یه زمانی هرجا می‌رفتیم با غرور می‌گفتیم ما سمپادی هستیم و همه هم بهمون افتخار می‌کردن.حالا من یکی دیگه جرءت ندارم بگم سمپادی ام،چون اولین پاسخی که می‌شنوم اینه: تافته های جدا بافته! قبولیشون توی کنکور شده ۶۰٪ !!!!!!!!
خدا وکیلی راست هم میگن. ۱۰ سال پیش داداش منم علامه حلی بود...کل کلاسشون مخ بودن.فرزانگان هم همینطور...ولی حالا یه مشت بچه پولدار سوسول خرخون خنگ ریختن توی مدرسه های سمپاد!!! از سمپادی های هر شهری هم می‌پرسم همینو می‌گه.
حالا چی‌کار کنیم که دوباره اون غرور برگرده؟ اون افتخار...اون درصد قبولی توی کنکور....!!! نظر شما چیه؟ ???
درصد قبولی توی کنکور هیچ اهمیتی نداره!
10 سال پیش هم که ما همه رو مخ می دیدیم! چون مخ درست و حسابی ندیده بودیم!! اگه هم واقعا مخ ها نمیاین سمپاد شاید کنکور دلیلش باشه! که چی بیان و بعد برن توی یه دانشگاه که بقیه هم هستن!!!
معلم هایی رو هم که من می شناسم همه چنین فکری داشتن (جدا بافته بودنمون!) اما بعد از یه مدت می فهمن که بچه ها چنین حس هایی و به این غلظت ندارن!! اینم یه کار فرهنگی می خواد! آخه مردم با مغرور های ما برخورد کردن و همین ها توی ذهنشون مونده !
پولدار بودن هم کاری به هوش نداره و اتفاقا بچه های باهوش در خانواده های پولدار، بهتر پرورش پیدا می کنن و از هوششون استفاده می کنن !
اینا نظر من بود! نظر بقیه چیه !؟
من 10 سال پیشو نمی دونم نظر مردم چی بوده چون پیش دبستانی بودم
اما وضعیت الانمون اصلا جالب نیست
کی گفته سطح علمی به قبولی تو ککوره
مثلا من به شخصه اصلا حال این همه تست و ندارم و می خوام از یه راه دیگه درس بخونم
یه علتش اینه که خیلی کلاس های عجیب غریب اومده و فقط کافیه که بچه پولدار باشی تا بالاخره یه مدرسه تپل درس بخونی
خیلی ها (خیلی زیاد) فکر می کنن همه با این موسسه ها اومدیم تو این مراکز
خیلی ها هم فکر می کنن مدرسه هامون پولی اه (یعنی خیلی پولی) مثلا من به یکی گفتم فرزانگانم گفت بین این همه مدرسه خوب مثل ابوریحان و روشنگر و مفید و ... چرا رفتی سمپاد و من کلی توضیح دادم که مدرسه ما کلا با اینا فرق می کنه
راستی فقط ما ها نیستیم
مثلا آمار قبولی تو مدارس نمونه هم نسبت به قبل خیلی پایین اومده و مثلا بهترین هاشون چد تا پزشکی بیشتر ندارن
قبول کنید یکم ورودی جدیدا مغرورن و هر سال بد تر می شن تا جایی که واسه معلم ها هم کلاس هوش سرشار شونو میان
اولا اسم سمپاد خراب نشده خودش کلا خراب شده. مصادیقش هم کم نیستند. نمونه سادش من یک مدرسه سمپاد میشناسم که چند سال پیش چند تا دانش آموز المپیاد جهانی داشت. الان هم چند تا از بچه های سابقش خارج از کشور هستند. اما طی چند سال اخیر نمودارها و آمارها اکیدا سقوطی بوده. آقای اژه ای خودش میگفت مجبور شدن توی *** برای این که دانش آموز کم نیارن امتیاز صفر رو ثبت نام کنن !
منم میگم درصد قبولی توی کنکور اهمیتی نداره. اما وضعیت سمپاد اهمیت داره.
من به شخصه دلیل اصلیش رو ضعف مدیریتی میدونم. قسمت شد من چند روزی با برخی مسئولین یک جا بودیم. اون جا مدیران سابق هم بودند ، مدیران فعلی هم بودند. من و دوستم تصمیم گرفتیم این چند روز یک تحلیلی داشته باشیم از این ها. این شد که ما به عمق فاجعه پی بردیم. اون قدیمی ها کجا ، این تازه ها کجا. مقصر اصلیش هم آموزش پرورش هستش. شده بلای جان ما !
کنکور هم آزادی عمل مدرسه ها رو گرفته. مخصوصا سمپاد.
در مورد خود امتحان هم باید بگم به نظر من مشکلی نداره. اتفاقا سال به سال هم بهتر میشه. کلاس و آموزشگاه و امثالهم هم فقط به خاطر بالا بردن قدرت حل مساله هستش. حل کردن سوالات امتحان تیزهوشان به نظر من بیشتر از دانش به قدرت حل مساله نیاز داره. من شخصا وقتی سوالات امتحان رو دیدم گفتم خاک بر سرت ، این همه درس خوندی آخرش هیچ کدوم به دردت نخورد !
مدارس دیگه ای مثل طباطبایی و انرژی اتمی خیلی سعی می کنند مثل تیزهوشان باشند اما هیچ وقت نمی تونن. شاید بدن تیزهوشان رو داشته باشند اما روح سمپاد رو ندارند. نمی دونم دلیلش چیه !
در مورد غرور هم باید بگم که بچه های تهران مغرور هستند اما شهرستانی نیستند. باشند هم شدتش خیلی کمتره. از اون جا که من آدم ایران دیده ای هستم اینو برحسب تجربه میگم.
* تذکر : لطفا این همه به enter علاقه نشون ندید. حداکثر 2 enter متوالی پذیرفته می باشد *
درصد قبولي تو کنکور خيلي مهم نيست، مثلا يه فرق عمده اي که ما با بقيه ي بچه ها داريم اينه که اطلاعاتمون تو زمينه هاي مختلف بيشتره و اگر قرار باشه کار عملي يا گروهي اي انجام بديم، بچه هاي سمپاد بهتر از عهده اش بر ميان. نمونه هاي خوبش المپياد و مسابقات مختلف هست.
ولي همين چيزا باعث ميشه که کمي احساس غرور بکنيم، البته اين واقعيه و چيز بدي نيست که خودمون رو مقصر بدونيم، مشکل اينجاست که وقتي کسي ما رو در نگاه اول ميبينه فقط متوجه اين غرور ميشه و بقيه ي جوانب رو نميتونه در نظر بگيره، چون آشنايي کاملي نداره و همين باعث ميشه که اين قضاوت هاي نادرست رو در مورد ما بکنن.
اما وقتي که بيشتر باهامون آشنا ميشن نظرشون کاملا عوض ميشه!
البته من هم دليل اين که فکر ميکنن هر کي اينجا قبول شده، صرفا به خاطر خرخوني محض و يه مشت کلاس و کتاب تست بوده رو نميدونم! من خيلي هارو ميشناختم که خيييييليييييي درس ميخوندن، ولي آخرش هم قبول نشدن! پس اين کلاس ها نميتونه دليل مطلق باشه
در مورد پولدار بودن هم ميشه گفت که اونايي که خيلي خيلي پولدارن معمولا اهل درس خوندن نيستن و کلا تو يه حال و هواي ديگه اي هستن! نيازي هم به درس خوندن ندارن! البته نه اين که درس خون توشون نباشه! اونايي که وضع مالي خوبي دارند و مشکلي براي پرداخت هزينه ندارند و البته افراط گرايي هم ندارن، معمولا موفقترين افراد هستن.
اميدوارم که بتونيم نظر مردم رو عوض کنيم!! البته کار همچين ساده اي نيست!!
باور کن بچه ها عوض نشدن!شاید یه سری به ناحق اومدن ولی هنوزم از بچه های مدارس دیگه سرترن!
مشکل اینجاست که دیگه هیچ کس به ما بها نمیده
همه موفقیت ها مال مدرسه و خوانواده س و همه شکست ها مال ما!
من وقتی المپیاد قبول شدم هیچ کس نگفت آفرین چقدر زحمت کشیده!همه گفتن ما هم اگه می رفتیم تیزهوشان قبول می شدیم!
قبولی کنکور فقط درس خوندن نمی خواد...انگیزه و آرامش روحیم می خواد که متاسفانه از سمپادیا گرفتن!
ایرانی ها کلا از لحاظ روحیه ضعیف هستند. اون هم به دلیل نگرانی های بسیاری هستش که در مورد آینده دارند. فشار و استرس زیادی بر ایرانی ها وارد میشه. برای این که هیچ کس و هیچ چیز تضمین کننده آینده اون ها نیست. ایران از لحاظ تامین اجتماعی فوق العاده ضعیف هستش.
در کشور ما به دلیل مشکلات فراوان اصولا ما به حساب نمیایم که بهایی به ما داده بشه.
ایرانی ها کلا از لحاظ روحیه ضعیف هستند. اون هم به دلیل نگرانی های بسیاری هستش که در مورد آینده دارند. فشار و استرس زیادی بر ایرانی ها وارد میشه. برای این که هیچ کس و هیچ چیز تضمین کننده آینده اون ها نیست. ایران از لحاظ تامین اجتماعی فوق العاده ضعیف هستش.
در کشور ما به دلیل مشکلات فراوان اصولا ما به حساب نمیایم که بهایی به ما داده بشه.
می تونین مشکلات فراوانی رو که باعث می شه ما به حساب نیایم رو بگین!؟
من فکر می کنم یکیش این می تونه باشه که کسی نمی تونه ببینه که کسی که از اون کوچیک تره، ازش بهتر باشه!! اکثر ماها با این جمله که ببین نصف تو هستش، مشکل داریم (یا حداقل من مشکل دارم )
پس با توصیف و توضیح این دلیل ها و مشکلات خارجی که ما رو بی بها می کنه، به این نتیجه میرسیم که:
دو جور دلیل برای بد شدن اسم سمپاد وجود داره: 1- داخلی(از داخل سمپاد) 2- خارجی(از خارج سمپاد و اجتماع) ؟!!
مشکل داخلی ما اینه که : ما داریم مغرور می شیم / ما خودمون رو باور نداریم / ما رقابت سالم نداریم / ...
مشکل خارجی ما اینه که: ما رو قبول ندارن / انتظار دارن چیزی بالاتراز این چیزایی که به دست میاریم رو بدست بیاریم! یعنی فکر می کنن ما کار مهمی نمی کنیم که مثلا المپیاد جهانی مدال طلا بگیریم!! / فکر می کنن اگه یه چوب خشک هم می رفت توی سمپاد یه نابغه می اومد بیرون / ... !!
نه ؟!
مشکل داخلی اینه:نمی ذارن ما خودمونو باور کنیم(داخلیا نه خارجیا!)... آره ما د اریم مغرور می شیم
و واقعا این درسته که فکر می کنن سمپاد معجزه می کنه...هوش بچه ها رو می بره بالا که اینجوری نیست
اینی که فکر می کنن سمپاد معجزه می کنه رو می شه با یه مثال مشابه بررسی کرد!
همه می گن والیبال و بسکتبال قد رو بلند می کنه!! در حالی که قد بلند ها می رن توی این رشته ها و مردم می بینن اینا چقدر بلندن! حتما چون والیبال یا بسکت بازی کردن، بلند شدن!
بحث سمپاد هم همینه! فقط می بینن که چندتا آدم که فهمشون زیادتر شده اومدن بیرون از سمپاد! ولی به این فکر نمی کنن که هر کسی بره تو اینطوری نمیشه! باید طرف ظرفیت داشته باشه که ... !
من به شخصه کاری به حرف بقیه نداشتم و به اندازه ی کافی خودم رو باور کرده ام! مدیر مرکزمون هم مارو باور کردن و کارای خیلی خاصی رو هم به ما دادن و ما هم از پسش بر اومدیم! اما نمی دونم در مراکز دیگه چنین اعتماد هایی هست یا نه ! اما می دونین امسال با تعویض مدیریت مرکزمون، دیگه چنین اعتماد هایی نخواهد بود! >
مدیریت ما که حسابی گل کاشته >
همون یه ذره خودباوری هم با بد دهنی و اعتقاداتی که تحمیل می کنه از بین برده
خوش به حال شما...!
در مورد تیم بسکتبال و سمپاد هم کاملا باهات موافقم واسه همینه که می گم سمپادیا با بقیه فرق دارن دیگه!!!یه غیر سمپادی اگه بیاد سمپاد هیچ وقت سمپادی نمی شه!
تو اون مبحث فرق ما با دانش آموزای دیگه چقدره من همینا رو گفتم ولی همه پریدن بهم :'( >
مدیریت ما کارا رو به ما وامی ذاشتن! و دنبال این بودن که ما کار یاد بگیریم! فقط ما اداره طرف نبودیم! دیگه از ناظم و معلم و بچه ها و ... !!! همه یه جور مارو دور می زدن!
اگه قرار باشه ما سمپادی واقعی و درست و حسابی از آب در بیایم که پس فردا ما رو راحت سر کار نذارن، باید چنین سختی ها و توهین هایی رو هم تحمل کنیم!! نه ؟!
ببخشید ولی مدیر هم مثل مادر یا پدر می مونه!اونم باید بچه ها رو تربیت کنه!!!
تو کدوم کتاب روانشناسی کودک نوشته برای اینکه بچه تون آماده بشه بحش فحش بدین؟
آخه این خانوم زل می زنه تو چشم بچه ها و از الفاظ بی شعور و احمق استفاده می کنه!
اصولا سمپاد باید با چنین چیزایی برخورد کنه !
و مدیریت مرکز ما هم بسیار خوب بودن! (گاهی وقتا هم یه شوخی های توپی می کردن!!)
(البته این الفاظ که شما گفتین اینقدر ها هم بد نیستن ولی مدیر که این رو بگه ....)
اگه خیلی با این موضوع مشکل دارین و مشکل سازه، می تونین به سازمان نامه بنویسین تا یه چیزی به ایشون بگن!!!
(البته اگه ایشون قابل چیزی گفتن باشن و پارتی نداشته باشن!)
