کوله پشتی
سلام! متن زیر رو فقط نوشتمش. مخاطبم این سایت نیستا! مخاطب چیز دیگریست اصلا. راستش رو بخواید… هیچی. بخونید ببینم توی کامنت ها چی مینویسین، کامنت ها روی نحوه فعالیت های آینده من در این جا موثر اند. خواستم یه آزمایشی همین جوری داشته باشم. موفق باشید سمپادیای گل.
کوله پشتی ام کو؟ باید وسایلم را جمع کنم. دفترم این جاست. مدادم هم که همیشه پیشم هست. ام… همین؟! کفش هایم کو؟ آهان! این جا.
راستی اصلا چرا باید بروم؟ پاسخش… پاسخش معلوم است.
گل هایی که به سمتاتن آمدم تا بچینمتان، خدا حافظ.
گل هایی که با خار خود زخمیم کردید، خدا حافظ.
گل هایی که شاید روزی به سمتتان می آمدم، رفتم، خدا حافظ.
دوستان بی وفا، خدا حافظ.
دوستداران … ببخشید، دوستداری وجود ندارد. به هر حال خدا حافظ.
و پیشاپیش خدا حافظ ای کسانی که نیامده اید هنوز. کسانی که اگر خدا حافظی نمیکردم دوست داشتم جواب سلام مرا بدهید.
ولی… رفتن یعنی همین. یعنی قید همه ی سلام ها را زدن. رفتن یعنی منتظر نماندن. و این یعنی آزادی به بهای تنهایی.
خدا حافظ آرزوی با تو بودن.
آرزو می کنم وقتی به آرزویت نرسیدی، دلت نشکند. خدا نگهدار.
بهمن ۱۳۸۷
در مورد نویسنده
خوب اگه اون اولش رو نمینوشتی الان باید بهت میگفتم:
“چرا؟!
چرا خداحافظی میکنی؟!
مگه بود و نبودت اینجا تاثیری هم روی زندگیت داره؟!
یعنی مطمئنی که دیگه هیچوقت نمیخوای بیای اینجا سر بزنی و کامنت بدی و…. که خدا حافظی میکنی؟!”
این بالایی ها رو میگفتم چون اینجا هرکی از خدافظی مینویسه یعنی میخواد بلاگ رو ترک کنه( که اکثرا هم برمیگردن!)
ولی چون قبلش نوضیح دادی احتمالا منظورت نباید این بوده باشه و….میگم:
” به سلامت دوست خوب….آزادی بهانه ای است برای تنهایی و تنهایی بهایی است برای آزادی….پس برو تنها و آزاد باش که دوستی این دو شاید از دوستی من و تو پایدار تر باشد!”
پ.ن: باید ببخشی یه کم لفظ قلم شد:دی
× چقدر سخت! :دی
قید همه سلام ها را زدن…
خیلی مبارزه میخواد.
اما خب شاید به آرزو رسیدنی در کار نباشه. اونوقت این خداحافظی بهتره.
آره. حداقل آدم اونهمه دلش نمیشکنه. اما دل میخواد.
+.پس برو تنها و آزاد باش که دوستی این دو شاید از دوستی من و تو پایدار تر باشد!”
پ.ن: باید ببخشی یه کم لفظ قلم شد+ خیلی هم خوشم اومد.
+قید همه سلام ها را زدن…
خیلی مبارزه میخواد.+ مبارزه ی چی؟! وقتی کسی شکست میخوره برای رفتن باید با چی بجنگه؟ کسی که این جوری میگه خداحافظ یعنی تو یه مبارزه خورده زمین …
+اونوقت این خداحافظی بهتره.
آره. حداقل آدم اونهمه دلش نمیشکنه. اما دل میخواد.+ بله دل میخواد. یه دل بزرگ!
این مهمه که آزادی از چی باش و در جهت رسیدن به چی.من دوست ندارم بگم خداحافظ!خوبه که همیشه یه نفر حد اقل باشه که منتظر آدمه!اما بعضی وقتام پیش اومده که بعد از یه خداحافظی یه حس خاص داشتم,من اون حس رو دوست دارم اما به شرطی راهی برای دوباره دیدن و… وجود داشته باشه!
در ضمن تو همیشه لفظ قلم و تریپ فلسفی حرف می زنی دفعه ی اولت نبود ما عادت داریم:ی