جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[طوطو]

آدمایی که دوستشون داریم سرمایه ما هستن
بهشون که فکر میکنیم قوی میشیم
حالا چه پیشمون باشن چه نباشن
رزق همیشه پول نیست
آدم‌های خوب اطرافمون هم رزق و روزی هستند
ایرج طهماسب _ مهمونی

 

[Nikish]

اون که رفته دیگ هیچ وقت نمیاد
تا قیامت دل من گریه میخواد

 

[Kiamehr]

 

[طوطو]

شانه‌ات را دیر آوردی سرم را باد برد
خشت خشت و آجر آجر پیکرم را باد برد
من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت،نیم دیگرم را باد برد
از غزل‌هایم فقط خاکستری مانده به جا
بیت‌های روشن و شعله‌ورم را باد برد
با همین نیمه، همین معمولیِ ساده بساز
دیر کردی نیمه عاشق‌ترم را باد برد
بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت
وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد

 

[Strangers]

«او میداند که باید بجنگند.
با اینکه از جنگیدن خسته شده است.
اما چاره ای ندارد این قصه باید پایان خوشی
داشته باشد.»

 

[طوطو]

«زیاد به مردم نگاه نمی‌کنم. اذیت می‌شم. می‌گن که اگر زیاد به کسی نگاه کنی، شبیهش می‌شی. بیچاره لیندا [همسر بوکوفسکی]. بیشتر وقت‌ها کارم رو بدون آدم‌ها پیش می‌برم. آدم‌ها پُرم نمی‌کنند. من رو خالی می‌کنند…» (بخشی از مصاحبه بوکوفسکی، سال ۱۹۸۷)

 

[Teylor]

خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است
چون کوی دوست هست به صحرا چه حاجت است

 

[Newvarg]

از دیده خون دل همه بر روی ما رود
بر روی ما ز دیده چه گویم چه ها رود
ما در درون سینه هوایی نهفته ایم
بر باد اگر رود دل ما زان هوا رود

پ.ن: ایشالا که بر باد نمیره

 

[طوطو]

«هست» را اگر قدر ندانی میشود «بود»
و چه تلخ است «هستی» که «بود» شود و «دارمی»که «داشتم» شود! ...

 

[Kallinu]

من تو را بر شانه‌هایم می‌کشم یا تو می‌خوانی به گیسویت مرا...؟

 

[_Vina_]

پاک کن از چهره اشکت را
ز جا برخیز
تو در من زنده ای ، من در تو
ما هرگز نمیمیریم.
هوشنگ ابتهاج

 

[Teylor]

جهان به چه کار آید اگر تو را کنار خود نداشته باشم، و کلمات چه بیهوده خواهند بود اگر نتوانم روبه رویت بایستم و فریاد بزنم: دوستت دارم ...

 

[طوطو]

خودم را به خیابان انداختم ، دلم می‌خواست لای آدم‌ها مثل ورق‌های بازی جوری بُر بخورم که کسی نفهمد چه خالی هستم...
عباس معروفی

 

[Mandy]

جخ امروز
از مادر نزاده‌ام
نه
عمرِ جهان بر من گذشته است.

نزدیک‌ترین خاطره‌ام خاطرۀ قرن‌هاست.
بارها به خونِمان کشیدند
به یاد آر،
و تنها دست‌آوردِ کشتار
نان‌پارۀ بی‌قاتُقِ سفرۀ بی‌برکتِ ما بود.

اعراب فریبم دادند
بُرجِ موریانه را به دستانِ پُرپینۀ خویش بر ایشان در گشودم،
مرا و همگان را بر نَطعِ سیاه نشاندند و
گردن زدند.

نماز گزاردم و قتلِ عام شدم
که رافضی‌ام دانستند.
نماز گزاردم و قتلِ عام شدم
که قِرمَطی‌ام دانستند.
آنگاه قرار نهادند که ما و برادرانِمان یکدیگر را بکُشیم و این
کوتاه‌ترین طریقِ وصولِ به بهشت بود!

به یاد آر
که تنها دست‌آوردِ کشتار
جُل‌پارۀ بی‌قدرِ عورتِ ما بود.

خوش‌بینیِ‌ برادرت تُرکان را آواز داد
تو را و مرا گردن زدند.
سفاهتِ من چنگیزیان را آواز داد
تو را و همگان را گردن زدند.
یوغِ وَرْزاوْ بر گردنِمان نهادند.
به گاوآهن‌مان بستند
بر گُرده‌مان نشستند
و گورستانی چندان بی‌مرز شیار کردند
که بازماندگان را
هنوز از چشم
خونابه روان است.

کوچِ غریب را به یاد آر
از غُربتی به غُربتِ دیگر،
تا جُستجوی ایمان
تنها فضیلتِ ما باشد.

به یاد آر:
تاریخِ ما بی‌قراری بود
نه باوری
نه وطنی.

 

[Becoming]

به لطف تو یاد گرفتم که عشق چیه
و حالا هم میدونم جدایی چیه

نا هی دو _ ۲۱/۲۵

 

[Aynazi]

چه کسی می دانست
ما بعد از خداحافظی
به چه چیز مبتلا می شویم؟!

 

[matin320]

برخیز بُتا بیا ز بهر دل ما
حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

یک کوزه شراب تا به هم نوش کنیم
زآن پیش که کوزه‌ ها کنند از گل ما


خیام

 

[Teylor]

از روي تو دل كندنم آموخت زمانه
اين ديده از آن روست كه خونابه فشان است

دردا و دريغا كه در اين بازي خونين
بازيچه‌ي ايام دل آدميان است

 

[matin320]

جبران نمیشوی
حتی به گریه های عمیق ...

 

[چه جالب :|]

دو سه  مثقال خریت ز  خران چیزی نیست
آدمی هست که  الحق دوسه  خروار خر است