دوست داشتم food critic میشدم.
واسه میشلن کار میکردم به عنوان inspector میرفتم رستورانهای مختلف اروپا غذاهاشون رو ارزیابی میکردم و بعد یک نقد بلندبالا راجع بهشون مینوشتم، و در نهایت مثلاً یه رستورانی خیلی کیفیتش بالا میبود و ۱ میشلن استار بهش تعلق میگرفت و دوباره میرفتم بهشون سر میزدم تا ببینم کسب و کارشون تا چه اندازه رونق گرفته و میدیدم جا واسه نشستن وجود نداره و از درون حس رضایتی پیدا میکردم.
از اینکه میدیدم فقط یه reviewی به ظاهر سادهی من چقدر ممکنه رو سرنوشت اینها اثر بگذاره و خب زمانی که یک کارآفرین سزاوار تشویق و تحسینه میتونستم اون رو به حقش برسونم و یه boost به شغلش بدم.
از اون طرف هم یکی که لایق انتقاده و غذاش بیکیفیته و سرویسدهی افتضاح و محیط آشغالی داره رو با یه نقد تند به خاک سیاه بنشونم :)) هر دو سناریوش برام لذتبخشه.