فرد گرایی - جمع گرایی

[Deleted member 7877]

مدتی هست که یک سری مباحث رو میبینم ( اینفلوئنسرهای اینستاگرامی، LGBT?!، عصر جدید و ... ) و به نظرم بزرگترین عاملی که باعث نتیجه نگرفتن از بحث در جریان شده بی توجهی به این مسئلست که جنبه ی فردی مسئله رو باید بررسی کرد یا جمعی یا هر دو هر کدوم در جایگاه خود.
نظر شخصیم که قبلا در موردش گفته بودم:

..(individualism)، رواج شدید فرد گرایی، چیزی که الان تو این وضع وخیمو مبتلای جامعه نقش زهر رو داره چون وقتی که ما بخاطر خودمونم که شده باید مسئولیت پذیر نسبت به اوضاع احوال جمعیمون باشیم داریم بیشتر و بیشتر به سمت فرد گرایی میریم نقطه مقابل جمع گرایی. به نظر میاد بخاطر تزویر هایی که تو یه شکل کردن همه با یه دین یه مذهب یه برداشت و ... داشتیم باعث شده با سرعت بیشتری به این سمت بریمو از اون ور بوم بیوفتیم اونم همون لحظه و همون جایی که نباید. نتیجه این که من اگر در مورد دیگران جبهه گیری داشته باشیم و بگم چرا هر کی ساز خودش رو داره میزنه یا چرا جبرتون سایش رو سر بقیست از یه طرف جایی که نیاز به همراهیمون هست و اثر جمعیش همه شموله همه نظرشون اینه که ندیده و نشنیده بگیرندو خر خودشون رو برونند و بهونه کنند که آخه حالا نظر ما اینجا چه فایده و کی به کیه ما که کاره نیستیم چرا جدی گرفتی از طرف دیگه جایی که باید تو اختیارات فردی دیگران مداخله نکنیم دنبال قانونیم و فرهنگ اشتباه و این که چرا تو مثل ما نیستی و تزویرو سرکوب هم دیگه و ... دقیقا جا به جا گرفتیم و دقیقا همونطوریم که اشتباه. اگر راه سعادت تو جهت مخالف بود هممون بهره مند میشدیم..

در کل فکر میکنم که یه سری مسائل شاید از جنبه ی فردی هیچ ایرادی نداشته باشه ولی نقش اجتماعیشو و تاثیرشو وقتی بررسی کنیم ممکنه کاملا ناپسند باشه. یا برعکس. و لازمه به جفتش توجه کنیم و یه طرفه نبینیم این امور و مسائل رو.
ولی به نظرم میاد که این تبدیل به یه فرهنگ جمعی شده خودش و بیشتر ما تمام توجهمون روی جنبه ی فردی اموره به جز در مواردی که فرهنگمون اجازه جبر و تزویر و نقش جمعی داشتن رو بهمون میده اون موقع اهمیت اجتماعی پیدا میکنه مسئله برامون هر چند که در واقعیت اون مسئله هیچ تاثیری بر زندگی اجتماعی ما و هر شخص دیگه ای به جز خود اون فرد نداشته باشه.
فکر میکنم من جمله دلایله ابتلا و شیوع این ماجرا رو هم میشه رسانه با برنامه های مزخرفش رو اشاره کرد. مسابقه هایی که در نهایت تنها یک نفر همه پولارو به جیب میزنه رگباری پخش میشن و مسلسل ابر قهرمان هایی که دنیارو گلستون میکنن یه تنه شمارو هدف گرفته و از طرفی حکومت ها قطعا جایگاه مستحکم تری دارند در رواج فرد گرایی و نبود جامعه به هم پیوسته ای که در برابرشون بایسته. کما این که خودشون با جبر و تزویر و خفقان بی حد و حصرشون باعث این میل افسار گسیخته به سمت پاره کردن تمام بند های ارتباط و مسئولیت اجتماعی شدند.
با همه این ها فکر نمیکنم تمام این اوج گیری فرد گرایی کوچک ترین حاصلی از نظر یافتن هویت فردی داشته باشه چرا که خود این مساله با از القا فشار بیرونی اومده پس هویت فردی که باید فرد بیابه وقتی القا بشه چه ارزشی داره؟ بیشتر شبیه یه جایگزین پوشالی میمونه و پستونکی که به این انسان سرکش بدند تا آروم بگیره در برابر تمام هدایت کنترل و جهت دهی سلطه.
ولی الان بیشتر دنبال اینم یکم کلی تر بهش پرداخته بشه تا به جواب یه سری سوالا پیش خودمون برسیم حداقل و نظر شمارو هم در مورد یه سری مسائل بیشتر بدونم.
آیا این واقعیت داره که فرهنگ انسان ها از ابتدا جهت گیری به سمت اهمیت غالب جمع در برابر فرد داشته و میشه آثارش رو در دینو فرهنگو عرفان و اخلاقیات و زندگی قبیله ای و... دید؟ میشه همچین نتیجه گیری داشت؟ در این صورت فراموشی اهمیت هویت فردی رو چطور میشه جبران کرد؟
فکر میکنید در حال حاضر بیشتر نیاز به کدوم رویکرد داریم؟ فرد گرایی؟ جمع گرایی؟ با توجه به جامعه بیمار و هویت فردی همیشه سرکوب شده و نادیده گرفته شده..
مسائلی مثل آزادی بیان رو چطور ارزیابی میکنید؟ برای مثال مسئله نفوذ کلمات بیگانه در بیان و کلام ما با تو جه به مسئولیت اجتماعی حفظ فرهنگ جامعه برای بر پا نگهداشتن پایه های پیوند اجتماعی که زبان باشه نمونش..و یا فحاشی و بد دهنی با توجه به این که آسیبی به کسی نمیزنه؟ و بر عکس هر دو..
اگر طرفی رو سخت گیری به هم دیگه و به خودمون قرار بدیم و طرف دیگه رها گذاشتن هم دیگه و خودمون انتخاب شما چیه و عواقب هر کدوم رو چی میبینید؟ صحت داره به نظرتون که هممون رها بودنه خودمون و سخت گیری به دیگران رو خواهانیم؟

این پایین هم یه سری مقالات دانشگاهی که داخل سایت academia.edu پیدا کردم و به نظر جالب توجه میاند تا اونجایی که مطالعه کردم. عضو بشید دانلود کنید مقالات خوبی پیدا میشه فقط ایمیل تبلیغاتی پوچ زیاد میفرسته و اگه مشکل عضویت دارید بگید آپلود کنم.

فردگرایی؛ جایگاه فرد در جامعه به روایت بنیانگذاران جامعه شناسی

نگاهی جدید به مناقشه فردگرایی و جمع گرایی در جامعه شناسی

تحول معنایی مفهوم فردگرایی در اندیشه گئورگ زیمل؛ سه فرم فردگرایی: تک افتادگی، بی همتایی و مدرن

از لیبرالیسم و اقتصاد آزاد بازار بنیاد تا رودررویی امت اسلامی با فردگرایی لیبرال

حکمت بودایی در دوران فردگرایی

فردگرایی و تغییرات نهادی

Individualism and Collectivism

Visual Studies. Book Review of Individuals against Individualism by Hanna Morris

On the connection between agent-based simulation and methodological individualism

Putting the ‘we’ into well-being: Using collectivism-themed measures of well-being attenuates well-being’s association with individualism

Cultural Clashes in Change Process; Role of Individualism & Collectivism

 

[Farnaz.p]

جمع گرایی واقعا نیازه چون در نهایت بیشتر به خودمون هم کمک میکنه.اما خب دراخر هرکی خودشو می بینه اما باید روحیه ی جمع گرایی شکل بگیره.به قول یاس که می گفت بچه یاد میگیره با یه لحن محکم/اول از همه خودشو ببینه و بقیه گرگن
این از همون کودکی شکل میگیره.توی مدرسه وقتی جو فوق العاده رقابتی میشه و هر دانش اموز یاد میگیره فقط به خودش فکر بکنه.چیزی هم که تو مدارس سمپاد زیاد دیدم اینه که خیلی چیزا رو از هم قایم میکنن و سعی میکنن دوستاشونو پایین بکشن به جای اینکه به هم دیگه کمک کنن.اون صندلی بازی هم که تو بچگی میکنن دیگه اوج رواج فردگراییه.
انسان یه موجود اجتماعیه که بدون جمع قادر به زندگی نیست اما شرایط بد باعث میشه انسانا فقط به فکر خودشون باشن.اکثر گونه های جانوری خودخواه هستن و میخوان ژن های خودشونو به نسل بعد منتقل کنن و فرضیه ی به فکر جمع بودن رد شده.اما انسان فرق میکنه.میتونه تصمیم بگیره.بعضی وقتا شرایط جامعه جوری میشه که همه نسبت به هم بدبین میشن و بی اعتمادی رواج پیدا میکنه.
جمع گرایی به فرهنگ سازی عظیمی نیاز داره و امکان پذیره فقط باید خواست و فداکاری کرد
به نظرم یه چیز تعادلی بین فردگرایی و جمع گرایی میتونه باعث پیشرفت زیادی بشه.ینی جمع گرایی در حدی که منجر به فداکاری خیلی زیاد نشه