کیبرد برای اینه که اولا جای حروف رو میدونی و مهم تر از اون اینکه برای همه ی کلمات رایج توی ناخودآگاهت یه پیشفرضی داری . یعنی میخوای تایپ کنی "نسترنگار" دیگه حتی نمیخواد یه ثانیه فکر کنی "ن" کجاست ، "س" کجاست و ... چون از دستورالعمل تایپ کلمات توی ذهنت یه پیشفرضی داری و کاری که مغزت باید بکنه کپی کردن دوباره اون پیش فرضه .
اما پیانو ، وقتی یه آهنگی رو مثلا خیلی زیاد بزنی و بشنوی ، زدنش میره توی ناخودآگاهت ، دیگه فکر نمی کنی " اینجا کدوم نت بود ؟ " چون مغزت برای اون چیزی که داری میزنی یه پیشفرض داره و اون رو کپی می کنی رو دستات . همین باعث میشه حتی به خودت بیای ، ببینی داری پیانو میزنی با اینکه کلا تو یه فکر دیگهای هستی . با چشم بسته هم همینطوره ، دست تو می دونه اینجا چه قدر باید تکون بخوره تا رو نت ِ فُلان فرود بیاد (!) ، واسه همین دیگه اشتباهی به نت بغلیش نمیخوره . ( البته این نظر خودم بود راجع به پیانو ، شاید بقیه اینجوری نباشن
)
رانندگیم مثلا اینجوریه ، کار خیلی آسونی نیستا ، دنده عوض کردنا و اینا ، ولی انقدر راننده ها انجامش دادن ، دیگه نمی خواد فکر کنن سر پیچ باید چی کار کنن ، ناخودآگاه دستشون دنده رو عوض می کنه .