من پزشکی میخونم، شما چطور؟

[Your feline]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

خب خب ، تخصص بعدی ، پوست

صحیح تر ، تخصص بیماری های پوست ، مو و زیبایی !


بعد از گذروندن 7 سال دوره پزشکی عمومی ، آزمون دستیاری پزشکی میدیم و در رشته تخصص بیماری های پوست ، مو و زیبایی پذیرفته میشیم

این تخصص ، 4 سال طول می کشه .

تشخیص بیماری ها و مشکلات پوست و مو و درمان اون ، نه تنها با دارو ، بلکه حتی در مواردی که به جراحی نیاز داشته باشه .

مثلا ًبیماری های پوست ، مثل کک مک حتی مثل سرطان پوست ، یا عمل صورت کسایی که صورتشون در اثر تصادف یا ضربه

یا سوختگی دچار آسیب شده باشه .عمل های زیبایی هم .

بنابراین یک مقدار دل و جرئت کافی می خواد این رشته .


البته خب خیلی پزشک های متخصص پوست هم در دوره طبابتشون با این جور بیمارهایی کم رو برو می شن ، اما خب ، توانایی روبرویی با چنین

افرادی رو باید بعنوان یک توانایی مورد نیاز برای کسایی که این تخصص رو می خوان بحساب آورد .

آزمون بورد هم خب هست و کار در مراکز درمانی و بیمارستان های خصوصی و یا دولتی در گروه قبول شدن در مرحله اول ،

و اجازه تدریس در دانشگاه های علوم پزشکی در گروه قبولی هر دو مرحلست .

برای طبابت در مطب هم همون اولین مرحله بورد کافیه .


اطلاعات شما برای اضافه کردن در مورد این تخصص چیه ؟

نظرتون در مورد این تخصص؟

در مورد دوره های skin Care چی می دونین ؟ نظرتون در موردشون چیه ؟

و...

 

[haniiii]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

رشته های جراحی یکم سخت و پراسترسه
به شخصه پیشنهاد نمیکنم خصوصا واسه دخترا و خانوما
چون خیلی پرفشار و استرسه و جون بیمار تو دستای شماست
زندگی استرس زیاد داره دیگه شغلم بخواد پراسترس باشه....
تخصص پوست خوبه چون استرس نداره.اورژانس نداره انکالی هم فکر میکنم نداره
بعذ بیشتر در مورد زیباییم هست و خوبه
حتی ترمیم پوست و پیوند اون هم استرس زا نیست

 

[haniiii]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

میشه اول در مورد پزشکی عمومی صحبت کنیم بعد یکی یکی بریم سراغ تخصص ها؟فکر میکنم اینجوری تاپیک نظم بیشتری داره...

پزشکی عمومی 7 سالست و اول2.5 سال علوم پایه داره که شامل 5 ترم میشه و تو این ترمها مقدمات پزشکی خونده میشه
مثل اناتومی . بافت شناسی .بیوشیمی . تغذیه . بهداشت . فیزیولوزی . نورواناتومی و....
بعد از اون 1.5 (فکرکنم) فیزیوپاتولوزی هست که اونجا هم درسایی مثل فارماکولوژی . سیمیولوژی (شرح حال گیری و اینا...)و داخلی و ... میخونن
بعد از اون هم 2 سال استاجری میخونن که کار تو بیمارستانه و شرح حال گیری از بیمار و ریپورت اون به استادشونه
و در اخر هم 2 سال اینترنیه که کار تو بیمارستانه که تحت نظر استاداشون گاهی تشخیص میدن و دارو تجویز میکنن(مثل پزشک کشیک)

 

[sadlove]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

اون دو سال عملیو تو بیمارستانها نمیشه یه جوری پیچوند ؟؟ """

شنیدم یه راههای هست واسش :-s


آره خب این چیزا هم هست ولی میدونی اوایلش شاید سخت باشه واست , کم کم دستت پر تر میشه , وقتی مریضت زیر دستت قلبش از کار میفته هول نمیشیو دستو پاتو گم نمیکنی , بهش شک میدی مثلا" . اما شاید اون اولها که تازه کاری هول شی . نمیدونم چجور بگمش

ولی اینکه مریضت زیر دستت بمیره واقعا" بده !!

 

[haniiii]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

اون دو سال عملیو تو بیمارستانها نمیشه یه جوری پیچوند ؟؟ """
تو قراره یه پزشک شی که وایسی کنار مریض از طرز نفس کشیدن یا حتی نوع راه رفتنش تشخیص بدی بیماریشو.اگه عملی نری میخوای هی مریض به مریض کتاب باز کنی؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

شنیدم یه راههای هست واسش :-s


آره خب این چیزا هم هست ولی میدونی اوایلش شاید سخت باشه واست , کم کم دستت پر تر میشه , وقتی مریضت زیر دستت قلبش از کار میفته هول نمیشیو دستو پاتو گم نمیکنی , بهش شک میدی مثلا" . اما شاید اون اولها که تازه کاری هول شی . نمیدونم چجور بگمش

ولی اینکه مریضت زیر دستت بمیره واقعا" بده !!

اوایل اون اعتماد به نفس رو نداری و میترسی تا یه پزشک ایده ال شی کلی طول میکشه و تو تمام این مدت ها استرس رو باس تحمل کنی
برا همین میگم کار سختیه

 

[The Sniper]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

منم خیلی دوس دارم پزشکی بخونم ولی در مورد گرایشی که میخام بخونم خیلی اطمینان ندارم :-s
به نظرتون کدوم رشته هم بیشترین درامدزایی رو داره و آسون ترینه؟

در حال حاضر سه تا رشته وجود دارن که به ترتیب اولین و دومین و سومین رشته محبوب هستن و قبول شدن توی اونها هم در آزمون رزیدنتی مشکل تر از سایر رشته ها هست
این سه تا رشته امسال به ترتیب : رادیولوزی - چشم و پوست بودن. ( میتونین از سایت پارس مدیک که مخصوص آزمون رزیدنتی هست نمره ها رو بگیرین و خودتون مقایسه کنین )
دلیلش هم اینه که این رشته ها رو وقتی میخونی و متخصص میشی درآمدت فوق العاده زیاد هست و استرس کشیک کشیدن برای بیماری که جراحیش کردی و توی آی سی یو خوابیده رو نداری و هیمطنور شکایت بیماران از این پزشکان هم کمتره.

اطلاعاتی که من از محاسن این رشته ها دارم براتون میگم :

چشم : توی رشته چشم بسیاری از ویزیت ها کوتاه هست و تعداد بیماران زیادی رو در طول روز میتونی ویزیت کنی و ضمنا حق داری یه عینک سازی هم داشته باشی که اون خودش درآمدش ماهانه بالای 5 میلیون تومن هست ( حداقل ). به جز موارد خیلی خاص بیماران شما رو لازم نیست به فوق تخصص ارجاع بدی. برای ارجاع دادن کیس ها به فوق تخصص میتونی ازشون کمیسیون بگیری. درآمد چشم بالای 10 تومن هست. فوق تخصص ها و کسایی که مردم برای جراحی ها بهشون مراجعه میکنن حتی هم بالای 100 تومن هم بینشون هست.
رادیولوژی هم مزیتش اینه که فوق العاده درآمدش بالا هست و ضمنا تقریبا هیچ مسئولیت سختی نداری درسته بعضی چیزها مثل سیتی آنژیو و ... به عهده شماست ولی کلا میتونی به جز کارهای مهم بقیه کارها رو بسپاری به کسایی که استخدام کردی و خودت با استفاده از درآمدت به کارهای تجاری و ساخت و ساز و ... مشغول بشی. ( حتی خانم ها ) اطلاعی در مورد مقدار تقریبی درآمد رادیولوژی ندارم ولی مطمعنم حتی توی شهرستان هم باشی بالای 15-20 تومن در ماه درآمد داره.
پوست : اصلی ترین مزیتش دارو هایی هستن که تجویز میکنی. داروخانه ها با متخصصان کمیسیون میکنن که به ازای هر نسخه ای که حاوی داروهای مورد نظر اونها و مکمل ها و مواد بهداشتی سفارش شه اونها باشه به متخصص پوست کمیسیون بدن. درآمد متخصص پوست در تهران که اشباع هست بالای 10 تومن و در مراکز شهرستان ها هم همین حدود هست ضمنا رفته رفته بیشتر میشه درآمدت.

بعد از این ها رشته هایی مثل ارتوپدی و قلب رشته های محبوب هستن ولی سختی های خودشون رو دارن. همگی کشیک های طولانی دارن و درس خوندنشون هم خیلی سخته ( مخصوصا ارتوپدی که حجم کتاب هایی که سال اول میخونن و همه نکته هاشون رو اگه بلد نباشن ارتقا بهشون تعلق نمیگیره؛ باور نکردنیه )
رشته جراحی عمومی هم با اینکه من خیلی بهش علاقه دارم ولی هیچ درآمدی نداره حتی بیکار هم بینشون هست ( جراح های خانم داریم که درآمد ماهانه کمتر از 2-3 تومن دارن ). رشته هایی مثل جراحی عمومی و نوروسرجری ( جراحی مغز و اعصاب )و حتی ارتوپدی؛ اصلا آسایش و آرامش برات نمیزارن دلیلش هم سر و کار داشتن با کیس های تروما ( سانحه ) هست. ضمن اینکه برای این جور رشته ها باید یا هیئت علمی باشی و توی بیمارستان دولتی کار کنی ( که در این صورت حق داری از بیماران زیرمیزی بگیری ) و یا اینکه سرمای درست حسابی داشته باشی که بتونی سهام بیمارستان های خصوصی رو بخری تا بتونی توی بیمارستان خصوصی جراحی انجام بدی ( که سرمایه زیادی میخواد ) به این هت عرض کردم آسایش ندارن که وقتی مثلا نصف شب مجبور شدی از خونه بیای برای راحی یه ترومای گردن؛ وقتی تا صح جراحی طول کشید توم فرداش باید همش بیمار رو چک کنی و فرداش بالافصله بعد از اتمام مطبت باید بیای توی ICU بیمارت رو چک کنی و ....

من حدود دو ساله که دارم در مورد رزیدنتی توی ایران تحقیق میکنم اگه کسی سوالی داشته باشه توی همین تاپیک بپرسه حتما سعی میکنم کمکش کنم. بقیه رو هم دعوت میکنم که دانسته های خودشون رو در اشتراک بزارن با ما.

ممنون

یعنی تخصصی به اسمه داخلی نداریم؟
اونایی که تو کار کبد و معده و دستگاه گوارشی ن؟
من اونو دوس دارم...
راستی ی سوال؟
شمایی که پزشکی میخونین نظرتون در مورد محیط بیمارستان چیه؟ در موردش فکر کردین؟ به اونم علاقه دارین؟

تخصص داخلی داریم که اتفاقا بهترین فوق تخصص ها رو هم همین تخصص داخلی داره ( فوق تخصص هاش از فوق تخصص های جراحی هم بهتره ) مخصوصا قلب و گوارش که کمیسیون هایی که از جراح ها و بیمارستان های خصوصی میگیرن فوق العاده باور نکردنیه ! فوق تخصص های دیگه ای هم مثل ریه داره که اونم درآمدش خیلی خوبه.
اونایی که تو کار گوارش و کبد هستن هم میتونن متخصص داخلی باشن هم فوق تخصص گوارش و کبد ( متخصص داخلی - فوق تخصص گوارش و کبد ) که فوق تخصص گوارش و کبد بهترین فوق تخصص در حال حاضر هست و نیاز بیمارستان ها روز به روز بهشون بیشتر میشه و حتی توی تهران هم اشباع نشده.


راستی یه انتقادی از ایجاد کننده تاپیک داشتم.

گوش و حلق و بینی و جراحی سر و گردن

تخصص ENT پروسیجر هایی برای جراحی سر و گردن نداره جراحی سر و گردن در حیطه نوروسرجری هست کارهایی که متخصص ENT روی سر و گردن انجام میده نمیشه بهش گفت جراحی سر و گردن. اگر طبق اطلاعات شما ENT جراحی سر و گردن انجام میده خواهش میکتم به طور کامل شرح بدین.
ممنون

منظورت جراحی اعصابه دیگه؟
کسی از اطرافیانت این رشته رو میخونه؟
هیچ کدوم از رشته‌های پزشکی آسون نیستن، اتفاقاً رشته داخلی خیلی هم سخته و به دانش و حفظیات زیاد برای تشخیص بیماری‌ها احتیاج داره (لطفاً رشته‌های عمومی رو هم با تخصصی یکی حساب نکنین اینا با هم فرق دارن)
تا اون جایی که من میدونم اصولاً شغل جراحی برای دخترا خیلی سخت‌تره چون اولاً استرسشون خیلی زیاده و بعد اینکه مردم تا یه مدت زیادی بهشون اعتماد نمیکنن

جراحی مغز و اعصاب همون نوروسرجری هست و بیشتر حجم کاری که در بیمارستان های ایران انجام میدن جراحی های گردن و ستون فقرات هست. در مورد رشته داخلی هم کاملا حق با شماست دقیقا همینطوره. در مورد جراحی هم همینطور توی این رشته ها به خانم ها اصلا اعتماد نمیکنن توی شهر ما هم جراح خانم داریم و هم نوروسرجن خانم. حتی بیمارانی که از دهات های خیلی دور و اطراف شهر سایر شهرستان هم هم میان به اینها مراجعه نمیکنن ! یه متخصص قلب هم داریم که روزی کمتر از 5 تا بیمار داره !
همینطور رشته هایی مثل ارتوپدی هم برای خانم ها مناسب نیست. خانم ها رشته هایی مثل زنان و چشم و پوست و .... براشون مناسبه

ضمنا حتی خانم هایی که با علاقه به رشته هاس حساس وارد میشن نمیتونن موفق باشن چون یکی از دلایل موفقیت آقایون اینه که جامعه بهشون اعتماد میکنه وقتی یه خانم دکتر بورد تخصص هم داشته باشه و از لحاظ دانش و سواد از آقای دکتر بالاتر باشه باز هم همون آقای دکتر به اندازه 10% این خانم دکتر هم زحمت نمیکشه ولی درآمدش چندین برابر این خانم دکتره و این موضوع خودش باعث ناامیدی و افسردگی و .... میتونه بشه .

رشته های جراحی یکم سخت و پراسترسه
به شخصه پیشنهاد نمیکنم خصوصا واسه دخترا و خانوما
چون خیلی پرفشار و استرسه و جون بیمار تو دستای شماست
زندگی استرس زیاد داره دیگه شغلم بخواد پراسترس باشه....
تخصص پوست خوبه چون استرس نداره.اورژانس نداره انکالی هم فکر میکنم نداره
بعذ بیشتر در مورد زیباییم هست و خوبه
حتی ترمیم پوست و پیوند اون هم استرس زا نیست

دقیقا با شما موافقم. فکر کن بیماری که دچار ترومای گردن شده و جراحیش کردی و توی نوروICU خوابیده و خونداش دارن بهت فشار میارن و وضعیتش هم اصلا استیبل نیست و کوچکترین اتفاقی براش بیافته بلافاصله ازت شکایت میکنن و تورو مقصر میدونن و ... واقعا حتی آقایون پزشک هم از این چیزها میترسن چه برسه به خانم ها. به خاطر همین موضوع هست که الان با رتبه های بالای 1000 هم میشه جراحی قبول شد و با رتبه بالای 700 هم میشه نوروسرجری قبول شد ولی رشته هایی مثل پوست رو باید رتبه زیر 200 آورد.

پوست هم البته البته اورژانس داره هر رشته ای که با تروما سرو کار داشته باشه حتما اورژانس داره مخصوصا برای سوختگی ها. همینطور متخصص پوست توی بسیاری از پروسیجر های فوقتخصصی جراحی حاضر میشه. ولی به هر حال همونطور که شما فرمودین اون استرس های رشته هایی مثل جراحی رو نداره


خیلی معدرت میخوام که ارسال های من پشت سر هم هستن ولی لازم بود حتما این پست رو نقل قول کنم.

من خودم به عنوان شغل آینده پزشکی رو در نظر دارم، برای همین یه چیزایی در این مورد میدونم که براتون مینویسم:
پزشکی شاخه های مختلفی داره که برای بیشتر اونها به جز دندون پزشکی باید اون دوره عمومی رو گذروند و بعد تخصص خوند
یکی از این تخصصها:
نوروسرجریرشته دانشگاهی آینده ام ) تو این رشته عمدتا با طرز کار مغز و دستگاه عصبی آشنا میشیم و در نهایت، فارغ التحصیل این رشته، یک جراح مغز و اعصاب محسوب میشه. دانشجویان این رشته معمولا دوره های آموزشیشون رو تو بیمارستانها میگذرونن و با تشریح مغز یک فرد مرده، با قسمتهای مختلف مغز آشنا میشن. رشته نوروسرجری از سختترین رشته ها به شمار میره چون فوق العاده کار حساسیه و اگه جراح در حین عمل جراحی فقط یه کم دستش بلرزه یا چاقوی جراحی رو یه میلیمتر اونورتر بذاره، شاید بیمار زیر دستش دیگه هرگز نتونه راه بره یا حتی دیگه از روی تخت بلند نشه علاوه بر اون یه پزشک عمومی یا داخلی باید فقط یه تعداد محدودی اسم رو حفظ کنه که بیشتر اونا معمولا داروهایی رایجن اما تو رشته نوروسرجری همه بیماریها اسامس قلنبه سلمبه دارن (چون تو اطراف ما مگه چند نفر سندرم داون یا شیزوفرنی یا اسکیزوفرنی یا سندرم هیپوتکا اسپرسیون میگیرن؟؟؟) و داروهای مخصوص این بیماریها یا تابحال کشف نشدن(!) یا اگه هم کشف شدن ما تابحال اسمشون رو نشنیدیم!! این رشته رو دستکم نگیرید، خیلی سخته....

راستش متخصص داخلی خیلی خیلی بیشتر از اینی که شما فرمودین اسم دارو و بیماری و مکانیسم اثر اونها رو میدونه. متخصص داخلی همه بیماری های داخلی رو آشنا هست و دوره دیده و کشیک کشیده براشون ( مخصوصا گوارش + تنفس + قلب ) منتها بعضی بیمارها که مراقبت های خیلی ویژه نیاز به مراقبت طولانی تر دارن به فوق تخصص ها ارجاع داده میشن. اصلا مثل پزشک عمومی نیست
ضمنا حفظ بودن اسم بیماری و دارو مثل این نیست که اسم آنتی بیوتیک ها رو روی کاغذ بنویسی و هرشب به صورت لایبتنز حفظ کنی. بیماری ها و داروها رو مثل بازیکنای فوتبال حفظ میکنن. کسی تا حالا ننشسته که اسم بازیکنا و عکسشون رو از روی روزنامه ها حفظ کنه؛ بلکه اونقدر فوتبال تماشا کرده که میدونه چه بازیکنی چه قابلیتی داره مثلا اگه تیم رئال صاحب ضربه آزاد بشه همه میدونن که اصولا باید رونالدو ضربه رو بزنه نه مثلا راموس یا بنزما. داروها هم همینطور هستن چون کاربردشون رو یا دیدی یا خودت آزمایش کردی بهشون مسلط میشی. به عنوان مثال کسی که با زخم پوست بهت مراجعه میکنه و پس از بخیه کردنش میخوای براش دارو تجویز کنی؛ بلافاصله اولین آنتی بیوتیکی که به ذهنت میاد میتونه مثلا سیپروفلوکسزین باشه و برای جلوگیری عفونت پوست این آنتی بیوتیک رو تجویز میکنی و مثلا آموکسی سیلین تجویز نمیکنی. دلیلش هم این نیست که از روی کتاب حفظ کردی دلیلش اینه که تمرین کردی و یاد گرفتی که کدوم آنتی بیوتیک برای کدوم عفونت هست.

ضمنا اگر شما واقعا به نوروسرجری علاقه دارین پیشنهاد میکنم که صفحه مربوط به نوروسرجری رو حتما توی ویکیپدیا مطالعه کنین چون نوروسرجری اصلا اینی نیست که شما فرمودین. بیماری های مغز و اعصاب مربوط به نورولوژی هستن و این بیماری های شیزوفنی( یا همون اسکیزوفرنی ) و سندروم داون که مثال زدین هم کوچکترین ارتباطی به نوروسرجری ندارن و حتی در حیطه نورولوژی هم نیستن. بیماری های اعصاب و روان کاملا مربوط به روانپزشکی ( اعصاب و روان ) هستن و سندروم داون هم بیشتر به ژنتیک مربوط هست تا به پزشکی. توی پزشکی هم اوصلا متخصصین زنان و زایمان و همینطور دانشمندان ژنتیک باید غربالگری رو انجام بدن. پس سندروم داون هم به نوروسرجن مربوط نیست و سندرم هیپوتکا اسپرسیون رو هم من تاحالا اسمش رو نشنیدم نمیتونم اظهار نظر کنم.
نوروسرجن هم تسلطش روی بیماری های مغز و اعصاب در اون حدی نیست که فکر میکنین. با جراحی و هر چیزی که به جراحی مربوط باشه سروکار داره مثلا بیماری میگرن یا بیماری MS و ... به نورولوژیست مربوط هست نه نوروسرجن. بیماری هایی که نوروسرجرن میتونه توش دخالت کنه و براشون دارو تجویز کنه دیسک گردن و دیسک کمر و .... هستن. کار اصلی نوروسرجن هم که همونطور که شما فرمودین جراحی های حساس هست.
صفحه مربوط به نوروسرجری رو در ویکیپدیا میتونین از این لینک مشاهده کنین

http://en.wikipedia.org/wiki/Neurosurgery

sadlove : پستهای متوالی شما ترکیب شدند , لطفا" رعایت کنید .

 

[happiestchemist]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

نخصص طب اورژانس؟ چرا هست ولی خیلی نوپا ..تازه تازه یکی دو ساله فکر کنم متخصص میده بیرون

 

[sayna]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

بچّه‌ها هدف تاپیک این بوده که تخصص‌های پزشکی رو معرفی کنیم؛ اگر بشه که خیلی منسجم این‌کار صورت بگیره، نهایتا شناخت بیشتری از آیندهٔ پزشکی داریم و شاید اصلاً نظرمون راجع به آیندهٔ تحصیلی خودمون هم عوض شه. من طب اورژانس رو معرفی می‌کنم.
طب اورژانس - Emergency Medicine
طب اورژانس حدود ۴۰ سال پیش در دانشگاه اوهایو آمریکا برای اولین بار به وجود اومد. بر خلاف اکثر رشته‌های تخصص پزشکی که در نتیجهٔ پیشرفت علم پزشکی به وجود می‌آن، این رشته در نتیجهٔ نیاز مردم و بیمارستان‌ها به خدمات منسجم و پزشک متخصص در زمینهٔ اورژانس به وجود اومد. چون جامعه پزشکی و بیمارستان‌ها، نیاز شدیدی به وجود این رشته و پزشکان متخصص اورژانس داشتند، خیلی زود پیشرفت کرد و به دومین تخصص پرطرفدار آمریکا تبدیل شد. الآن حدود ۴۰ کشور این تخصّص رو دارند و آموزش می‌دهند که کشور ما هم یکی از اون‌هاست.
حدود سال ۱۳۷۵ اولین بار نیاز به این رشته توی دانشگاه‌های ایران مطرح شد و نهایتاً اولین گروه متخصصین در سال ۱۳۷۹ شروع به تحصیل در این رشته کردند. الآن دانشگاه‌های: ۱. علوم پزشکی تهران ۲. شهید بهشتی ۳. علوم پزشکی تبریز ۴. علوم پزشکی اصفهان ۵. علوم پزشکی مشهد ۶. علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز این رشته رو تدریس می‌کنند.
این رشته به ارزیابی، احیا، تشخیص و تثبیت بیماران در زمینهٔ اورژانس و حوادث غیرمترقبه می‌پردازه. همچنین متخصصین در این رشته، مدیریت بخش اورژانس بیمارستان‌ها رو هم یاد می‌گیرند.
رشتهٔ اورژانس، رشته‌ای Multidisciplinary هست و لذا با خیلی از تخصص‌‌ها، هم‌پوشانی داره. البته چون حیطهٔ کار آن در زمینهٔ اورژانس و مراقبت‌های ناگهانیست، تداخلی در دیگر رشته‌ها ایجاد نمی‌شه. متخصصین اورژانس تکنیک‌های پایه و پیشرفتهٔ ادارهٔ راه‌های هوایی، ماساژ باز و بستهٔ قلب و تکنیک‌های پیشرفتهٔ احیای فلبی-ریوی، تعبیهٔ Chest Tube، انجام زایمان طبیعی در شرایط اورژانس و اپیزیوتومی، پروسیجرهای اورژانس چشم و گوش و حلق و بینی، انجام سونوگرافی و دیگر رادیوگرافی‌های لازم در شرایط اورژانس، مدیریّت شکستگی استخوان‌ها دررفتگی‌ها، و انواع جرّّاحی‌های اورژانس رو بلدند. این موارد شاید مخصوص به یک رشتهٔ خاص دیگر باشند امّا چون تمامی اون‌ها در شرایط اورژانس هم می‌تواند اتفاق بیفته، در حیطهٔ آموزشی طب اورژانس هم قرار دارند.
مدّت زمان فراگیری این تخصص ۳ ساله است. حدود واحدهایی که توی این سه سال باید گذرانده بشه، به شرح زیره. (واقعا واحدهای جذابی هستند.)
سال اول: داخلی، جرّاحی عمومی، قلب، بیهوشی، کودکان، اورژانس
سال دوّم: اورتوپدی، زنان‌زایمان، بخش مسمومین، رادیولوژی، اورژانس، اورژانس‌های چشم، اورژانس‌ها گوش، گلو و بینی
سال سوّم: ICU کودکان، ICU، Emergency medical services، اورژانس، واحد انتخابی
واحد انتخابی شامل: داخلی، جرّاحی عمومی، کودکان، روان‌پزشکی، چشم‌پزشکی، گوش‌حلق‌بینی، نورولوژی، مدیریّت اورژانس

# به نظر من تخصص خاص و جالبیه، البته یکی از پراسترس‌ترین تخصص‌های پزشکیه و برای دختران هم توصیه نمی‌شه معمولاً. امّا واقعا جای پیشرفت داره. نظر شما چیه؟

 

[X R@y]

پاسخ : من پزشکی میخونم، شما چطور؟

تخصص اورژانس چون کمه جای پیشرفت خیلی زیادی داره و میشه توش پیشرفت کرد
ولی از این نظر که نمیشه مطب اینا زد درآمدش قابل مقایسه با بقیه تخصص ها نیست!