حجب کاذب

[maziar]

تحقیقات در ایران نشان می‌دهد که در خانواده‌های ایرانی سکوت و چشم‌پوشی در برابر سؤالات جنسی کودکان به "هنجار" تبدیل شده است و "ساختار فرهنگی خانواده‌ها" از عوامل کمبود مهارت در مدیریت رفتار جنسی کودکان در ایران است.
بر اساس تحقیقی که در فصلنامه علمی ـ پژوهشی آموزش بهداشت و ارتقای سلامت منتشر شده، تغییر ویژگی‌های جنسی (بویژه نعوظ و قاعدگی)، تفاوت‌های جنسی زن و مرد و روابط بین دو جنس (باروری، تولد و پیشگیری) سه مضمون اصلی پرسش‌های کودکان ایرانی است.
این تحقیق به این نتیجه رسیده که تغییر در اندامهای جنسی و رشد آنها برای کودکان "مسئله" است چون آنها "نمی‌دانند در بدنشان چه اتفاقی می‌افتد."
برای مثال شرکت‌کنندگان در این تحقیق گفته اند که پسربچه‌ها گاهی پس از نعوظ دچار "اضطراب و پرخاشگری" می‌شوند و والدین نمی‌دانند با این مسئله چگونه برخورد کنند و از "قانع‌کردن کودکانشان عاجزند."
پدر و مادر "منبع ارجح" برای پاسخ دادن به پرسش‌های جنسی کودکان شناخته می شود، اما "اطلاعات غلط والدین" آموزش جنسی کودکان ایرانی را با مانع جدی روبرو می‌کند.
محققان می‌گویند پدران ایرانی، معمولا به علت "حجب کاذب"، از آموزش‌های لازم جنسی به پسربچه‌ها "شانه خالی می‌کنند و آن را به عهده مادران می‌گذراند."
Image copyrightjournal.ihepsa.ir
"بیشتر مادران" در مورد بلوغ و قاعدگی قبل از اینکه دختران با آن مواجه شوند به آنها آموزش می‌دهند، اما در ارتباط با پسران به اندازه دختران راحت نیستند و با فرزندان دختر خود "راحت‌تر از پسرانشان رابطه برقرار می‌کنند و بیشتر می‌توانند در مورد موضوعات جنسی با آنها صحبت کنند."
این تحقیق همچنین نشان داد که والدین ایرانی حتی وقتی "تحصیلات دانشگاهی داشتند"، پاسخ درست و مناسب در مورد باروری، تولد و پیشگیری چیست را نمی‌دانستند.
علاوه بر این "یافته‌های این مطالعه مشخص کرد آنهایی که در دوران ابتدایی فرزندشان در خارج از ایران بودند، مشکلی در ارتباط با فرزندشان نداشتند؛ زیرا آنها آموزش و توضیح در کلیه موارد مذکور را از دوم ابتدایی آغاز می‌کردند."
در مجموع محققان به این نتیجه رسیده‌اند که اگر به کودکان پاسخ مناسب داده نشود و آنها قانع نشوند سوال خود را بارها تکرار می‌کنند.
آنها معتقدند که پاسخ به کنجکاوی‌های جنسی کودک "باعث فعالیت جنسی زودهنگام نمی‌شود، بلکه باعث به تعویق انداختن آن نیز خواهد شد."
تحقیقات در زمینه آموزش جنسی در کودکان به دلیل موانع موجود در ایران بر روی گروه‌های کوچکی انجام می‌گیرد، اما در مجموع نتایج بسیاری از آنها با هم همخوانی دارند.
تحولات فرهنگی و اجتماعی که در سال‌های اخیر در جامعه ایران رخ داده، از جمله "رواج معاشرت‌های دختران و پسران قبل از ازدواج در کنار تغییر ساختار جنسیتی دانشگاه‌ها" باعث شده توجه پدران و مادران به آموزش جنسی کودکان بیشتر جلب شود.
برخی از والدین معتقدند که "قدم اول آموزش بايد از طرف مدرسه باشد زيرا كودكان قبل از سن مدرسه كنجكاوی در زمينه مسائل جنسی ندارند و با حضور در مدرسه زمينه ايجاد كنجكاوی در آنها به وجود می‌آيد."
اما برخی دیگر با آموزش‌جنسی مخالفند و "اغماض و سكوت" را بـه عنوان "بهترین" برخورد انتخاب كرده‌اند.
آنها معتقدند كه "كودكان امروزی به راحتی عدم كفايت دانش و مهارت والدين را شناسایی می‌كنند از این رو آنها سعی می‌کنند با حفظ سكوت و با استفاده از ناآگاهی فرزندانشان، قـدرت بيشتری در كنترل و محافظت آن‌ها از مسائل جنسی داشته باشند."

نظرتون چیه ؟ ایا این رفتار باید عوض بشه یا نه ؟‌