ما و امام حسین(ع)

بهتره که از اصل مطلب شروع کنم. فکر ميکنم همه ما خيلي خوب ميدونيم که،امام حسين(ع)هدفش از قيام کردن چي بود وبراي چي حاضر شد بهترين و عزيزترين ياران و خانوادش رو از دست بده. هممون خوب ميدونيم که او يکي از اهدافش ،زنده نگه داشتن اسلام و حفظ ارزش هاي اون بوده؛وخيلي بهتر ميدونيم که الان و در جامعه ي امروز همه ي اون ارزش ها دارن رنگ ميبازن و دارن فراموش ميشن.

عاشورا و اتفاقاتش همه و همه براي ما و براي زندگي حال و آيندمون پيام هاي زيادي داره. در جامعه ي امروز هرکسي که اين مطلب رو ميدونه موظف به انجام کارهاي زيادي هست.از جمله اينکه پيام هاي عاشورا و امام حسين(ع)رو بشناسه و به ديگران هم انتقال بده؛و اجازه نده که اين سنت هاوارزش ها فراموش بشن. اگه کتاب ما و اقبال دکتر علي شريعتي رو خونده باشيد،يه جايي از کتاب به اين جملات بر ميخوريد. «اگر فردي بتواند خود را از سيل برهاند و از سقوط دسته جمعي در ببرد،ولو هم موفق ميشود و واقعا هم خود را در برده باشد و نه دامن تر کرده باشد و نه لغزيده شده باشد،باز بزرگترين خيانت را مرتکب شده است.براي اينکه بزرگترين رسالت او پرداختن به اصلاح ديگران و جامعه اش بوده است و نکرده است.به قيمت خيانت به ديگران نميتوان به خود خدمت کرد.»

فکر ميکنم شناختن اتفاقات و اصل عاشورا وظيفه ي اول ما،و وظيفه ي بعدي ما هم اينه که تلاش کنيم تا اجازه ندهيم مجالس ايام محرم اينطور که امروز برگزار ميشه،برگزار بشه.در واقع بهتره تلاش و حرکتي انجام بديم؛وکاري کنيم که مردم و خودمون اصل عاشورا رو بشناسيم.هميشه يه سوال ته ذهن من بوده و اون اين بوده که همه چيز رو داريم از اصل فراموش ميکنيم؟به قول يکي از معلم هامون اگه روز عاشورا از يکي بپرسي امام حسين کي بود و براي چي قيام کرد؟ميگه:ولش کن،قيمه ميدن. آخر همه ي اين حرفها ميگم: امام حسين(ع) و يارانش به خاطر دفاع از اسلام و ارزش هاي اون قيام کردن. “امروز نوبت قيام ماست.”