مشاوره روان‌شناسی

[zeynabgol]

برای دختر ها طبیعیه این مدل تفکرات توی سالهای بلوغ . اگر بهش فکر نکنی بعد ی مدت دیگه فراموش میشه زیاد هم جدی نگیر اگر بهش فکر نمیکنی. مگه کنکور داری امسال ؟

نه کنکور نه. ایشالا چهار سال دیگه

 

[موازی]

بعد از مرگ مامان دوست صمیمیم، کابوس مرگ مامانمو می بینم.


چندین بار تو شب.

منم وقتایی که افکار مشابهی میاد سراغم، واسه دفع بلا صدقه میدم و واقعا به صدقه و کمک به نیازمندان اعتقاد دارم.

 

[zeynabgol]

منم وقتایی که افکار مشابهی میاد سراغم، واسه دفع بلا صدقه میدم و واقعا به صدقه و کمک به نیازمندان اعتقاد دارم.

فکر کنم یجور درگیری ذهنی باشه نه بلا که برای دفعش صدقه بدم

 

[মুহাম্মাদ]

نه کنکور نه. ایشالا چهار سال دیگه

پس برای سنی که تو توش هستی زیاد تعجب نداره این اتفاقات
اگر بعد مثلا یک ماه عادی نشود اونوقت با روانپزشک صحبت کن

 

[موازی]

فکر کنم یجور درگیری ذهنی باشه نه بلا که برای دفعش صدقه بدم

خب همین، ذهن منم درگیر میشه و وقتی صدقه میدم فکر میکنم که دیگه این اتفاق نخواهد افتاد و ذهنم آزاد میشه.
بازم به نظرم ذهنت میترسه از اینکه خدای نکرده این اتفاق برای تو هم بیفته. پس باید کاری کنی که باورت شه این اتفاق -در شرایط فعلی- نخواهد افتاد. واسه من این روش کارساز بود. ممکنه واسه تو راه دیگه ای مفید تر باشه.
ببین مثل نذر کردن یا دعا کردن میمونه. قاعدتا با دعا کردن برای بارون باریدن، عناصر لازم در طبیعت برای بارش بارون (تبخیر از سطح دریا و شرایط جوی لازم) فراهم نمیشه. پس چرا با وجود این هنوز یه سریا واسه پدیده های طبیعی نذر میکنن؟ به نظرم بیشتر از هر چیز بازی ذهنی هست که ذهن آروم شه و امیدوار باشه که بارون خواهد بارید. ممکنه هم بگی همچین افرادی خرافاتی هستن ولی به نظرم هرچیزی که ذهن رو آروم کنه میتونه با دید مثبت بهش نگاه شه.
امیدوارم منظورم رو درست رسونده باشم.

 

[M01]

وقتی کارای مورد علاقه‌ام و انجام میدم، احساس میکنم یکی از درونم میزنه تو ذوقم، مثلا میگه: احساساتت خیلی مسخره ان، به خاطر اینکه همه این کارو دوست دارن تو هم دوسش داری و...
این حالت اسمی نداره؟ آخه یه دفعه تو یه تست روانشناسی بهش اشاره شده بود.

 

[M01]

وقتی کسی بخواد درباره‌ام بدونه از خجالت آب میشم، یا وقتی کسی درباره‌ام میپرسه حس خیلی بدی بهم دست میده. انگار از شناخته شدن بدم میاد، یا اینی که هستم و دوست ندارم، یا دوست دارم فقط در حیطه‌ی مسائلی که خودم انتخاب میکنم ازم بپرسن.
این چیزا هم خصوصی نیستن ، ولی برای من سخته.
توصیه‌ای دارید؟

 

[پرواز]

وقتی کسی بخواد درباره‌ام بدونه از خجالت آب میشم، یا وقتی کسی درباره‌ام میپرسه حس خیلی بدی بهم دست میده. انگار از شناخته شدن بدم میاد، یا اینی که هستم و دوست ندارم، یا دوست دارم فقط در حیطه‌ی مسائلی که خودم انتخاب میکنم ازم بپرسن.
این چیزا هم خصوصی نیستن ، ولی برای من سخته.
توصیه‌ای دارید؟

من روان شناس نیستم در حد چن تا کتاب میتونم بهت بگم
اولا من خودم بهت علاقه دارم اعتماد کن به خودت و خوبیات بچه من یااا مادر
سعی کن کمال گراییت رو با کتابایی مثل خودت باش دختر کمال گرا نباشیم رفع کنی تا کمتر سخت بگیری به خودت و قشنگیات و از بزرگترا هم که این سوالارو می پرسن نترس واقعا فقط یه حال احوالی میکنن بعدشم یادشون میره.من بار ها از مامانم پرسیدم و گفته اصلا برای اونا جوابت اهمیتی نداره فقط گفتگو و برای بعضی آدما خب این گفتگو موجب شناخت و دوست داشتن میشه این ها هم بد نیستند
نمیدونم مفید باشه یا نه ولی فیلم /کلاس هشتم/ رو ببین شاید مفید باشه

 

[el_na_z]

من فکر میکنم یه حالتی مثل پسیدوبلبار گرفتم، نه اون مدلی که اونقدر بخندم نتونم خندم بند بیارم اصلا ربطی به خنده و خوشی نداره! فقط رو یه چیزای خاصی گریه م میگیره اشک تو چشام جمع میشه که دلم میخواد از ته دل بشینم گریه کنم به حدی این احساس به من غالب میشه که به سختی خودمو کنترل میکنم.
این احساس چیه؟ چجوری کنترل یا ترکش کنم؟

 

[ili]

وقتی کارای مورد علاقه‌ام و انجام میدم، احساس میکنم یکی از درونم میزنه تو ذوقم، مثلا میگه: احساساتت خیلی مسخره ان، به خاطر اینکه همه این کارو دوست دارن تو هم دوسش داری و...
این حالت اسمی نداره؟ آخه یه دفعه تو یه تست روانشناسی بهش اشاره شده بود.

این احساسات و حالت هارو من دقیقا داشتم و دارم از اون موقعی که یادم میاد .. همیشه همه بهم می گفتن چقد اعتماد بنفست پایینه تقریبا 3 ماه پیش یه کتاب خوندم در این باره که نیم تمام ولش کردم چون هر چقدر جلو تر می رفتم عصبی می شدم اسم کتاب" زندگی خود را بیافرینید " بود و در مورد تله های زندگی صحبت می کرد ...من خودم همیشه احساس شرم می کنم وقتی تو بحث ها در مورد خودم حرف می زنم وقتی از یه کاری لذت می برم و یه حس درونی بهم می گه مثلا چقدر احمقی چقدر بی خاصیتی و حتی بعضی مواقع اینقدر شدت بالا می ره که باعث می شه گریه کنم ..اما وقتی کتابو شروع کردم به خوندن چیزای باحالی دیدم این که چجوری رفتار پدر و مادر ناخوداگاهانه روی بچه تاثیر می زاره .. و بعد نگاه کردم و رفتار های مامان و بابامو انالیز کردم دیدم وقتایی که مامانم بچه بودم منو با همه مقایسه کرد یا جلوی همه مسخره م می کرد یا بابام سرزنشم می کرد به شدت روی من تاثیر داشته و حتی دعواهامون ... ( خب من یکن نافرمانی می کردم و ازین پسرای سر به مطیع نبودم ) و واقعا درست بود حرف کتاب چون من داشتم ناخوداگاهانه و بدون این که خودم متوجه شم رفتارهای پدر و مادرمو کپی می کردم بدون هیچ رحمی ..حالا نمی دونم دقیقا شما هم همین روحیه سرزنش گر که همیشه می زنه تو سرتون رو دارین یا نه ولی درمانش اصلا راحت نیست و فقط با تراپی ممکنه پ.ن: اینقدر خجالتی بودم که وقتی می رفتم جایی اولین کلمه ای که می گفتم ببخشید بود پ.ن2: البته همین الانم که اینو دارم می نویسم یه حسی داره بهم می گه خیلی مزخرف دارم می نویسم و به درد هیچ کسم نمی خوره نهایتم ادمینا دیلیتش می کنن ولی خب من که کم نمیارم ..امیدوارم مفید باشه

 

[Pan]

Maladaptive daydreaming چیزی هست که تو علم روانشناسی اختلال به حساب بیاد یا برای اختلالای دیگه علائم حساب بشه یا از اون چیزاییه که از جای معتبری نیومده؟

 

[الینا:)]

Maladaptive daydreaming چیزی هست که تو علم روانشناسی اختلال به حساب بیاد یا برای اختلالای دیگه علائم حساب بشه یا از اون چیزاییه که از جای معتبری نیومده؟

تا جایی که من میدونم جزو DSM-5 نیست پس یه اختلال جداگونه به طور رسمی محسوب نمیشه^^ میتونه جزو علائم اختلال های دیگه از جمله افسردگی، OCD، ADHD و GAD باشه. فقط اینکه خبر ندارم جزو criteria (ایده ای ندارم فارسیش چیه:‌( ) های تشخیصش محسوب میشه یا نه! یعنی جزو علائم اصلی این اختلال ها هست یا اینکه نه و جزو علائم فرعیه که در نتیجه اش به وجود میاد^^ البته اینکه جزو علائم فرعی باشه چیزی از اهمیتش کم نمیکنه، فقط اینکه به نسبت در افراد کمی دیده میشه و یا دلیلش رو نیافتن و دلیل های دیگه و خب برای تشخیص بکار نمیره^^
* اگه اسماشون رو به همراه DSM-5 سرچ کنی میتونی علائم رو ببینی و یک ایده ای داشته باشی از اینکه چی ان^^