جانا! سخن از زبان ما می‌گویی :-"

[zeynabgol]

حرم شاه خراسان دلربایی می کند
صحن سقاخانه اش دل را هوایی می کند
هرکه در دل حسرت کرببلا می پرورد
شاه اینجا زائرش را کربلایی می کند
از در این خانه با دستان خالی برنگشت
هرکه پشت درب این خانه گدایی می کند
حکم جنت را خدا بر هرکسی صادر کند
مهر و امضای رضا آن را نهایی می کند
هرکه با هر مذهبی یک بار مشهد رفته است
در ره کوی رضا، جان را فدایی می کند
صوت خوش در عمر خود بسیار بشنیدم ولی
نغمه ی نقاره خانه، خوش صدایی می کند
هرکه در کارش گره افتاده و مستاصل است
صاحب این بارگه مشکل گشایی می کند

 

[orange cloud]

چه بخواهی
چه برانی
چه به اوجم برسانی
چه به خاکم بکشانی
نه من آنم که برنجم نه تو آنی که برانی
در اگر باز نگردد نروم باز به جایی
پشت دیوار نشینم چو گدا بر سر راهی
کس به غیر تو نخواهم
چه بخواهی چه نخواهی
باز کن در که جز این خانه مرا نیست پناهی

 

[نرگسیوم]

و اگر بر تو ببندد همه ره‌ها و گذرها
ره پنهان بنماید که کس آن راه نداند

 

[orange cloud]

باشد که خجل قلب مان از صبوری مان

 

[KOURO$H]

هیچی زشت نیست ماریان تو دنیایی که عشق نیست

 

[Asall]

من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم میرود

 

[حتّی به غلط]

شب های هجر را گذراندیم و زنده ایم
ما را به سخت جانی خود این گمان نبود

 

[KOURO$H]

رسیده وقت رفتن
هر چند من قلبت خیلی وقته رفتم
تورو دست نمیزنم تورو نفس میکشم۰

 

[حتّی به غلط]

من سهمِ خودم را انجام دادم،
امیدوارم غیبت من آرامشی به تو بدهد که “عشـق” من نتوانست.

 

[نرگسیوم]

بمیرید، بمیرید وزین نفس ببرید
که این نفس چو بند است و شما همچو اسیرید

 

[حتّی به غلط]

کسی که درد و اندوه مرا نداشته باشد
نمی‌تواند به من پند بدهد
نه نصیحتم نکن
درد من از پند تو بلندآوازتر است.

شکسپیر

 

[نرگسیوم]

پول می‌کنه کبوترو کبرا.