جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[shnava]

... اللهم اخرجنی من ظلمات الوهم و اکرمنی بنور الفهم ...

 

[Orelia]

آنچه ما کردیم با خود، هیچ نابینا نکرد...
در میانِ خانه گم کردیم صاحب‌خانه را !

 

[Nemesys]

حافظ جان اینبار که فال گرفتم لطفا نگو که می آید همه چیز خوب می شود دنیا سهم آدم خوب هاست و از این حرف ها.
مثلا بگو هنوز هم موهایش را خیس خیس می بافد؟
یا هنوز هم راه رفتن از لبه های جدول را مثل بچه ها دوست دارد و کسی را دارد که در جواب "دختر جان می افتی " بگوید پس دست های تو چکاره اند و هر سه چهار قدم دست هایش را سفت تر بگیرد که یعنی حواست به من هست؟ که یعنی چقدر خوب که هستی ...
هنوز سنگ کاغذ قیچی را با این قانون بازی می کند که بازنده سر آن یکی را روی پاهایش بگذارد و آنقدر برایش شعر بخواند تا خوابش ببرد؟ کسی را دارد تا مثل من برای تمام قیچی هایش کاغذ بشود و ببُرد و مچاله اش بکند؟
راستی وقتی کسی از پشت، چشم هایش را میگیرد هنوز نام من گوشه های ذهنش هست که قل قلکش بدهد؟

راستش را بخواهی چیز زیادی نمی خواهم، می دانم که دلش گیر کسی است اما لطفا بگو دلگیر که نیست؟!
حافظ جان شب های تنهایی ام، امشب کمی بیشتر هوایم را داشته باش، اصلا باز هم از همان امید های واهی همیشگی ات بده که دوباره سنگ کاغذ قیچی بازی می کنیم. من هم قول می دهم اگر او برد طبق قرار همیشگی و اگر من بردم که...،اصلا آنقدر بازی میکنیم تا او ببرد...

علیرضا فراهانی

 

[(:TABASSOM:)]

آدم باید از یک جایی به بعد، دلخوشی هایش را بسازد.
دلخوشی از یک جایی به بعد با پای خودش سراغتان نمی آید. سن و سال که کم باشد، دلخوشی زیاد است.
دلخوشی می توانست روزی باشد که زنگ آخرش ورزش داشته باشی، دلخوشی می توانست روزی باشد که برفی سنگین مدرسه را تعطیل کرده باشد، دلخوشی می توانست خریدن یک ماشین کنترل دار قرمز باشد، یا یک عروسک مو زرد، که هر وقت فشارش بدهی بی درنگ بخندد و تو بال در بیاوری. حتی روزهای جمعه، حتی غروبش، می توانست دلخوشتان کند.
سن و سال که بالا برود دلخوشی ها رنگ و بویشان فرق می کند. دلخوشی دیگر تک و تنها نمی چسبد. تقسیم کردن دلخوشی از خودش بیشتر به آدم مزه می دهد. دلخوشی از آن دست کارهایی ست که با بزرگ شدن آدم، انجامش دشوار تر می شود. گاهی اوقات برای تقسیمش باید از دلخوشی ات بگذری تا دیگری را خوشحال کنی.
دلخوشی قدرت تقسیم کردن خوبی هاست..
می دانی رفیق
آدم از یک جایی به بعد، شام تنهایی از گلویش پایین نمی رود.

"میثم اسفندیار"

 

[shnava]

... و اگه شما به چیزی اعتماد ندارید
پس چی دارید؟ ....

 

[فاطیما]

چون تو دارم همه دارم،دگرم هیچ نباید...

 

[parastar]

گفته بودی شوم مست و دو بوست بدهم ....... وعده از حد بشد و ما نه دو دیدیم و نه یک !
حضرت حافظ

 

[boodika]

و ما شبیه دو تا پیکِ پر بهم خوردیم..!

#رفیق ما سر این دوستی قسم خوردیم:)

 

[Porsa]

جبران نمیشوی؛
حتی به گریه های عمیق..

 

[fteh]

دل نگرانتم همش
اگر خطا کردم ببخش
باز هم منو به خاطر تموم خوبیات ببخش...

 

[فاطیما]

من از بیگانگان هرگز ننالم/که با من هرچه کرد،آن آشنا کرد

 

[a.khakpour77]

او به آزار دل ما هرچه خواهد آن کند
ما به فرمان دل او هرچه گوید آن کنیم...

#مولانا_جان

 

[arcana]

هر دم از آیینه میپرسم ملول
چیستم دیگر به چشمت چیستم؟
لیک در آیینه میبینم که وای ...
سایه ای هم زآن چه بودم نیستم

همچو آن رقاصه ی هندو به ناز
پای میکوبم ولی بر گور خویش
وه که با صد حسرت این ویرانه را
روشنی بخشیده ام از نور خویش

#فروغ

 

[parastar]

گاویست در آسمان قرین پروین ..... گاوی دگر است نهفته در زیر زمین
گر بینایی چشم حقیقت بگشا ..... زیر و زبر دو گاو مُشتی خر بین!

دوست عزیزمون خیام !

 

[(:TABASSOM:)]

آدم ها می آیند..
گاهی در زندگی ات می مانند،
گاهی در خاطره ات!
آن ها که در زندگی ات می مانند،
همسفر می شوند..
آن ها که در خاطرت می مانند،
کوله پشتیِ تمامِ تجربه آتی برای سفر..
گاهی تلخ
گاهی شیرین
گاهی با یادشان لبخند می زنی
گاهی یادشان لبخند از صورتت بر می دارد!
اما تو لبخند بزن..
به تلخ ترین خاطره هایت حتی!
بگذار همسفرِ زندگی ات بداند
هرچه بود؛ هرچه گذشت..
تو را محکم تر از همیشه و هر روز
برای کنارِ او قدم برداشتن ساخته است!
آدمها می آیند..
و این آمدن،
باید رخ بدهد!
تا تو بدانی
آمدن را همه بلدند!
این ماندن است
که هنر می خواهد..!

#عادل_دانتیسم

 

[دوزیست]

دیدید چه حرفای زشتی به هانیه توسلی زدن ؟ دیدید چه حرفای زشتی به همه کس و همه چیز میزنن ؟

 

[parastar]

همین جایی که هستی باش.... از این خونه بری کیشی
تو این خونه خودت شاهی ....داری سرباز کی میشی؟
همین جایی که هستی باش.....عذاب رفتنت کم نیست
تو حوای کسی میشی... که من میدونم آدم نیست !

 

[کاکاشی]

خارها

خوار نیستند

شاخه‌های خشک

چوبه‌های دار نیستند

میوه‌های کال کرم خورده نیز

روی دوش شاخه بار نیستند

پیش از آنکه برگ‌های زرد را

زیر پای خویش، سرزنش کنی

خش‌خشی به گوش می‌رسد :

برگ‌های بی‌گناه ،

با زبان ساده اعتراف می‌کنند

خشکی درخت

از کدام ریشه آب می‌خورد !



قیصر امین‌پور

 

[M R X]

بذار هر چقدر که می خوان ضربه هاشون رو بزنن،
اما بخند نذار فکر کنن ک برنده میشن....

 

[a.khakpour77]

چرا رفتی؟؟؟
چرا من بی‌قرارم؟؟!