مشاعره

[شکیبـآ]

منم عاشق ،مرا غم سازگار است
تو معشوقی تو را با غم چکار است

 

[Mehrka]

منم عاشق ،مرا غم سازگار است
تو معشوقی تو را با غم چکار است

ترک ما کردی برو هم صحبت اغیار باش
یار ما چون نیستی با هر که خواهی یار باش

 

[Mehrka]

شکر به دست دهد عاقبت ولی
بد عهدی زمانه زمانم نمیدهد

دارد به جانم لرز مي افتد رفيق انگار پاييزم
دارم شبيه برگ هاي زرد و خشك از شاخه مي ريزم

 

[Mehrka]

مردم در این فراق و در آن پرده راه نیست
یا هست و پرده دار نشانم نمیدهد

دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نرفت
دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

 

[Mehrka]

روزی گرت غمی برسد تنگدل مباش
رو شکر کن مبادا که بد بدتر شود

در دلم بود كه بي دوست نباشم هرگز
چه توان كرد كه سعي من و دل باطل بود

 

[aramesh99]

دیرگاهی است که چون من همه را
رنگ خاموشی در طرح لب است.
جنبشی نیست در این خاموشی
دست‌ها پاها در قیر شب است

سهراب

 

[Mehrka]

دیرگاهی است که چون من همه را
رنگ خاموشی در طرح لب است.
جنبشی نیست در این خاموشی
دست‌ها پاها در قیر شب است

سهراب

تا دهن بسته ام از نوش لبان میبرم آزار
من اگر روزه بگیرم رطب آید سر بازار
تا بهار است دری از قفس من نگشاید
وقتی این در بگشاید که گلی نیست به گلزار

 

[aramesh99]

روزها فکر من اینست و همه شب سخنم
که چرا غافل از احوال دل خویشتنم

مولانا

 

[Mehrka]

مرا که از رخ او ماه در شبستان است
کجا بود به فروغ ستاره پروائی؟/

یک نعره مستانه ز جایی نشنیدیم
ویران شود این شهر که میخوانه ندارد

 

[Mehrka]

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگر است
حیف باشد ک ز کار همه غافل باشی

یک دل و یک جهت و یک رو باش
از دو رویان جهان یک سو باش

 

[Mehrka]

در اين دنيا كسي بي غم نباشد
اگر باشد بني آدم نباشد

 

[Mehrka]

در آستان جانان از آسمان میندیش
کز اوج سربلندی افتی به خاک پستی

یاد بگذشته به دل ماند و دریغ
نیست یاری که مرا یاد کند

 

[Mehrka]

دائم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

یک نفر آمد صدایم کرد و رفت
در قفس بودم رهایم کرد و رفت

 

[Mehrka]

تحصیل عشق و رندی اسان نمود اول
اخر بسوخت جانم در کسب این فضائل

لب گشای و راز هجران با من خسته بگو
یوسفت گشتم برایت پیرهن آورده ام
مهربان با من سخن گوی و نما دردم تو کم
من برایت راز دل را بیش و کم آورده ام

 

[Mehrka]

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش
هر کسی آن درود عاقبت کار که کشت

 

[Gadfly]

تو را چه غم که یکی در غمت به جان آید
که دوستان تو چندان که می‌کشی بیشند
سعدی

 

[SHAMIM.J]

دیدن روی تو را دیده جان بین باید
وین کجا مرتبه چشم جهان بین من است
یار من باش که زیب فلک و زینت دهر
از مه روی تو و اشک چو پروین من است

 

[Gadfly]

مرا به علت بیگانگی ز خویش مران
که دوستان وفادار بهتر از خویشند

سعدی

 

[*Reihan*]

آنکه از هیچ نگاهی به تماشا نرسید،
کاش می آمد و از دور تماشا می کرد

 

[*Reihan*]

ترسم این است اگر جبر به ماندن باشد،
مرگ بی حوصله از یاد مــرا خواهد برد