چقدر سخته

چقدر سخته

 

چقدر زندگي ميتونه بي رحم باشه وقتي آرزوشو داري ...وقتي دوستش داري و اون بهت محل نميده

هروقت دستتو دراز مي كني پس مي زنه

چقدر نفس كشيدن مشكله وقتي به اوج ميرسي بازم كم مياري و نمي توني نفس بكشي

چقدر رفتن و نموندن سخت ميشه وقتي ميخواي بري اما دلت طاقت كندن نداره و پاهات ناي

رفتن

چقدر خوندن سخته وقتي بخواي بخوني اما كسي نخواد به صدات گوش بده

چقدر سخته وقتي نجواي شبانه‌ت به هاي هاي گريه تبديل ميشه ولي بازم دستاتو بلند مي كني و ميگي خدايا اونو در پناه خودت حفظ كن

چقدر سخته وقتي سر از بيراهه در مياري و به اميد كوره راهي كه بهت اميد دادن

و چقدر سخته كه زير بار هجوم هزاران نگاه ذره ذره آب ميشي اما بازم رو حرفت مي موني و مي گي

عيبي نداره من چشم براشم…

5 نظر

اضافه کردن نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *