لحظه ای تامل:به کجا می رویم؟

sahere · 2011/4/8

پاسخ : لحظه ای تامل:به کجا می رویم؟

من تا حالا اينقدر عميق به اين موضوع نگاه نكرده بودم.
داره گريم ميگيره به خدا
يكي از بچه ها گفت سمپاد عشقه كاملا موافقم ولي اين تصور ماست.نه غير سمپادي ها و مسؤلين
ما الان به شخصه هيچ كار خاصي نميكنيم تو مدرسه هر چي ميگيم ميگن شما آينده سازين بايد درس بخونين با اين حرفا تمام دوران راهنمايي و دبيرستانمون خراب شد.از اينكه يك سمپادي ام خيلي خوشحالم با اينكه حتي1%احتمال قبولي خودم رو نميدادم ولي قبول شدم.
اگه توجه كنين واقعا بچه هاي باهوش تر از ما خيلي زيادن ولي ما از يه نظر ديگه فرق ميكنيم من كه عمرا بتونم تو عادي و غير انتفاعي دووم بيارم.واسه همين به هر سختي هس همه مشكلا رو قبول كردمش.

negar.mr · 2011/4/8

پاسخ : لحظه ای تامل:به کجا می رویم؟

به نقل از sahere :
من تا حالا اينقدر عميق به اين موضوع نگاه نكرده بودم.
داره گريم ميگيره به خدا
يكي از بچه ها گفت سمپاد عشقه كاملا موافقم ولي اين تصور ماست.نه غير سمپادي ها و مسؤلين
ما الان به شخصه هيچ كار خاصي نميكنيم تو مدرسه هر چي ميگيم ميگن شما آينده سازين بايد درس بخونين با اين حرفا تمام دوران راهنمايي و دبيرستانمون خراب شد.از اينكه يك سمپادي ام خيلي خوشحالم
اگه توجه كنين واقعا بچه هاي باهوش تر از ما خيلي زيادن ولي ما از يه نظر ديگه فرق ميكنيم

از جه نظر‏?‏‏?‏‏? منم با حرفت موافقم...‏ مهسا جان خيلي احساسي حرف زدي... منكه اشكم دراومد... ولي يه اشكالم كه مدرسه ي ما داره بعضي اوقات معلم يه جيزي ميكه بعدش كه بجه ها ميكن توضيح بده ميكه بعدا ميخونيد... خب يا نكو يا اكه ميكي يه خورده توضيح بده ولي تو مدارس ديكه يا نميكن يا يه خورده توضيح ميدن... اين نظر منه. دي:

ریـحـانـه · 2011/5/3

پاسخ : لحظه ای تامل:به کجا می رویم؟

به نقل از mAhsAAA :
6 سال قبل:
در یک دبستان دولتی درس می خواندم.شاد بودیم.با هم زندگی میکردیم.با هم بچگی می کردیم.همیشه در مدرسه بهترین بودم!!از زندگیم لذت می بردم.بازی می کردم.
کلاس پنجم هم که بودم با تمام عشقم درس می خواندم.شبها که پدرم ب هخانه می آمد با تمام خستگی تا پاسی از شب بیدار می ماندم تا اشکالاتم را از پدر بپرسم.عشق آموختن داشتم... نتایج تیزهوشان هم که آم 2 نفر از مدرسه قبول شده بودیم.کسی از قبول نشدن ناراحت نبود.همه از قبولی ما 2نفر خوشحال شدند.

امروز:
برادر کوچکم در دبستانی غیرانتفاعی درس میخواند.خیلی باهوش تر از من است.اما چو مدرسه,هول و اضطراب,درسهای سنگین راهنمایی و بعضا دبیرستان,جو سنگین کلاسهای خصوصی,کلاسهای بعد از ظهر,کلاسهای صبحهای جمعه,تحمل سنگینی با جو غالب همراه نشدن,...
5 سال گذشت و چیزی از کودکیشان نفهمیدند.هربار خواستند بازی کنند دستی زد روی دستشان که باید تست بزنی...
امروز نتایج اعلام شد: جمعیت قبولی یک دبستان غیرانتفاعی کم جمعیت: 67 نفر!!!!!!!!!! همه ش 14 نفر قبول نشدند!!!!!و آن 14 نفر روحشان به نابودی کشیده می شود...
خبر را که می شنوم,دلم میگیرد: سمپاد دارد میمیرد!!!!
همه چیز را به مسخره گرفته اند...کودکی بچه ها را پای یک امتحان تیزهوشان چال می کنند...
همان 6 سال پیش هم کم نبودند کسانی که از چنین مدارسی قبول شده بودند...به سوم راهنمایی نرسیده, کم آوردند...
و من از خود می پرسم: به کجا می رویم؟!هدف چیست؟

چه حرف قشنگی زدی ...
واقعا قبول دارم . من کسی رو میشناسم که از سوم دبستان کلاس میرفته واسه تیزهوشان . مامان باباشم یه جوری رفتار کردن باهاش که فک میکرده اگه قبول نشه بیچارس ... حتی مهمونیُ اینام نمیبردنش !
اصن تو کلاس خود ما ! کسی هس که من مطمئنم هیچی نمیغهمه سر کلاس ! ولی شبانه روز در حال درس خوندنه و من مطمئنم به خاطر این خرخونیای شبانه روزیشه که قبول شده !
درس ارزش اینُ نداره که زندگیتُ نابود کنی واقعا ...