برای پذیرایی ازش میره و از روی طاقچه یه شراب کهنه برداره و متوجه یه روزنه ای میشه روی دیوار. از اون که نگاه می کنه همون صحنه ی تکراری رو می بینه. همون دختر. همون نقاشی اما این بار واقعی. طرف کامل عاشق و دلباخته ی اون دختره میشه و محو تماشاش و ... خلاصه این می افته به دنبال اون دختره (سه ماه، نه دو ماه و چهار روز به دنبالش بوده) پیداش می کنه و یه سری اتفاقات می افته.

*** خب اینجا همون تقابل (بهتره بگیم پیوند) زمانیه اتفاق می افته
راوی میره مواد مخدر مصرف می کنه و به یه چیزی شبیه خواب فرو میره و خط زمانی عوض میشه. شخصیت ها تقریبا همونان ولی از اون چیزی که تو کتاب «درباره بوف کور هدایت : محمدعلی همایون کاتوزیان» نوشته انگار راوی از زمان خودش یهو میره قرن 7 و باقی داستان اونجا روایت میشه.