انتقاد،اعتراض و جمهوری اسلامی

بسمه تعالی

-بدون در نظر گرفتن ماهیت هر حکومتی (سکولاریزم و لایزم،جمهوری و …) باید همیشه نکته ای بخاطر داشت/.

[انتقاد لازمه پیشرفت هر حکومتی است]

اما امروز  میبینیم که این اصل در این کشور به طور تقریبا کامل له شد(در این 20 سال) و نشانی ان در حال پاک شدن است/.

از نظر من امروز کانون  تربیتی خانواده و محیط های شکل گیری اخلاق به گونه ای به این سمت منحرف شده است و یکی از مهمترین و مخرب ترین اسیب های و عوامل عقب ماندگی و روند کند حرکت به سوی جامعه علمی که در ان ایران به معنی واقعی و شایسته تعریف می شد از بین رفت/.

با بررسی این روند از کودکی افراد اغاز میکنیم/.

> اگر کودک وسیله ای از والدین خود بخواهد و انها برایش تهیه نکنند و عکس العمل ای واکنش به گونه های مختلف تعبیر میشود که بیش از 70 % حق با پدر و مادر است/.

> بعد از گذشت ای سالها وارد محیط اموزشی  میشود و در با تهدید های جدی روبرو میشود که گاه این تهدید ها ثمره عدم تسلط بر کلاس است/.

> دوره ابتدایی:((اگه ساکت نشینی بهت -0- میدم))/.

> دوره راهنمایی:((تو بدرد این کلاس نمی خوری از کلاس من برو بیرون))/.

> دوره دبیرستان:((وقتی شهریور اومدی میفهمی باید چیجوری درس بخونی ))/.

متاستفانه در دوره های ابتدایی زندگی  پایه های درست انتقاد از بنا نشد  و زمانی وارد اجتماعات دانشگاهی و جامعه میشود دچار سر در گمی زیادی است و دیگر نمیتواند انتقادی درست انجام دهد/.

یکی از مسئولین در سال 70 اینگونه بیان کرد: دانشگاه محیط یاد گیری عملی است/. دانشجو باید اعتراض را یاد بگیرد تا زمانی مسئولیتی بر عهده داشت بدرستی(در مکان و زمان مناسب) انتقاد و اعتراض کند و بتواند اعتراض و انتقاد را بطور منتقی پاسخ دهد/.

و اما امروز نگرش ها به سمت دیگری عوض شد /.

و امروز تبعات ان در جامعه دیده میشود.

یک راهپیمایی انتقادی انجام میشه 10 نفر میمیرند 20 نفر زخمی میشوند/.

یه نفر انتقاد میکنه فردا اسمش رو پارچه سیاهه

—– شاید بتوان راهی برای نجات ایران از ای بحران پیدا کرد؟

13 نظر

پاسخ دادن به fsd لغو پاسخ

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *