نتایج جستجو

اره من حس میکنم یه چیز مشابهی از بچگی بهم گفته شده. ولی در واقع سیکلش رو اینجوری میبینم که: خیلی اوقات پول نداشتیم، برای اینکه خانواده احساس بدی به خودشون به عنوان پرووایدر نداشته باشن به ما مثلا گفتن که «فلانی همه زندگیش پول شده و خیلی ادم مادیه»، با لحن تاسف امیز و همون چیپ پنداشتن اون طرف. یا...

هوووم، من قشنگ خودم رو میبینم که ازون مدل ادم‌ها باشم. که واقعا از بیرون که بهش فکر میکنم خیلی ترسناکه. ولی انگار یه نوع «خدا بزرگه» ای توی سرم هست که منو ریلکس میکنه و این ترس مفیدم رو کمرنگ میکنه.

حس میکنم دارم ولی پست پون میکنمش هی یا مثلا همونجوری که همیشه توی خانواده، نداشتن پول توجیح شده (که ما به عنوان بچه‌ها کمتر اذیت شیم)، خودم رو توجیح میکنم گاهی و تنبلی میکنم در راستای به‌دست اوردنش. (در واقع این مهارت (شاید ضد مهارت درست تر باشه البته) رو توی خانواده یاد گرفتم که وقتی پول نیست...

نه ردیف که نیست اصلا ولی کلا انگار عمیق درک نمیکنم که ردیف نیست و یه قناعت نا درستی دارم، مشکلم اینه در واقع: )

جالبه نگاهت حس میکنم به زندگانی. من فقرم رو درک نمیکنم حس میکنم حتی و انگار ناراحتم نمیکنه و این بده چی باعث شده درکش کنی و متوجهش بشی؟

هوووم، زیبا بود. + جالبه تمثیلات و اینا به پول/اقتصاد مربوطه : )

اره. درست شد الان

هوووم🤔 تا حدی تجربه مشابه داشتم یه جو وحشی طوریم داره حس میکنم‌ که اینش یکم بده: )