درسته اما اون آدم بی سوادم به اندازه ی همه ی مردم حق داره سرنوشتش رو انتخاب کنه .به نقل از Lovesky :
اتفاقا" باید آرمانی و ایده آل نگاه کرد اما نباید آرمانی و ایده آل رفتار کرد ، یعنی اینکه ما حالت آرمانی و ایده آل رو ترسیم می کنیم و میشناسیم (خیلی وقت ها مشکل اینجاست که ما اصلا" نمیدونم ایده آل چیه و در شناخت خوب یا درست به مشکل بر می خوریم) بعد میایم رفتار ها و کار ها رو طوری انجام میدیم و طبقه بندی می کنیم که به اون ایده آل مدّ نظر برسیم ، رفتار ایده آل لازم نیس داشته باشیم یعنی اینکه بین بد و بدتر نباید انتخاب کرد (تو حالت ایده آل) اما بعضی وقت ها چاره ای نیست ، یک جاده گِلی ِ یک جاده فقط خاکی ِ برای پیشرفت هم لازمه که این راه رو بریم وقت اینکه صبر کنیم جاده ها درست شن یا یک جاده جدید احداث کنیم و اینا رو هم نداریم ، پس عاقلانه اس که از جاده ی خاکی بریم خاکی میشیم ولی به هدف می رسیم پیشرفت می کنیم ، بعدا" می تونیم هم خودمون رو تمیز کنیم هم جاده رو آسفالت کنیم ، فقط همین نیست ، یعنی فقط انتخاب بین بد و بدتر نیست ، حتی تو مسائل خوب و عالی هم لازم نیست ما ایده آل رفتار کنیم یعنی اگه جاده آسفالت هم بود ما پیاده هم بودیم باید بریم لازم نیست حتما" ماشین باشه میشه رفت به هدف رسید بعد ماشین خرید جاده ی بعدی رو با ماشین رفت ، اینکه بگیم نه ایده آل و درستش اینه که با ماشین بریم نه پیاده پس نریم غلطه چون : "فقط با رفتن راه میشه به جایی رسید"به نقل از Masih-j :
، (حالا شاید مثالام خوب نبودن ولی امیدوارم منظور رو رسونده باشم)ببین یه چیزایی هست که ربطی به هم نداره ، در سیاست افراد سیاسی یا سیاسیون هستند که کار دستِ اوناس و خودشون تصمیم گیرنده اند و عاقبت و نتیجه ی کار به پای اونا نوشته میشه و اگر بد شه مردم و جامعه اونارو بازخواست می کنن (هرچند تو ایران نمی تونن بکننبه نقل از Lovesky :
) ، به طور مثال بیت رهبری و قوه ی مجریه و ... تصمیم گیری می کنه که ما با فلان کشور آسیایی یا آفریقایی رابطه داشته باشیم یا خیر ، اگر داریم در چه حددی باشه ، تبادل کالا یا اطلاعات یا ... به چه میزانی باشه و طبق چه شرایط و دستورالعمل هایی ، اینارو راننده تاکسی تو خیابون توش نقش مستقیمی نداره ، یعنی مخالف باشه نمیتونه بگه من مخالفم پس نکنید یا بگه من خواهان ارتباط با فلان کشورم با اون کشور ارتباط برقرار کنید و ... ، کل نقش راننده تاکسی به عنوان یک شهروند و عضو جامعه یک رای هست که به یک فردی که میخواد وارد جریانات سیاسی کشور شه میده ، قاعدتا" به کسی رای میده که همفکر خودش باشه یا اونو بیشتر از بقیه قبول داشته باشه (احزاب و اینام هستن که موثر ان و اینا ولی کار نداریم) ، اینکه اون آقایی که انتخاب میشه چقد اونجا موثره و میتونه کار کنه دیگه یه بحث جداست (پشتوانه ی مردمی تأثیر داره ولی نه 100% یا حتی خیلی زیاد!) ، در ورزش یا ... هم به همین صورته تقریبا" .
اگر يه فرد نابينا بخواد خودشو بندازه توي چاه باز هم شما مي گيد حق داره سرنوشتشو خودش انتخاب كنه ؟بهتر نيست از يه فرد بينا بخواد راه رو بهش نشون بده ؟به نقل از SaϔnA.M :
hاگه شما بتونی اون بنده خدا رو متقاعد کنی نا بیناس چرا.به نقل از ساقي :
جواب واقعا قشنگي بود . به اين فكر نكرده بودم ! :)به نقل از وحـیـــــــــــــــــــد :
دقیقن همچین چیزی هست!به نقل از Lovesky :
اون فعال سیاسی هم یکی از همین مردمهبه نقل از SaϔnA.M :
داریم ازشون استفاده نمیشهبه نقل از SaϔnA.M :
