به امید روزی که
لبخند فیک از رو لبا پاک بشه خنده ها ازته دل باشه
روزای شلوغ برگردن،اون دورهمی هایی که کلی بچه ی قد و نیم قد توش بودن و بازی هامونو بهم میزدن
بی دغدغه بریم مسافرت
بلاخره مدرسمونو ببینم:)
تو جاده چالوس دوتا ماشین بشیم بچه ها جمع بشیم تو یه ماشین کل راهو اپیکور گوش بدیم :)
به سمپادیا به عنوان موجود عجیب و غریب تو جمع نگاه نکنن(البته کم پیش میاد)
برم المپیاد...
به امید روزی که ماسکامو بندازم دور....:)
و به امید روزی که یه کتاب بیشعوری به دبیر نامحترم زیست و زبان و چندتا دیگه هدیه بدم... اولشم بنویسم (علما میگن خودشناسی یه نیازه، تقدیم به شما برای اینکه به خودشناسی کامل برسید.... بدون هیچ گونه احترام...دانش آموز زجر کشیده شما)
به امید یه روزی که
برم مدرسمونو ببینم
با دوستام بریم بیرون
کرونا بره
یه روزی که با خیال راحت برم خرید
یه روزی که دیگه تبعیضی نباشه
یه روزی که فقط خودمون باشیم و یه عالمه خوشحالی ...