می مانیم چون کوه … می خروشیم چون دریا!

دوستی قبل از بازگشایی سمپادیا می گفت :

نمی تونی سمپادیا رو برگردونی … دیگه مث قبل نمیشه … دیگه قدیمیا نمیان کمکت …

اما تو زندگی من نمیشه وجود نداشت …

با دوستان کمک کردیمو 2باره شروع کردیم … بازدید تو همون روزای اول به 100 بازدیدکننده و بیش از 500 مراجعه رسید … و کم کم امید ما بزرگ شد …تا …

مث اینکه همیشه کسی باید سهل انگاری کند تا امیدها به خطر بیافتد …

من جای کسی که سهل انگاری کرد بخاطر این چند روز که سرورمان معدوم بود عذر می خوام!

هنوز امید در دل ما سبز است … یا علی …

17 نظر

اضافه کردن نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *