پیشرفت ، تکنولوژی و فرهنگ

پیشرفت امری هست که الان تمام ملت های آگاه خواستارش هستند. هر ملتی که ذره ای آگاهی داشته باشه میتونه با چند یک ساعت نگاه کردن به رسانه های جهان موقعیت خودش رو ارزیابی کنه. حالا در این بین ملت هایی هستند که به کل از دنیا (به اصطلاح) پرت هستند و خبر ندارن چی به چیه. پس ماهم کاری به اون ها نداریم.

این آگاهی هم جنبه مثبت داره هم جنبه منفی. جنبه مثبتش اینه که شما میل و رغبتت نسبت به پیشرفت بیشتر میشه که این هم به دلیل ذات تعالی طلب انسانه. جنبه منفی قضیه هم اینجاست که شما وقتی نتونی به اون حد مطلوب برسی دچار یاس و ناراحتی و افسردگی میشی و  اون حس تعالی طلبی درونت سرخرده میشه.

هر که او بیدارتر ، پردردتر  /  هرکه او هشیارتر ، رخ زردتر

تکنولوژی یکی از ابعاد پیشرفت است که در حال حاضر ملموس تر از بقیه جنبه‌هاست برای ما. تکنولوژی امری است که باید موازی با فرهنگ پیشرفت کنه. بهتره بگم فرهنگ باید خودش رو به تکنولوژی برسونه. در کشورهایی مثل جمهوری اسلامی ایران ، که ایده‌آل ها و پایه ها بر اساس مبانی اسلام پی ریزی شدند ، حفظ کردن تعادل بین توسعه تکنولوژی و فرهنگ کار آسونی نیست. در کشورهای اروپایی که که از عقاید مردم بازخواست نمیشه ، عموما نیاز بسیاری به تطبیق سیستم فرهنگ با تکنولوژی نیست چرا که سیستم فرهنگی چندان پیچیده‌ای وجود نداره. اما در جامعه ما به دلیل پیچیدگی سیستم فرهنگی و آمیختگی اون با مسائل دینی و وجود بازخواست دینی ، تطبیق تکنولوژی با فرهنگ کار به مراتب سخت تری است.

بسیاری از مسئولین امر به دلیل این پیچیدگی ها ، ترجیح می دهند خودشون رو درگیر این پیچیدگی ها نکنند و سعی می کنند به جای جلوبردن فرهنگ ، مانع پیشرفت تکنولوژی بشن. کنترل تکنولوژی خیلی راحت تر از ارتقای فرهنگیه.

اون چیزی که در آخر می مونه کلی شور و شوقه که یا باید خودمون خفه‌ش کنیم یا خفه‌ می کنند برایمان. رودخانه احساسات اگر امروز پشت سدها بره ، فردا روزی خواهد رسید که این سد رو میشکنه و اون موقع‌ست که سیلی راه میندازه که کنترلش نمیشه کرد. پس بهتره ارتفاع  پایین تر بیاد و دریچه ها باز بشن تا هم از آبش برای آبادانی استفاده بشه و هم از سیل فرداهامون جلوگیری بشه.

15 نظر

اضافه کردن نظر

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *