محمّد - ۶۵۱۸

[NEO]

فیلم‌های سینمایی خارجی بر اساس کارگردان:

• Gattaca /Andrew Niccol
• S1m0ne /Andrew Niccol
• Lord of War /Andrew Niccol
• In Time /Andrew Niccol
• The Host /Andrew Niccol
• Capote /Bennett Miller
• Moneyball /Bennett Miller
• Following /Christopher Nolan
• Memento /Christopher Nolan
• Insomnia /Christopher Nolan
• Batman Begins /Christopher Nolan
• The Prestige /Christopher Nolan
• The Dark Knight /Christopher Nolan
• Inception /Christopher Nolan
• The Dark Knight Rises /Christopher Nolan
• Unforgiven /Clint Eastwood
• A Perfect World /Clint Eastwood
• Mystic River /Clint Eastwood
• Million Dollar Baby /Clint Eastwood
• Flags of Our Fathers /Clint Eastwood
• Letters from Iwo Jima /Clint Eastwood
• Changeling /Clint Eastwood
• Gran Torino /Clint Eastwood
• Invictus /Clint Eastwood
• Raising Arizona /Coen Brothers
• Miller's Crossing /Coen Brothers
• Barton Fink /Coen Brothers
• The Hudsucker Proxy /Coen Brothers
• Fargo /Coen Brothers
• The Big Lebowski /Coen Brothers
• O Brother, Where Art Thou /Coen Brothers
• No Country for Old Men /Coen Brothers
• Burn After Reading /Coen Brothers
• True Grit /Coen Brothers
• Alien³ /David Fincher
• Se7en /David Fincher
• The Game /David Fincher
• Panic Room /David Fincher
• Zodiac /David Fincher
• The Curious Case of Benjamin Button /David Fincher
• The Social Network /David Fincher
• The Girl with the Dragon Tattoo /David Fincher
• The Fighter /David O. Russell
• Silver Linings Playbook /David O. Russell
• American Hustle /David O. Russell
• Prisoners /Denis Villeneuve
• Enemy /Denis Villeneuve
• Constantine /Francis Lawrence
• I Am Legend /Francis Lawrence
• Water for Elephants /Francis Lawrence
• The Hunger Games: Catching Fire /Francis Lawrence
• The Shawshank Redemption /Frank Darabont
• The Green Mile /Frank Darabont
• The Majestic /Frank Darabont
• The Mist /Frank Darabont
• Seven Pounds /Gabriele Muccino
• The Pursuit of Happyness /Gabriele Muccino
• Aliens /James Cameron
• Terminator 2 Judgement Day /James Cameron
• Titanic /James Cameron
• Avatar /James Cameron
• Raging Bull /Martin Scorsese
• The King of Comedy /Martin Scorsese
• After Hours /Martin Scorsese
• The Last Temptation of Christ /Martin Scorsese
• Goodfellas /Martin Scorsese
• Cape Fear /Martin Scorsese
• The Age of Innocence /Martin Scorsese
• Casino /Martin Scorsese
• Gangs of New York /Martin Scorsese
• The Aviator /Martin Scorsese
• The Departed /Martin Scorsese
• Shutter Island /Martin Scorsese
• Hugo /Martin Scorsese
• The Wolf of Wall Street /Martin Scorsese
• Layer Cake /Matthew Vaughn
• Stardust /Matthew Vaughn
• Kick-Ass /Matthew Vaughn
• X-Men: First Class /Matthew Vaughn
• The Man Without a Face /Mel Gibson
• Braveheart /Mel Gibson
• The Passion of the Christ /Mel Gibson
• Apocalypto /Mel Gibson
• District 9 /Neill Blomkamp
• Elysium /Neill Blomkamp
• Hard Eight /Paul Thomas Anderson
• Boogie Nights /Paul Thomas Anderson
• Magnolia /Paul Thomas Anderson
• Punch-Drunk Love /Paul Thomas Anderson
• There Will Be Blood /Paul Thomas Anderson
• The Master /Paul Thomas Anderson
• The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring /Peter Jackson
• The Lord of the Rings: The Two Towers /Peter Jackson
• The Lord of the Rings: The Return of the King /Peter Jackson
• King Kong /Peter Jackson
• The Lovely Bones /Peter Jackson
• The Hobbit: An Unexpected Journey /Peter Jackson
• The Hobbit: The Desolation of Smaug /Peter Jackson
• Reservoir Dogs /Quentin Tarantino
• Pulp Fiction /Quentin Tarantino
• Jackie Brown /Quentin Tarantino
• Kill Bill: Vol. 1 /Quentin Tarantino
• Kill Bill: Vol. 2 /Quentin Tarantino
• Sin City /Quentin Tarantino
• Death Proof /Quentin Tarantino
• Inglourious Basterds /Quentin Tarantino
• Django Unchained /Quentin Tarantino
• Alien /Ridley Scott
• Blade Runner /Ridley Scott
• Gladiator /Ridley Scott
• Hannibal /Ridley Scott
• Black Hawk Down /Ridley Scott
• Kingdom of Heaven /Ridley Scott
• American Gangster /Ridley Scott
• Body of Lies /Ridley Scott
• Robin Hood /Ridley Scott
• Prometheus /Ridley Scott
• Back to the Future /Robert Zemeckis
• Back to the Future Part II /Robert Zemeckis
• Back to the Future Part III /Robert Zemeckis
• Forrest Gump /Robert Zemeckis
• Contact /Robert Zemeckis
• Cast Away /Robert Zemeckis
• The Polar Express /Robert Zemeckis
• Beowulf /Robert Zemeckis
• A Christmas Carol /Robert Zemeckis
• Flight /Robert Zemeckis
• A Beautiful Mind /Ron Howard
• Rush /Ron Howard
• Road to Perdition /Sam Mendes
• Jarhead /Sam Mendes
• Revolutionary Road /Sam Mendes
• Away We Go /Sam Mendes
• Skyfall /Sam Mendes
• 2001: A Space Odyssey /Stanley Kubrick
• The Shining /Stanley Kubrick
• Full Metal Jacket /Stanley Kubrick
• Shame /Steve McQueen
• 12 Years a Slave /Steve McQueen
• Jaws /Steven Spielberg
• E.T. the Extra-Terrestrial /Steven Spielberg
• Raiders of the Lost Ark /Steven Spielberg
• Empire of the Sun /Steven Spielberg
• Jurassic Park /Steven Spielberg
• Saving Private Ryan /Steven Spielberg
• A.I. Artificial Intelligence /Steven Spielberg
• Minority Report /Steven Spielberg
• Catch Me If You Can /Steven Spielberg
• The Terminal /Steven Spielberg
• War of the Worlds /Steven Spielberg
• Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull /Steven Spielberg
• The Adventures of Tintin /Steven Spielberg
• War Horse /Steven Spielberg
• The Matrix /Wachowski Brothers
• The Matrix Reloaded /Wachowski Brothers
• The Matrix Revolutions /Wachowski Brothers
• Cloud Atlas /Wachowski Brothers

فیلم‌های سینمایی خارجی متفرقه:

• The Others /Alejandro Amenábar
• I, Robot /Alex Proyas
• Gravity /Alfonso Cuarón
• The Great Gatsby /Baz Luhrmann
• The Machinist /Brad Anderson
• 42 /Brian Helgeland
• 127 Hours /Danny Boyle
• The Place Beyond the Pines /Derek Cianfrance
• Moon /Duncan Jones
• The Last Samurai /Edward Zwick
• Mr. Nobody /Jaco Van Dormael
• Robot & Frank /Jake Schreier
• The Conjuring /James Wan
• Dallas Buyers Club /Jean-Marc Vallée
• V For Vendetta /James McTeigue
• The Spectacular Now /James Ponsoldt
• Thank You for Smoking / Jason Reitman
• Enemy at the Gates / Jean-Jacques Annaud
• Saving Mr. Banks /John Lee Hancock
• Snowpiercer /Joon-ho Bong
• The Silence of the Lambs /Jonathan Demme
• The Fault in Our Stars /Josh Boone
• Carrie /Kimberly Peirce
• American Psycho /Mary Harron
• Eternal Sunshine of the Spotless Mind /Michel Gondry
• Downfall /Oliver Hirschbiegel
• Captain Phillips /Paul Greengrass
• Crash /Paul Haggis
• The Truman Show /Peter Weir
• Looper /Rian Johnson
• The Last Castle /Rod Lurie
• The Pianist /Roman Polanski
• Rise of the Planet of the Apes /Rupert Wyatt
• Her /Spike Jonze
• The Perks of Being a Wallflower /Stephen Chbosky
• The Help /Tate Taylor
• The Devil's Advocate /Taylor Hackford
• The Grand Budapest Hotel /Wes Anderson
• Troy /Wolfgang Petersen

انیمیشن‌ها:

• Finding Nemo /Andrew Stanton
• WALL·E /Andrew Stanton
• The Iron Giant /Brad Bird
• The Incredibles /Brad Bird
• Ratatouille /Brad Bird
• Toy Story 1&2 /John Lasseter
• A Bug's Life /John Lasseter
• Monsters, Inc /Pete Docter
• Up /Pete Docter
• The Polar Express /Robert Zemeckis
• Beowulf /Robert Zemeckis
• A Christmas Carol /Robert Zemeckis
• Tangled /Nathan Greno, Byron Howard
• Shrek 1&2 /Andrew Adamson
• Final Fantasy: The Spirits Within /Hironobu Sakaguchi, Motonori Sakakibara
• Wreck-It Ralph /Rich Moore
• The Adventures of Tintin /Steven Spielberg
• The Animatrix /Peter Chung, Andrew R. Jones

فیلم‌های سینمایی ایرانی:

• ابراهیم حاتمی‌کیا - از کرخه تا راین
• ابراهیم حاتمی‌کیا - آژانس شیشه‌ای
• ابراهیم حاتمی‌کیا - ارتفاع پست
• ابراهیم حاتمی‌کیا - به رنگ ارغوان
• ابراهیم حاتمی‌کیا - به نام پدر
• اصغر فرهادی - چهارشنبه‌سوری
• اصغر فرهادی - درباره الی
• اصغر فرهادی - جدایی نادر از سیمین
• اصغر فرهادی - گذشته
• کمال تبریزی - لیلی با من است
• کمال تبریزی - فرش باد
• کمال تبریزی - مارمولک
• مجید مجیدی - بچه‌های آسمان
• مجید مجیدی - رنگ خدا
• مجید مجیدی - بید مجنون
• مجید مجیدی - آواز گنجشک‌ها

سریال:

• Game of Thrones / David Benioff & D.B. Weiss
• Breaking Bad /Vince Gilligan
• The Walking Dead /Frank Darabont
• The Big Bang Theory /Chuck Lorre & Bill Pardy

چند نکته:
۱.در تنظیم لیست های بالا نهایت وسواس به خرج داده شده و ترتیب قرار گرفتن فیلم‌ها در قسمت‌هایی که بوسیله کارگردان مشخص شدند بدون شماره و تنها بر اساس ترتیب حروف الفباست.

۲.تعداد فیلمهایی که تا به حال دیدم قطعا خیلی بیشتر از اینهاست ولی من سعی میکنم این لیست رو تا جای ممکن کوچک نگه دارم چون عقیده دارم قفسه فیلم برای بهترین فیلمهایی که تا به حال دیدیم هست نه هر فیلمی که دیده باشیم!
البته هستند فیلم‌های انگشت‌شمار ضعیفی از کارگردان‌های مشهور و بزرگ سینما که در این لیست حضور دارند و تنها به دلیل ناقص نشدن لیست از حذف اونها خودداری کردم.

۳.تعداد جوایز کسب شده هر فیلم در جشنواره‌های مختلف تاثیری در انتخاب اون برای نقد شدن نداره و در این قفسه فیلم سعی میشه نگاه ویژه‌ای به فیلمهای مهم ولی کم سر و صدا صورت بگیره چون به عقیده من یک فیلم میتونه عالی باشه ولی در عین حال هیچ جایزه‌ای رو کسب نکنه!

۴.بعضی از نقدها شامل قسمتی به نام شخصیت‌های فراموش نشدنی هستند که بسته به سلیقه، درباره هر شخصیت بیادماندنی در فیلم مورد نظر در این محل صحبت میشه.

۵.این لیست هر از چند گاهی مجددا به روز میشه و ممکنه محل قرار گرفتن فیلم ها در اون تغییر بکنه.
تاریخ آخرین ویرایش فهرست: ۹۳/۷/۱۴

 

[NEO]

Looper - چرخه گر

Looper (چرخه گر)​

ژانر : اکشن ، علمی تخیلی ، جنایی​

کارگردان : Rian Johnson​

نویسنده داستان : Rian Johnson​

سال ساخت : ۲۰۱۲​

​

خلاصه ای از ابتدای داستان :
فیلم در دو برهه ی زمانی اتفاق میفته که هر دو در آینده هستند . یکی سال ۲۰۴۴ و دیگری ۳۰ سال بعد و در سال ۲۰۷۴ یعنی زمانی که سفر در زمان اختراع و ممکن شده .
داستان اصلی فیلم در سال ۲۰۴۴ اتفاق میفته زمانی که هنوز رویای سفر در زمان به وقوع نپیوسته و گروهای تبهکاری ای هستند که برای گروهای گنگستری که در آینده وجود دارن کار میکنند .
از اونجایی که در آینده (سال۲۰۷۴) کشتن و از بین بردن رد افراد به دلیل پیشرفت علم و روش های مدرن ردیابی غیرممکنه شده گروهای تبهکاری افرادی رو که قصد کشتنشون رو دارن زنده دستگیر میکنند و دست و چشم بسته به گذشته میفرستن تا توسط قاتلینی که لوپر (چرخه گر) نامیده میشن کشته بشن و جسدشون توسط اونها از بین برده بشه . با روش فرد مورد نظر برای همیشه از زمانی که درش زندگی میکنه (سال ۲۰۷۴) به طور کامل محو میشه جوری که انگار اصلا وجود نداشته !
برای باقی نگذاشتن هیچ ردی و همچنین دفع خطر های احتمالی ، گروهای گنگستری که در آینده وجود دارن لوپر ها رو بعد از گذشت ۳۰ سال از امضای قرار دادشون یعنی در سال ۲۰۷۴ دستگیر میکنن و به گذشته میفرستن تا توسط خودشون کشته بشن و در واقع این چیزی هست که لوپر ها موقع امضای قرار داد از اون باخبرن و میدونن که روزی این اتفاق برای خودشون هم میفته ولی به دلیل دستمزد بالایی که این شغل داره یعنی به ازای هر قتل چندین شمش نقره ، حاضر به قبولش میشن .
لوپر ها بعد از کشتن خودشون بازنشسته میشن و به عنوان پاداش دفعه آخر یعنی زمانی که خودشون رو میکشن بجای نقره طلا جایزه میگرن و اینطوری سفر ۳۰ ساله ی اونها تا روز مرگشون شروع میشه .
در این بین شخصیت اصلی داستان - جو (Joe) - وقتی موقع اتمام قراردادش میرسه و باید خودش رو بکشه در حادثه ای جو بزرگتر(Old Joe) از دستش فرار میکنه و موفق به کشتنش نمیشه و قراردادش همچنان باز میمونه چیزی که خلاف توافقات و قرارداد اصلی هست و تازه از اینجاست که داستان اصلی فیلم شروع میشه .

نقد و بررسی :
مثل همیشه اصلی ترین رکن موفقیت یک فیلم داستان اون هست . داستان لوپر هم البته از این قاعده مستثنی نیست و نویسنده اون هم نشون داده که به خوبی به این موضوع واقفه.
داستان لوپر در بستر سفر در زمان اتفاق میفته و برعکس فیلم های مشابهی که به مقوله ی سفر در زمان پرداختن لوپر از لحاظ داستانی و هماهنگی شخصیت ها با هم یک اثر خارق العاده است !
از اونجایی که در فیلم های تخیلی از نوع سفر در زمان واکنش و رفتار فرد نسبت به مسائل در گذشته ، در آینده اون فرد تاثیر و نقش به سزایی داره نویسنده داستان به خوبی تونسته بین این دو مقوله ارتباط و باور پذیری قابل قولی برقرار بکنه بطوری که بیننده به هیچ وجه حتی یک بار هم از ابتدا تا انتهای فیلم بین اما و اگرهای ننتیجه ی واکنش افراد در گذشته و تاثیر اون در آینده گیر نمیکنه .
جوزف گوردون لویت (جو) در این فیلم بر خلاف فیلم های قبلی بازی بسیار خوب و باور پذیری رو به نمایش میزاره .
تیم سازنده روی فرم صورت اون به دلیل تیپ شخصیتی و قاتل بل فطره بودنش بسیار کار کرده و چیزی که ما از چهره ی گوردون لویت در فیلم های نولان به خاطر داریم با چیز که در این فیلم میبینم تفاوت هایی داره !
گوردون لویت برای هماهنگی و شباهتش با بروس ویلیس (جو پیر) حتی مجبور شده طرز صحبت کردنش رو هم عوض بکنه و از جملات کوتاه همراه با کمی بادی لگوویچ صورت استفاده میکنه که در این مورد هم کاملا قابل قبول ظاهر شده .
بروس ویلیس (جو پیر) از لحاظ مدت زمان نسبت به گوردون لویت نقش کمتری رو در فیلم داره ولی با این حال با داشتن همین مدت زمان هم بازی خوبی رو به نمایش گذاشته .
بروس ویلیس در این فیلم نقش خشن و بی رحم ولی کاملا دوست داشتنی ای رو عهده دار هست .
در طول فیلم ما بارها شاهد رو در رو شدن هر دو جو هستیم . اوج هنر نویسنده و کارگردان فیلم هم در همین مواقع نمود پیدا میکنه به طوری که تا آخرین لحظه ی فیلم شما رو در یک دو راهی برای انتخاب جو جوان و پیر قرار میده .
امیلی بلانت (سارا) هم مانند دیگر بازیگران فیلم با رابطه ی عاطفی ای که بین فرزندش (سید) و دلیل رو در رو قرار گرفتن هر دو جو داره به عنوان نقطه ی تقارن فیلم نقش مهمی رو در روند داستانی فیلم ایفا میکنه .
فیلم بارها شما رو در ابتدا و اواسط فیلم غافلگیر میکنه و روندش به هیچ عنوان یکنواخت نیست . اوج هنر فیلم در سکانس پایانی و لحظه ی رو در رو قرار گرفتن جو ها هست که کارگردان در اونجا هنر اصلیش رو به تماشا میگذراه .

کلام آخر :
لوپر از لحاظ واکنش عمومی و رضایت مخاطب و همچنین توجه منتقدین بسیار موفق عمل کرد و به عنوان فیلم هایی که بر مبنای مسافرت در زمان ساخته شدند میشه گفت که به درو از کلیشه های موجود از بهترین اونهاست .
دیدن این فیلم رو به تمام دوست داران ژانر علمی تخیلی توصیه میکنم .

 

[NEO]

Million Dollar Baby - عزیز میلیون دلاری

Million Dollar Baby (عزیز میلیون دلاری)​

ژانر : درام
کارگردان : Clint Eastwood
نویسنده داستان : Paul Haggis (نمایشنامه) ، F.X. Toole (داستان)
سال ساخت : ۲۰۰۴​

​

خلاصه ای از ابتدای داستان:
این فیلم دارم ، روایتگر دختری تنها و از خانواده رانده شده به نام مگی هست که برای امرار معاش مجبور به کار کردن در یک رستوران هست و به سختی میتونه از پس مخارج زندگیش بر بیاد .
فقر مگی به حدی هست که برای گذران زندگی مجبور به خوردن ته مانده غذای مشتری ها و جمع کردن پول خورده ها هست .
علی رغم تمام این مشکلات مگی عاشق بوکس هست .
شبی مگی برای تماشای مسابقه بوکس سنگین وزن مردان به سالن مسابقه میره و اونجا با مربی کار کشته و با تجربه ای نام فرانکی آشنا میشه و اونجا ازش درخواست میکنه به اونم آموزش بکس بده ولی فرانکی به دلیل اینکه اون دختره این درخواست رو رد میکنه .
فردای همون روز فرانکی وقتی به باشگاه بوکسش میره در کمال تعجب میبینه که مگی هم در اونجا ثبت نام کرده و ...

نقد و بررسی :
عزیز میلیون دلاری ، ساخته ی بازیگر و کارگردان سرشناس آمریکایی ، کلینت ایستوود هست که به عنوان یکی از موفق ترین فیلم های درام در دهه ی ابتدایی قرن ۲۱ ام ازش نام برده میشه .
همانند تمام فیلم های درام ، محتوا و اسکلت فیلم به تصویر کشیدن عشق دو شخصیت اصلی داستان هست ولی این بار نه عشقی از جنس دو زوج جوان و عاشق ، بلکه عشق پدر و فرزندی !
مگی (هیلاری سوانک) همونطور که در ابتدای خلاصه ی داستان هم گفته شد بسیار تنهاست . تنهایی مگی ناشی از مرگ یا نبود والدینش نیست بلکه چیزی که مگی به شدت ازش رنج میبره بی توجهی مادر و خواهرانش نسبت به اونه . مادر و خواهرانی که مدت هاست زنده و سر حال هستن ولی اهمیتی به مگی نمیدن .
در سوی دیگه فرانکی (کلینت ایستوود) مربی با سابقه ی بکس و صاحب باشگاه مشت زنی قرار داره که همانند مگی به شدت از تنهایی رنج میبره . فرانکی هر هفته نامه هایی برای دخترش میفرسته ولی هفته ی بعد نامه ها برگشت میخوره و با نگاهی سرشار از افسوس بعد از دیدن نامه های برگشت خورده اونا رو جمع میکنه و در جعبه ای نگهداری میکنه تا شاید روزی وقتی دخترش رو دید این نامه ها رو بهش نشون بده .
در این بین اما کسی هست که به عنوان نوعی واسطه بین مگی و فرانکی عمل میکنه .
ادی (مورگان فریمن) که مثل همیشه در قالب نقش مکمل ظاهر شده ، در باشگاه مشت زنی ای که فرانکی صاحب اون هست نقش سرایدار رو داره.
ادی سابقا یک مشت زن حرفه ای بوده و رابطه ی عاطفی تنگاتنگی هم با فرانکی داره . سابقه ی آشنایی ادی و فرانکی هم به مدت ها قبل و وقتی مشت زنی کار میکرده بر میگرده . ادی زخمی رو از دوران مشت زنی به همراه داره که مسیر زندگی اون رو به طور کلی عوض کرده و هر از گاهی در گفت و گو با مگی از خاطراتش درباره گذتشه و دوران مشت زنی میگه .
از نقاط قوت فیلم میشه به انتخاب بی نقص تمام بازیگران اشاره کرد .
تمام بازیگران با نقش هاشون خو گرفتن و جوری در نقش فرو رفتن که انگار برای همین کار متولد شدن . اوج هنر کارگردان و فیلم این هست که شما در جایی که باید ، عاشق شخصیتی میشید و در جای دیگه با تمام وجود تنفر رو از شخصیت دیگه ای حس میکنید .
نکته ی دیگه ، هنر کارگردان در به تصویر کشیدن فقر شخصیت اصلی و ادی هست .
چیزی که در صحنه ای که ادی به دفتر کار فرانکی اومده و پاهاش رو از کفشش بیرون اورده و گذاشته روی میز و همزمان توجه فرانکی به جوراب های سوراخ سوراخ ادی جلب میشه به اوج خودش میرسه .

مکالمه ای که در این حین بین ادی و فرانکی برقرار میشه واقعا شنیدنی هست :
فرانکی : کفشات کو ؟
ادی : اندازه ی پاهای من نیستن .
فرانکی : سوراخ های بزرگی روی جوراباته !
ادی : اونقدر ها هم بزرگ نیستن .
فرانکی : بهت پول ندادم یه جفت جوراب نو بخری ؟
ادی : اون جورابای خوابه منه . پاهام دوست دارن شبا کمی هوا بخورن .
فرانکی : پس چرا اینا رو توی روز پوشیدی ؟
ادی : چون جوراب های روزانه ی من سوراخ های خیلی زیادی دارن !
همینطور که میبینید برای درک فقر طرفین در فیلم تلاش بسیار موفقی صورت گرفته جوری که گاهی اوقات این فقر مضحک و در عین حال غم انگیز میشه .
فیلم موسیقی و فیلم برداری بسیار ساده ای داره و شاید تنها اشکالی که بشه بهش گرفت موسیقی کمی تاریخ مصرف گذشته اش هست اما همین فاکتور مهم هم به مرور با گذشت زمان فیلم و غرق شدن در موضوع اصلی به کلی فراموش میشه و داستان فیلم به نوعی این ضعف رو جبران میکنه .
فیلم با هزینه ی بسیار پایین ساختش از لحاظ نقد و نمره ی منتقدین کاملا موفق عمل کرد .
عزیز میلیون دلاری موفق شد برنده اسکار بهترین فیلم سال ۲۰۰۴ ،
برنده اسکار بهترین کارگردانی برای کلینت ایستوود ،
برنده اسکار بازیگر نقش مکمل مرد برای مورگان فریمن و
برنده اسکار بازیگر نقش اول زن برای هیلاری سوانک بشه .

این فیلم همیچنین نامزد دریافت سه جایزه اسکار دیگه در رشته های تدوین ، بهترین بازیگر نقش اول مرد برای کلینت ایستوود و بهترین فیلمنامه اقتباسی برای پل هگیس شد .

مثل همیشه نقطه ی اوج اکثر فیلم های موفق ، سکانس پایانی و آخر فیلم هست ، جایی که فرانکی بین دو راهی بزرگی که مگی در مقابلش قرار داده قرار گرفته و شما این سوال رو از خودتون میپرسید آیا فرانکی آخرین خواسته ی مگی رو برآورده میکنه ؟!

کلام آخر :
عزیز میلیون دلاری در ژانر درام یک شاهکار به تمام معناست و تجربه ای خواهد بود که هرگز فراموش نخواهید کرد .
به شخصه تا قبل از دیدن فیلم هیچ اطلاعی درباره جوایز متعددی که این فیلم کسب کرده نداشتم و فکر میکردم دارم یک فیلم معمولی رو میبینم . اما بعد از تمام شدن فیلم تازه به عظمت فیلم پی بردم .
اگر تا به حال موفق به دیدن این فیلم نشدین بدون فوت وقت اونو گیر بیارید و تماشا کنید و با کلینت ایستوود ، اسطوره ی فیلم های وسترن در مقام کارگردان بیشتر آشنا بشید .

 

[NEO]

Gladiator - گلادیاتور

Gladiator (گلادیاتور)​

ژانر : درام ، تاریخی ، اکشن
کارگردان : Ridley Scott
نویسنده داستان : David Franzoni
سال ساخت : ۲۰۰۰​

​

خلاصه ای از ابتدای داستان :
ماکسیموس فرمانده بزرگ ارتش روم به همراه مارکوس اوریلیوس پادشاه، آخرین گروه از بربرها رو در نبردی سخت شکست میدن.
در شب پیروزی پادشاه ماسکیموس رو به چادر خودش فرامیخونه تا مسئله مهمی رو باهاش در میون بزاره.
سزار (پادشاه) در ابتدا درباره گذشته روم و اینکه چرا ما اینجا هستیم از ماکسیموس میپرسه. بعد از اون به سراغ گذشته ماکسیموس میره و ازش میخواد که براش درباره خانه و خانواده‌اش تعریف بکنه. فرمانده و پادشاه مثل دو دوست صمیمی لحظاتی رو با هم میگن و میخندن.
سرانجام سزار هدفش رو از دعوت ماکسیموس میگه.
پادشاه از ماکسیموس میخواد که بعد از مرگش اجازه بده تا قدرت پادشاهی به جای پسرش کومودوس به اون منتقل بشه تا روم از وضیعت بد و فسادی که سالهاست دامنه اونو گرفته رها بشه.
ماکسیموس در ابتدا قبول نمیکنه و از سزار میخواد تا صبح برای فکر کردن و تصمیم گیری نهایی بهش فرصت بده.
در همین حین و بعد از خروج ماکسیموس از چادر امپراتور، سزار کومودوس پسرش رو احضار میکنه تا موضوع رو باهاش در میون بزاره.
کومودوس از شنیدن اینکه پدرش نمیخواد اون رو جانشین خودش اعلام بکنه سخت شکه میشه و حتی به گریه میفته!
بعد از مشاجره با پدر کومودوس امپراتور رو به قتل میرسونه و طوری وانمود میکنه که پدرش در حین خواب و به مرگ طبیعی مرده.
کومودوس ماکسیموس رو فرا میخونه و ازش میخواد که باهاش به عنوان پادشاه جدید روم بیعت کنه اما ماکسیموس که از ماجرا باخبره و میدونه که سزار به قتل رسیده دست کومودوس رو پس میزنه.
کومودوس هم بلافاصله دستور قتل ماکسیموس و خانواده‌اش رو میده. اما ماکسیموس موفق میشه از مهلکه جون سالم بدر ببره و بی وقفه و بدون معطلی برای نجات جان خانواده اش به سمت خونه‌اش میتازه ولی نمیتونه به موقع برای کمک به همسر و فرزندش برسه و اونا به دست مامورین کومودوس کشته میشن.
ماکسیموس که شب و روز و بدون استراحت برای کمک به خانواده‌اش تاخته وقتی با جنازه های مرده اونها رو‌به‌رو میشه نمیتونه شُکی که بهش وارد شده رو تحمل بکنه و بیهوش میشه.
بعد از به هوش اومدن ماکسیموس خودش رو در یک قفس و در بین یک کاروان گلادیاتوری میبینه و متوجه میشه که تبدیل به یک برده شده و حالا اون به چیزی به جز انتقام فکر نمیکنه و تازه از اینجا ماجرای اصلی فیلم شروع میشه.

نقد و بررسی :
ریدلی اسکات کارگردان فیلم ثابت کرده در ساخت دو نوع فیلم تبحر و مهارت خاصی داره. یکی علمی تخیلی و دیگری تاریخی.
در بین فیلم های تاریخی اسکات گلادیاتور قویترین اون در تمامی جهات فنی و هنری محسوب میشه.
فیلم روایت تاریخی بسیار خوبی از حال و هوایی روم باستان ، عظمت روم و همچنین نوع تفریح وحشیانه پادشاهان و مردم اون زمان رو داره.
همونطور که در خود فیلم شاهد اون هستیم در مدت حیات مارکوس اوریلیوس بازی های گلادیاتوری به دستور پادشاه بل کل منسوخ و از تفریحات عمومی مردم حذف شده. اما با روی کار اومدن کومودوس دوباره این بازی ها از نو احیا میشه.
چیزی که واقعا در یک فیلم تاریخی اهمیت داره طراحی لباس و دکور هست.
قسمت عمده ای از هزینه ساخت اینجور فیلم ها هم بخاطر همین دکورهای عظیم و پرهزینه است.
در دهه نود و ابتدای دهه بعد فیلم های هالیوودی دچار یک جهش بزرگ در جلوه های ویژه شدند. فیلم های اکشن و جنگی همه به وسیله‌ی نیروی انسانی ساخته میشدن چون هنوز تکنولوژی کامپیوتری پیشرفت زیادی نکرده بود و طبیعتا کارگردان مجبور بود برای خلق صحنه های نبرد از نیروی انسانی استفاده کنه . در نتیجه نیاز به لباس های متنوع و به تعداد زیاد به وجود میاد.
گلادیاتور به خوبی از پس این چالش براومد. شما اگر به طور ویژه فقط به تنوع لباس هایی که کومودوس از ابتدا تا انتهای فیلم به تن میکنه توجه کنید متوجه گفته من میشین.
تلاش های تیم سازنده فیلم در نهایت جایزه اسکار بهترین طراحی لباس رو برای فیلم به ارمغان داشت.

در زمینه موسیقی و فیلم برداری گلادیاتور غوغا کرد!
موسیقی متن فیلم اثر هانس زیمر آهنگ ساز تونای آلمانی هست.
زیمر برای این فیلم حداقل ۱۷ قطعه مجزا ساخته که در عین شباهت با هم و حفظ تم اصلی فیلم هر کدوم برای خودشون یک قطعه جداگونه محسوب میشن. در کل میشه گفت گلادیاتور در کنار شوالیه تاریکی از بزرگترین آثار زیمر به حساب میاد.
گلادیاتور بغیر از انواع جایزه های کوچک و بزرگ دیگه در رشته موسیقی در نهایت برای زیمر تنها جایزه اسکارش رو در بر داشت.
اما در مورد فیلم برداری همونطور که توی پاراگراف قبلی هم گفتم فیلم با چالش بزرگ جلوه های ویژه رو به رو بود.
خوشبختانه نبردها و دورنمایی که به وسیله‌ی دوربین از میدان نبرد و جنگ ها میبینیم همه واقعی و بدون هیچ گونه تکنیک کامپیوتری هستند و همین مورد هم باعث باور پذیری صحنه ها برای مخاطب شده.
اما تیم جلوه های ویژه خود به خود و بخاطر داستان فیلم مجبور میشه کلوسیوم استادیوم بزرگ بازیهای گلادیاتوری در روم رو به صورت کامپیوتری در فیلم شبیه سازی بکنه اما نه به صورت کامل بلکه نصفه و نیمه !
به این صورت که کلوسیوم در اون زمان سه طبقه اصلی برای تماشکران داشته.
تیم دکور و صحنه از روی نقاشی هایی که از کلوسیوم دو هزار سال پیش برجا مونده طبقه اول رو واقعا میسازن و تیم جلوه های ویژه طبقه دوم و سوم رو به وسیله‌ی کامپیوتر و اصطلاحا تکنیک Computer-generated imagery) CGI) میسازن ولی اونقدر هنرمندانه که اگر شما قبل از تماشای فیلم از این موضوع مطلع نباشید یقینا مثل خود من با یک بار دیدن فیلم محال ممکنه به این موضوع پی ببرید!

نمای کامل از داخل کلوسیوم - به تفاوت طبقات اول و دوم دقت کنید.​

شخصیت‌های فراموش نشدنی ...
اگر قرار باشه بهترین بازیگر فیلم رو انتخاب کنم یقینا اون یواکین فینیکس (کومودوس) خواهد بود.
فینیکس به قدری توی این فیلم زیبا بازی کرد که از نظر من لایق واقعی بهترین بازیگر نقش مکمل سال ۲۰۰۰ بود!
چیزی که علی رغم اینکه نامزد دریافت اون هم شد ولی نتونست برنده اون بشه.
نوع بازی بخصوص فینیکس توی گلادیتور قبل از به قتل رسوندن پدر و بعد از اون ۱۸۰ درجه با هم متفاوته به طوری که شاهزاده ای که تا قبل از قتل پدر بسیار مهربانه و با خواهرش رابطه بسیار نزدیک و صمیمی ای داره و حتی با ماکسیموس هم دوست و نزدیکه بعد از اون واقعه به یک باره متحول و عوض میشه.

کومودوس بسیار تنهاست و همواره از این عقده که پدر و اطرافیانش و حتی مردم اون رو جدی نمیگرن و محبوبیتی نداره رنج میبره به طوری که بعد از مرگ پدر علاوه بر فرمان های مکرر قتلی که برای مخالفانش صادر میکنه همچنان سعی داره دل خواهرش رو بدست بیاره و خواهرش رو تنها پشتیبان و حامی خودش میبینه اما وقتی در اواخر فیلم به خیانت خواهرش هم پی میبره غم و اندوه و عصبانیتش دو چندان میشه و فینیکس این مورد رو به نحو احسن نمایش میده.
کومودوس همچنین به ماکسیموس که حالا یک برده شده و پدرش اون رو نایب السلطنه خودش هم کرده بوده به شدت حسادت میکنه.
فینیکس این حسادت رو به خوبی توی فیلم نشون میده و حقیقتا عالی بازی میکنه.
در یک کلام از نظر من تواناترین بازیگر فیلم یواکین فینیکسه.

کلام آخر :
اوج اقتدار و حکومت غرب در دوران روم باستان بوده و تا به حال فیلم های بسیار زیادی پیرامون امپراتوری روم ساخته شده اما گلادیاتور بعد از ۱۳ سال از اکرانش از نظر منتقدین موفق‌ترین فیلم تاریخی درباره روم بوده.
این فیلم در ۷۳ امین مراسم جوایز آکادمی موفق به کسب ۵ جایزه اسکار از قبیل :

• برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد
• برنده جایزه اسکار بهترین جلوه‌های ویژه
• برنده جایزه اسکار بهترین طراحی لباس
• برنده جایزه اسکار بهترین صدابرداری
• برنده جایزه اسکار بهترین فیلم

شد.
دیدن این فیلم رو به زبان اصلی و به دفعات مکرر توصیه میکنم.

 

[NEO]

Tangled - گیسو‌ کمند

Tangled (گیسو‌ کمند)​

ژانر : انیمیشن ، کمدی
کارگردان : Nathan Greno و Byron Howard
نویسنده داستان : برادران گریم
سال ساخت : ۲۰۱۰​

​

خلاصه ای از ابتدای داستان :
در سرزمینی خیالی فرمانروایی عادل و مهربان به همراه ملکه‌اش حکمرانی میکنند.
در روزی از روزها قطره ای از خورشید به روی زمین میچکه و تبدیل به یک گل طلایی میشه. این گل خاصیت جاودانگی داره.
پیرزنی به نام گاتل این گل رو پیدا میکنه و با خوندن آواز انرژی جاودانگی گل رو به دست میاره و جوان میشه. اما این جوانی موقتیه و بعد از مدتی پیرزن دوباره به وضعیت قبلیش بر میگرده.
در همین حین ملکه که بارداره در بستر بیماری و مرگ میفته و مردم شهر دربه‎‌در به دنبال دارویی هستند که ملکه رو باهاش درمان کنند.
اونها به طور اتفاقی گل طلایی رو که پیرزن برای جوان شدن ازش استفاده میکرده رو پیدا میکنن و اون رو به قصر میبرن. گل رو میجوشونن و به ملکه میدن و اون درمان میشه و یک دختر زیبا با موهای به نام راپونزل که خاصیت جاودانگی گل رو داره به دنیا میاره.
پیرزن در تکاپوی جوان شدن به قصر میره و سعی میکنه تکه ای از موهای راپونزل رو جدا کنه و با خودش ببره اما وقتی این کار رو میکنه متوجه میشه که اگر موها بریده بشن خاصیت خودشون رو از دست میدن و به رنگ قهوه ای در میان.
بنابراین راپونزل رو میدزده و در جایی دور افتاده اون در بالای یک برج زندانی میکنه و خودش رو مادر اون جا میزنه و سال های سال به وسیله همین قدرت جوان میمونه تا اینکه ...

نقد فیلم :
لازمه قبلش یک مقدمه کوتاه از سرگذشت شرکت والت دیزنی بگم.
همه شرکت والت دیزنی رو با انیمیشن های کلاسیکش مثل سفید برفی و هفت کوتوله، سیندرلا، هرکول و ... انیمیشن هایی از این قببیل که همه میوزیکال هستند میشناسن.
از سال ۱۹۹۵ که همکاری دیزنی و پیکسار آغاز شد نوع و قالب ساخت انیمیشن های جدید این شرکت عوض شد و علاوه بر اینکه از لحاظ گرافیکی و داستان سرایی پیشرفت چشم گیری داشتند دیگه به مانند گذشته میوزیکال نبودند.
دیزنی تو این مدت دیگه سازنده انیمیشن نبود و به عنوان ناشر عمل میکرد و به طور کلی از ساخت انیمیشن فاصله گرفته بود.
همکاری دیزنی و پیکسار ادامه پیدا کرد و در اون سالها پیکسار و دیزنی در عرصه انیمیشن یکه تازی میکردند و بدون رقیب چندان مطرحی کل بازار انیمیشن رو در دست داشتند تا اینکه بعد ها و در سال ۲۰۰۵ بین این دو شرکت اختلافاتی پیش اومد و برای مدت کوتاهی از هعم جدا شدند.
بعدها دیزنی پیکسار رو که یک استودیوی مستقل بود رو خریداری کرد و حالا پیکسار به عنوان زیرمجموعه ای از دیزنی حساب میشه.
با تمام این اوصاف و رابطه قدیمی دیزنی و پیکسار Tangled محصول پیکسار نیست و دیزنی خودش اون رو با به میل و سلیقه خودش و به سبک انیمیشن های میوزیکال کلاسیک خودش ساخت چیزی که در نهایت به یک شاهکار تمام عیار و به نظر من بهترین انیمیشن تاریخ دیزنی بدل شد.

همونطور که گفتم این انیمیشن میوزیکال هست اما نه یک فیلم میوزیکال عادی!
ترانه های این فیلم همیشه در طول داستان قرار گرفتن و فیلم رو قطع نمیکنند و از لحاظ متن و محتوا کاملا حرفه ای تهیه شدن.
یعنی شما با فیلمی که یک وقتایی به بهانه میوزیکال بودن درش موسیقی و شعر میشنوید روبه‌رو نیستید.
ژولیده در ابتدا قرار بود با نام تجاری "راپونزل" اکران بشه ولی تیم سازنه به دلیل اینکه احتمال میدادن بخاطر این اسم پسرها اون رو یک انیمیشن دخترانه قلمداد کنند و از دیدنش امتناع کنن نام اون رو به نام فعلی "ژولیده (Tangled)" تغییر دادند.
و واقعا هم شما با یک انیمیشن عادی که مثل اکثر کارهای قبلی دیزنی یک شاهزاده شخصیت محوری اون هست روبه‌رو نیستید.
در این انیمیشن علاوه بر راپونزل با گویندگی مندی مور شاهد حضور یوجین با نام مستعار فلین رایدر هستیم که بعدها راپونزل به معشوقه اون بدل میشه.
علاوه بر دو شخصیت اصلی که در بالا ذکر شدند ما همچنین ماکسیموس اسب وفادار و وظیفه شناس فرمانده رو میبینم که به دلیل دزدی تاج سلطنتی میخواد سر به تن یوجین نباشه و هرگز دست از جست‌وجو و تعقیب اون بر نمیداره.
صحنه های تعقیب و گریز و دعواهای این دو با هم و در نهایت آشتی اونها و رابطه احساسی‌ای که این دو باهم پیدا میکنند، هم اوج طنز و کمدی فیلم محسوب میشه.
علاوه بر تمام اینها حضور یک آفتاب پرست کوچیک به نام پاسکال که تنها هم‌بازی راپونزل محسوب میشه و به نظر میاد خیر و صلاح اون رو میخواد هم دیدنی و قابل توجهه.

کلام آخر :
ژولیده یک انیمشن طنز و میوزیکال تمام عیار هست که با بودجه هنگفت ۲۶۰ میلیون دلاری ساخته شد.
در ایران هم یک دوبله واقعا حرفه‌ای روی این انیمیشن انجام شد به طوری که تمام شعرها به فارسی برگردونده و با فیلم هماهنگ شدند.
دوبله یوجین هم توسط مهرداد رییسی و راپونزل هم توسط مرجانه گلچین انجام شد و این اثر به عقیده من به یکی از ماندگارترین آثار دوبله فارسی ۱۰ سال گذشته بدل شد.
دیدن این انیمیشن رو به هر دو صورت دوبله فارسی و همچنین زبان اصلی پیشنهاد میکنم.

 

[NEO]

The Truman Show - نمایش ترومن

The Truman Show (نمایش ترومن)​

ژانر: درام ، کمدی
کارگردان: Peter Weir
نویسنده داستان: Andrew Niccol
سال ساخت: ۱۹۹۸​

​

خلاصه‌ای از ابتدای داستان:
قهرمان و شخصیت اصلی داستان فردی به نام ترومن بوربنک یک مرد متاهل و بسیار مهربان و اجتماعی هست که مثل تمام مردم شهر صبح‌ها سر ساعت مشخص از خواب بیدار میشه، از خونه بیرون میاد و به سر کارش میره.
ترومن ۳۰ ساله تا به حال هرگز از جزیره‌ای که درش زندگی میکنه خارج نشده و همیشه رویای سفر و دیدن سایر نقاط جهان رو در سر میپرورنه ولی هر بار به دلیلی نمیتونه از شهر خارج بشه و این موضوع واقعا اون رو کلافه کرده.
صبح یک روز که ترومن از خونش بیرون میاد با صحنه سقوط یک شی از آسمان روبه‌رو میشه و این آغازی میشه بر شک و تردید اون مبنی بر اینکه یک جای کار میلنگه و زندگی اون یک زندگی عادی نیست.

نقد و بررسی:
فیلم نمایش ترومن یک درام به تمام معنا و کم‌نظیر هست ولی این درام نه اجتماعی محسوب میشه و نه خانوادگی.
موفقیت نمایش ترومن مدیون داستان ناب اون هست. داستانی که نه قبلا مشابه‌اش جایی دیده شده و نه از منبعی الهام گرفته شده.
اندرو نیکول که همه ما با فیلم «ارباب جنگ (Lord of War)» اون رو میشناسیم در سال ۹۸ هنوز شهرت آنچنانی نداشت و با داستانی که برای نمایش ترومن نوشت و قبلا از اون با موفقیتی که با فیلم «Gattaca» کسب کرده بود به جمع مدعیان سینمای حرفه‌ای هالیوود پرتاب شد و این اثر سرآغازی بود برای فعالیت حرفه‌ای اون در مقام کارگردانی.
نمایش ترومن در واقع نمایشی از رابطه اشخاص با همه. اشخاصی که از یک جنس نیستند و بیشتر مواقع برای هم نقش بازی میکنند.
در طول فیلم ما شاهد رابطه شخصیتهای متعددی با هم هستیم.
از رابطه ترومن با همسرش مریل که بعد از سالها زندگی هنوز براش مثل یک غریبه میمونه گرفته تا دوست صمیمیش مارلون که ترومن اون رو محرم اصرار خودش میدونه.
اما چیزی که در این فیلم واقعا جالب از کار در اومده نمایش فراز و فرود رابطه ترومن با همکلاسیش سیلویاست.
رابطه‌ای که علی رغم میل کامل دو طرف به شکل‌گیری و ادامه اون هر بار توسط یک قدرت خارجی بهم میخوره و وقایع رو جوری رقم میزنه که در نهایت به جدایی کامل این دو از هم می‌انجامه.
اما نقطه مقابل این رابطه همزیستی ترومن با همسرش مریل هست. کسی که قیافه زیبایی داره و مکررا لبخند میزنه و رفتار و حرکات مصنوعی زیادی داره.
فیلم با کمک بازی عالی این زوج به خوبی این رابطه رو به تصویر میکشه و به نوعی تداعی میکنه که این دو علی رغم اینکه زن و شوهراند از هم دیگه نفرت هم دارند.

قیافه مُدل‌گونه مریل و نوع تبلیغ محصولات از طرف اون بیش از هرچیزی من رو یاد یکی از موزیک ویدئوهای گروه Evanescence با نام Everybody's Fool میندازه!​

همینطور که در بخش خلاصه داستان هم به اون اشاره شد، مردم شهر برای جلوگیری از خروج ترومن از شهر ترفنتدهای جالب و حساب شده‌ای رو به کار میگرند که اتفاقا بخش قابل توجهی از زمان فیلم رو هم به خودش اختصاص میده.
این ترفندها و واکنش ترومن به اونها که گاهی اوقات با کمی چاشنی طنز هم قاطی میشه نشون از خلاقیت و ذهن باز نویسنده و کارگردان فیلم داره.
خلاقیتی که هر بار به نحوی بخشی از مردم شهر رو به دروغ گفتن وا میداره. اونم دروغهایی که تشخیص دروغ بودنشون گاهی اوقات خیلی سخت میشه و شما اگر خودتون رو به جای ترومن فرض کنید به خودتون این حق رو میدید که به این دروغ ها شک کنید ولی در عین حال اونها رو باور هم بکنید.

احتمالا چیزی که اینجا ترومن با خودش فکر میکنه اینه که «آیا منطقیه که یک شرکت توریستی اینطوری مشتری‌هاش رو از سفر کردن بترسونه؟!»​

پیتر ویر کارگردان فیلم که علی‌رغم توانایی‌اش در تجربه‌های جدید به نوعی استاد فیلمهای درام هم شناخته میشه در این فیلم نشون داده که بهترین شیوه برای تحت تاثیر قرار دادن بیننده استفاده از عنصر غافلگیری هست.
غافلگیری بزرگی که برای بیننده و همچنین ترومن در اواخر فیلم اتفاق میفته نقطه اوج فیلم و یکی از دلایل موفقیت اون محسوب میشه.

کلام آخر:
نمایش ترومن فیلم فوق العاده‌ای نیست ولی یک فیلم خیلی خوبه.
فیلمی که بعد از سالها از اکرانش هنوز بیننده داره و برای اونهایی که این فیلم رو ندیدن و عاشق تجربه‌های جدید هستند میتونه گزینه بسیار خوبی باشه.

 

[NEO]

The Green Mile - مسیر سبز

The Green Mile (مسیر سبز)​

ژانر: جنایی ، درام ، فانتزی
کارگردان: Frank Darabont
نویسنده داستان: Stephen King فیلمنامه: Frank Darabont
سال ساخت: ۱۹۹۹​

​

خلاصه‌ای از ابتدای داستان:
کل داستان این فیلم در واقع نوعی فلش بک به خاطرات پلیس سابق پل اجکام ـه که در گذشته و در زندانی در آمریکا مسئول اعدام به وسیله صندلی الکتریکی بوده.
روزی از همین روزها زندانیه سیاهپوست و درشت هیکلی به نام جان کافی به بند اعدام فرستاده میشه که متهم به تجاوز به دو دختربچه و قتل اونهاست.
در ابتدا برخورد مسئولین بند و و سایر زندانی‌ها با جان کافی برخوردی خشک و محتاطانه است. اما این رویه بعد از درمان بیماری پل اجکام رییس و مسئول بند توسط قدرت ماورایی جان به کلی عوض میشه و مسئولین بند و سایر زندانی‌ها به این موضوع پی میبرند که جان برخلاف اونچه گفته میشه انسان سنگ‌دل و بی رحمی نیست.
رفته رفته زندانبان‌ها و بقیه زندانی‌ها تحت تاثیر رفتار و قدرت جان کافی قرار میگیرند و پی به این موضوع میبرند که کافی در قتل اون دو دختر هیچ نقشی نداشته و در واقع بیگناهه.

نقد و بررسی:
به طور کلی فیلمهایی که داستانشون در محدوده زندان اتفاق میفته فیلم‌های بسیار جذابی هستند و من به شخصه به اونها علاقه خاصی دارم.
فرانک داربونت که همه با فیلم بزرگ «رستگاری در شاوشنگ» اون رو میشناسیم پنج سال بعد از ساخت فیلم مذکور یک بار دیگه به سراغ یکی دیگر از رمان‌های استیفن کینگ رفته و این بار با برداشتی کامل و بی‌نقص مثل رستگاری در شاوشنگ چنان اثر بیادماندنی‌ای خلق کرده که یقینا هرگز دوباره شاهد فیلمی در حد و اندازه اون برای بار دوم از هیچ کارگردانی نخواهیم بود.
مسیر سبز به نوعی نمایش تمام عیاری از قربانی شدن حقیقته.
در طول فیلم شاهد اعدام دردناک چندین زندانی هستیم که قبل از اون بارها و بارها قسم میخورند که بیگناه‌اند.
شخصیت هر زندانی در این فیلم منحصر به فرده و علیرغم تفاوت‌های آشکار سنی، نژادی و اخلاقی‌ای که هر زندانی با دیگر هم‌بند خودش داره وجه اشتراک همه اونها مرگ و اعدام به وسیله صندلی الکتریکیه.
مسیر سبز شخصیت پردازی بسیار عمیقی داره به طوریکه در ابتدای فیلم احساس تماشاگر نسبت به شخصیت جان کافی نوعی حس تنفره ولی در ادامه و رفته رفته با پیشرفت فیلم و آشکار شدن حقایق برای بیننده شخصیت منفور فیلم به یکباره به یگانه قهرمان محبوب فیلم بدل میشه.
مسیر سبز دقیقا و عین قصه‌های جن و پری شخصیت های کاملا قرینه داره و کارگردان و نویسنده فیلمنامه یعنی فرانک داربونت با آگاهی کامل از این مسئله به خوبی از این امتحان سربلند بیرون اومده.
در یک طرف داستان جان کافی و پل اجکام و سایر زندانبان‌ها قرار دارند و در طرف دیگه بیلی وحشی و پرسی قرار گرفتند.
نوع رابطه این شخصیت‌ها با هم بسیار جالب و عمیق ازآب دراومده. بیلی وحشی دوست داره هر کسی رو به هر دلیلی مورد اذیت و آزار قرار بده و پرسی از دیدن عذاب کشیدن بقیه به شدت لذت میبره و برای تکرار اعمالش دست به هر کاری میزنه.
اما نکته‌ای که اینجا به شدت قابل توجه تقابل شخصیت‌ها با همه.
به عنوان مثال بیلی وحشی که همه رو مورد اذیت و آزار قرار میده از رییس بند، پل اجکام، حساب ویژه‌ای میبره ولی در عین حال از پرسی دیگر زندانبان بند که از بسیاری از جهات شباهت ویژه‌ای به خودش داره و همچنین سایر زندانیا تنفر عمیقی داره.
اما در این بین خود شخصیت پرسی هم خیلی جلب توجه میکنه. کسی که معلوم نیست یک بیمار روانیه و یا یک زندانبان به شدت حسود و عقده‌ای که میخواد تلافی سرخوردگی‌های قبلیش در جامعه و بیرون از زندان رو، روی سر زندانیا خالی کنه. رفتار پرسی با دل(یکی از زندانی‌ها) و موشی که در زندان تنها همدم اونه و عذاب دادن مکرر اونا که بخش قابل توجهی از زمان فیلم رو هم به خودش اختصاص داده باعث میشه بیننده با زندانی‌های محکوم به اعدام احساس همدردی بکنه.

پرسی بدلیل نفرت قبلی‌ای که نسبت به دل داشته در روز اعدام چنان بلایی به سر دل بیچاره میاره که برای لحظاتی خودش هم از کاری که کرده پشیمون میشه!​

در این فیلم حتی به موش دیل یعنی آقای جینگلز هم شخصیت داده میشه. دیل که به نوعی بعد از جان کافی مظلوم‌ترین زندانی بند هست تصمیم میگیره تنهاییش رو با یک موش که محل زندگیش در درون سوراخ سُمبه‌های زندانه و گاهی اوقات از سوارخش بیرون میاد و توی زندان چرخی میزنه قسمت بکنه.
شاید در نگاه اول این ذهنیت ایجاد بشه که یک موش در چنین فیلمی اصلا چه نقشی میتونه داشته باشه ولی با گذشت زمان و آشکار شدن هرچه بیشتره شخصیت و احساسات هر زندانی و مخصوصا سکانس پایانی اعدام دل که به عنوان آخرین خواستش قبل از رفتن به اتاق اعدام از پل اجکام و سایر زندانبان‌ها در خواست میکنه که آقای جینگلز رو به یک شهر خیالی به نام «موس ویل» که اونجا موش‌ها درش در امان هستند ببره و قول بده که اتفاق بدی برای آقای جینگلز نمیفته. پل هم با کمال میل قبول میکونه.
به جرات میتونم بگم بازی تماشایی مایکل جتر در نقش دل و همچنین بیان احساسات اون در قسمتهای مختلف فیلم که با موسیقی به شدت تاثیرگذار همراه میشه محال ممکنه شما رو به گریه نندازه!

فیلم موسیقی متن بسیار قوی و در عین حال بسیار ساده‌ای داره که حاصل کار توماس نیومن آهنگساز کهنه کاره آمریکاییه.
موسیقی فیلم به خوبی حال و هوای دهه ۳۰ در آمریکا رو تداعی میکنه و با همراه شدن با ته لهجه خاصی که مردم اون زمان در صحبت کردنشون داشتند به جز جدایی ناپذیره فیلم تبدیل میشه.

شخصیت‌های فراموش نشدنی ...
چه چیزی لازمه تا یک فیلم به یک اثر جاویدان بدل بشه؟
داستان، موسیقی و فیلمبرداری و سایر المان‌ها هر کدوم در جای خودشون اهمیت بسیار بالایی دارند. ولی چیزی که علاوه بر اینها میتونه شما رو غرق در فیلم بکنه بازی تماشایی یک بازیگر در نقش خودش هست.
در مسیر سبز ما شاهد اون هستیم که تک تک شخصیت‌ها و بازیگران فیلم به خوبی در نقش خودشون فرو رفتن.
از تک تک زندانبان‌ها گرفته تا همه زندانیا و حتی موش قصه یعنی آقای جینگلز هیچکدوم در فیلم اضافی نیستن و وظیفه‌ای رو بر عهده دارند.
اما در این بین بازی دو نفر بیش از بقیه به چشم میاد.
اولین نفر به اعتقاد من سم راکول هست. کسی که ما در فیلم با نام مستعار بیلی وحشی اون رو میشناسیم.
بازی تاثیرگذار اون در مسیر سبز که در اکثر مواقع با عنصر طنز همراه میشه شخصیت منفی و واقعا دوستداشتنی‌ای رو خلق میکنه.

بیلی وحشی؛ دیوانه دوست‌ داشتنی!​

بلاهایی که بیلی به سر زندانبان‌ها میاره جوریه که مسئولین زندان بارها مجبور میشن اون رو به داخل اتاق بالشتکی بندازن ولی با این وجود رفتار بیلی باز هم درست نمیشه!

بعد از اون بدون شک مایکل کلارک دانکن در نقش جان کافی ستاره بی چون چرای فیلمه.
کسی که علی‌رغم ظاهر و هیکل غلط اندازش مثل یک بچه قلب بسیار رئوفی داره و وقتی پل ازش به عنوان آخرین خواسته میخواد که هر درخواستی داره بگه اون در جواب از پل میخواد اون رو به تماشای یک فیلم ببره چون اون تا به هیچ حال فیلمی ندیده.

جان در لحظات آخر: خواهش میکنم رییس، این چیز رو روی سرم نذارید... منو توی تاریکی نذارید... من از تاریکی میترسم!​

کلارک دانکن در ۰۳ سپتامبر ۲۰۱۲ و در سن ۵۴ سالگی در کمال ناباوری در گذشت.
فرانک داربونت در واکنش به این مسئله در طی بیانیه‌ای گفت: «مایکل الگوی نجابت، صداقت و محبت بود و از خبر شنیدن مرگ او دچار غم و اندوهی شده‌ام که غیر قابل بیان است.»
کلارک دانکن برای بازی بی‌نظیرش دز نقش جان کافی در مراسم اسکار سال بعد نامزد دریافت جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد. چیزی که علی‌رغم شایستگی نتونست بدستش بیاره.

کلام آخر:
مسیر سبز رو باید در وهله اول یک فیلم درام دونست تا یک فیلم جنایی. اگرچه فیلم با تصویر اجساد دو دختربچه شروع میشه ولی در ادامه فیلم تبدیل به روایتی از روابط بین افراد میشه که داستان اصلی رو در خدمت خودش درمیاره که انصافا هم در این زمینه موفق عمل میکنه.
این فیلم بینظیر با تمام شایستگی‌هاش در مراسم اسکار سال بعد علی رغم اینکه در رشته بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، بهترین فیلمنامه و بهترین فیلمبرداری نامزد دریافت جایزه شد ولی در کمال ناباوری هیچکدوم رو بدست نیوورد.
چیزی که مشخصه، مسیر سبز به دلیل داستان ناب و بازیگران خوبش یک تجربه منحصر به فرد و تکرار نشدنی هست. پس حتما اگر اون رو ندیدید باید در اسرع وقت این کار رو بکنید.

 

[NEO]

The Fault in Our Stars - بخت پریشان ما

The Fault in Our Stars (بخت پریشان ما)​

ژانر: درام، عاشقانه
کارگردان: Josh Boone
نویسنده داستان: Scott Neustadter, Michael H. Weber
بازیگران: Shailene Woodley, Ansel Elgort, Nat Wolff
سال ساخت: ۲۰۱۴​

​

خلاصه‌ای از ابتدای داستان:
هیزل گریس که مبتلا به سرطان ریه هست طبق تجویز پزشک و خواست والدینش مبنی بر اینکه افسرده و گوشه‌گیر شده علی‌رغم میل باطنیش وارد یه گروه پشتیبانی که در اونجا همه‌ی افراد، سرطانی هستند میشه.
هیزل در اونجا با پسری خوش‌مشرب و شوخ به نام آگوستوس واترز آشنا میشه که اون هم مبتلا به سرطان استخوان هست و به همین دلیل یکی از پاهاش رو هم از دست داده.
دوستی این دو سرآغاز ماجراهایی میشه که خودتون باید ببینید.

نقد و بررسی:
بخت پریشان نه فیلمی با داستان خارق‌العاده‌ست و نه اتفاقا از اون دست فیلم‌هاست که در آخر همه چیز مطابق میل قهرمان فیلم رغم میخوره.
میشه گفت داستان بخت پریشان چیزی بین این دو هست که با بهره‌گیری از یکسری حوادث واقعی دوره‌ی کوتاهی از زندگی دو شخص نوجوان سرطانی رو به تصویر میکشه و نشون میده که اتفاقا انسان‌های سرطانی برخلاف آدم‌های سالم بیشتر توی زمان حال زندگی میکنند و نه زیاد از گذشته‌شون صحبتی میکنند و نه برای آینده‌شون نقشه‌های عجیب و غریب میکشند چون اینجور آدمها میدونند تنها چیزی که در حال حاضر دارند همین زمان حال هست که اون هم به سرعت در حال سپری شدنه، پس سعی میکنند نهایت بهره‌برداری رو ازش ببرند.
فیلم تصویرگر دختری هست که به دلیل سرطان ریه و پرشدن ریه‌هاش از آب نمیتونه از کپسول اکسیژنی که حالا جزیی از وجودش شده فاصله بگیره ولی در عین حال از این وضعیت اصلا شکایتی نداره و به خوبی باهاش کنار اومده.
در مقابل گاس در این احساسات پا رو از هیزل هم فراتر گذاشتته و نشون میده که با اعتماد به نفس بالا و با یک پای کمتر هم میتونه دل کسی رو که میخواد به دست بیاره. کاری که خیلی‌ها با بدن کامل از انجام اون عاجزند رو انگار آگوستوس براحتی میتونه انجام بده.
شوخ‌طبعی گاس و بازی عالی انسل الگورت اما نقطه قوت شخصیت‌پردازی اون در فیلم محسوب میشه جوری که اگر گاس اینطور شوخ نبود انگار واقعا یکی چیزی کم بود و گاس هم میشد یکی مثل سایر سرطانی‌های گروه پشتیبانی بدون هیچ تفاوت قابل ذکری با هم.

فوران اعتماد به نفس!​

دلیل موفقیت این فیلم با یه داستان ساده به اعتقاد من طبیعی بودن و بیش از حد فانتزی و خیالی نبودن رابطه بین شخصیت‌های اونه.
جایی که گاس هر وقت که هیزل رو تو هر موقعیتی که میبینه بهش میگه «خیلی خوشکلی» یا با هم سر کتاب مورد علاقه‌شون شب‌ها اس‌ام‌اس بازی میکنند و یا هندزفری شون رو با هم برای شندین صدای موسیقی یا فیلم شریک میشن چیزیه که ممکنه بارها برای ما تو موقعیت‌های مختلف تو زندگی واقعی اتفاق افتاد باشه.
همین شیوه روایت صادقانه‌ی فیلم هست که بدون شعار دادن برعکس واقعیت موجود، مثلا قهرمان خوشتیپ فیلم با یه ماشین مدل بالا و دندونای براق که تو یه قصر در اَن دشت زندگی میکنه، یه دفعه از گرد راه نمیرسه و جلوی عشقش زانو نمیزنه و وقتی حلقه رو تو دستش گرفته بهش نمیگه «با من ازدواح میکنی؟» باعث برقراری رابطه عمیق مخاطب با فیلم میشه چون این فیلم هرچی که نشون میده شعار نیست و جزیی از زندگی واقعی و روزمره خیلی‌هاست.
در قسمتی از فیلم شاهد اون هستیم که گاس بعد از نامه‌نگاری با ون هوتن نویسنده مورد علاقه هیزل و گرفتن وقت ملاقات با اون توی آمستردام این خبر خوش رو به هیزل و خونواده‌اش میده و بعد از اینکه هزینه سفر به هزار زحمت جور میشه و این دو به آمستردام میرن و با این شخص دیدار میکنند، به یکباره تمام تصوراتی که از این آدم توی ذهنشون بوجود اومده بود از بین میره و انسانی که تا پیش از این اون رو قهرمان خودشون میدونستند تبدیل به آدمی میشه که حتی یک ثانیه هم نمیتونند تحملش کنند.
بله توی زندگی واقعی همه چیز همیشه بر وقف مراد نیست و بهتره که آدم گاهی اوقات قهرمانان زندگیش رو از فاصله دور ببینه.

از خنده‌دارترین سکانس‌های فیلم که گاس برای دلداری دادن آیزاک به ذهنش میرسه و همچنین دیالوگ جالبی هم داره:
-سلام. شما مادر مونیکا هستین؟
- بله.
-سلام خانوم. دخترتون ظلم بزرگی رو مرتکب شده، برای همین ما برای گرفتن انتقام اومدیم.
میدونید، ما شاید زیاد خطرناک به نظر نیایم ولی سه‌تایی روی هم رفته پنج‌تا پا، چهارتا چشم و دو و نیم جفت ریه سالم داریم
اما یه دو جین تخم مرغ هم داریم پس من اگر جای شما بودم برمیگشتم داخل.​

کلام آخر:
به طور حتم بهترین فیلم درام سال ۲۰۱۴ که موفقیتش رو مدیون داستان ساده و دیالوگ‌های پرمغز و البته بازی عالی بازیگرانشِ که کارگردان با هوشیاری کامل دست اونها رو باز گذاشته تا اینطور بی‌نقص هنرنمایی کنند و زندگی سخت قشری از جامعه که کمتر بهش توجه شده رو به تصویر بکشند.